[ویکی نور] «لویی ماسینیون»، خاورشناس نامدار فرانسوی در 25 ژوئیه 1883، در نوژان فرانسه به دنیا آمد.
تحصیلات مقدماتی و دانشگاهی را در کشور خود گذراند و با زبان های عربی و فارسی و ترکمن و آلمانی و انگلیسی آشنا شد و در دو مؤسسه علمی «کلژ دوفرانس» و دیگری «مؤسسه مطالعات عالیه سوربن» به تدریس اشتغال یافت. عضویت وی در بنیاد فرانسوی باستان شناسی که در قاهره بپا شده بود، او را با کشورهای اسلامی آشنا کرد و این آشنایی موجب مسافرت هایی به مصر و عراق و سوریه و ایران و الجزایر و حجاز شد.
ماسینیون سال هایی چند (از 1919 تا 1945) در کلژ دوفرانس تدریس «جامعه شناسی اسلامی» را به عهده داشت و از سال 1932 به بعد، موضوع «اسلام شناسی» را در «مدرسه مطالعات عالیه» نیز بر درس پیشین افزود. در طی مسافرت هایش به مشرق زمین، یک سال (1913) در دانشگاه قدیمی مصر به تدریس پرداخت و موضوع درس وی «تاریخ اصطلاحات فلسفی» بود. در حفاری های عراق برای کشف «قصر الأخیضر»، نیز حضور و مشارکت داشت. در سوریه به پژوهش در باره فرقه «نصیریه» همت گماشت و در اثر مطالعه کتاب «تذکرة الأولیاء» اثر شیخ عطار، سخت به پژوهش در زندگی حسین بن منصور، مشهور به حلاج دل بستگی پیدا کرد و به ایران سفر نمود و از شهر بیضا (از توابع فارس) که زادگاه حلاج بود، دیدن کرد. از آن پس محور اساسی تتبعات وی، زندگی حلاج و عرفان ایرانی بود.
لوئی ماسینیون، سردبیری «مجله جهان اسلامی» را در پاریس به عهده داشت و سپس «مجله مطالعات اسلامی» جای آن را گرفت.
کتاب ها و مقالات دیگری هم از ماسینیون به جای مانده که از ذکر یکایک آنها در اینجا خودداری می کنیم. همین اندازه یادآور می شویم که ماسینیون در نگارش «دائرةالمعارف اسلام» نیز شرکت داشته و به عنوان نمونه، مقالات «تصوف» و «قرامطه» و «حسین بن روح» در دائرةالمعارف، از اوست. کتاب «الطواسین»، اثر حسین بن منصور حلاج را هم ماسینیون به چاپ رسانده است.
لویی ماسینیون، در 31 اکتبر 1962، در فرانسه بدرود زندگی گفت.
تحصیلات مقدماتی و دانشگاهی را در کشور خود گذراند و با زبان های عربی و فارسی و ترکمن و آلمانی و انگلیسی آشنا شد و در دو مؤسسه علمی «کلژ دوفرانس» و دیگری «مؤسسه مطالعات عالیه سوربن» به تدریس اشتغال یافت. عضویت وی در بنیاد فرانسوی باستان شناسی که در قاهره بپا شده بود، او را با کشورهای اسلامی آشنا کرد و این آشنایی موجب مسافرت هایی به مصر و عراق و سوریه و ایران و الجزایر و حجاز شد.
ماسینیون سال هایی چند (از 1919 تا 1945) در کلژ دوفرانس تدریس «جامعه شناسی اسلامی» را به عهده داشت و از سال 1932 به بعد، موضوع «اسلام شناسی» را در «مدرسه مطالعات عالیه» نیز بر درس پیشین افزود. در طی مسافرت هایش به مشرق زمین، یک سال (1913) در دانشگاه قدیمی مصر به تدریس پرداخت و موضوع درس وی «تاریخ اصطلاحات فلسفی» بود. در حفاری های عراق برای کشف «قصر الأخیضر»، نیز حضور و مشارکت داشت. در سوریه به پژوهش در باره فرقه «نصیریه» همت گماشت و در اثر مطالعه کتاب «تذکرة الأولیاء» اثر شیخ عطار، سخت به پژوهش در زندگی حسین بن منصور، مشهور به حلاج دل بستگی پیدا کرد و به ایران سفر نمود و از شهر بیضا (از توابع فارس) که زادگاه حلاج بود، دیدن کرد. از آن پس محور اساسی تتبعات وی، زندگی حلاج و عرفان ایرانی بود.
لوئی ماسینیون، سردبیری «مجله جهان اسلامی» را در پاریس به عهده داشت و سپس «مجله مطالعات اسلامی» جای آن را گرفت.
کتاب ها و مقالات دیگری هم از ماسینیون به جای مانده که از ذکر یکایک آنها در اینجا خودداری می کنیم. همین اندازه یادآور می شویم که ماسینیون در نگارش «دائرةالمعارف اسلام» نیز شرکت داشته و به عنوان نمونه، مقالات «تصوف» و «قرامطه» و «حسین بن روح» در دائرةالمعارف، از اوست. کتاب «الطواسین»، اثر حسین بن منصور حلاج را هم ماسینیون به چاپ رسانده است.
لویی ماسینیون، در 31 اکتبر 1962، در فرانسه بدرود زندگی گفت.
wikinoor: ماسینیون،_لویی