مازِراتی اِم سی۱۲ ( به انگلیسی: Maserati MC12؛ Tipo M144S ) یک خودروی اسپرت دونفره با تولید محدود است که توسط مازراتی، خودروساز ایتالیایی، تولید شده تا بتواند در مسابقات قهرمانی جی تی به رقابت بپردازد. تولید این خودرو در سال ۲۰۰۴ آغاز شد و ۲۵ دستگاه از آن به تولید رسید. ۲۵ دستگاه دیگر از این خودرو نیز در سال ۲۰۰۵ تولید شد و تعداد خودروهای قابل خریداری توسط مشتریان به ۵۰ دستگاه رسید. [ ۹] [ ۱۰] با در نظر گرفتن ۱۲ اتومبیل تولیدشده برای مسابقات اتومبیل رانی، در مجموع تنها ۶۲ دستگاه از این خودروها تاکنون تولید شده اند. [ ۱۱]
طراحی و ساخت این خودرو توسط مازراتی، بر روی شاسی انزو فراری انجام شده است، اما اتومبیل نهایی بسیار بزرگتر بوده و از ضریب پسار پایین تری بهره مند است. [ ۹] ام سی۱۲ طویل تر، بزرگ تر و بلندتر بوده و نسبت به انزو فراری، که دارای شتاب سریع تر، عملکرد بهتر ترمز ( فاصله ترمز کوتاه تر ) و سرعت بالاتری است، از دماغهٔ تیزتر و منحنی های روان تری برخوردار است. بیشینهٔ سرعت ام سی۱۲، ۳۳۰ کیلومتر بر ساعت ( ۲۰۵ مایل بر ساعت ) است؛ در حالی که بیشینهٔ سرعت انزو فراری، ۳۵۰ کیلومتر بر ساعت ( ۲۱۷٫۵ مایل بر ساعت ) است. [ ۹] [ ۱۲]
ام سی۱۲ به نشانهٔ بازگشت مازراتی به مسابقات پس از ۳۷ سال ساخته شده است. [ ۱۳] نسخهٔ جاده ای این خودرو به منظور همگام سازی برای نسخهٔ مسابقه ای ساخته شد. یکی از پیش نیازهای شرکت در مسابقات جی تی، تولید حداقل ۲۵ دستگاه خودروی جاده ای است. سه اتومبیل مسابقه ای جی تی۱ با موفقیت چشمگیری وارد این مسابقات شدند. مازراتی در اواخر فصل ۲۰۰۴، ام سی۱۲ را وارد مسابقات جی تی کرد و در مسابقه ای که در پیست بین المللی جوهای برگزار شد، به پیروزی دست یافت. ام سی۱۲های مسابقه ای در سال ۲۰۰۵ وارد مسابقات سری لمانز آمریکا شدند، اما به سبب عدول از محدودیت اندازه و وزن مجبور به پرداخت جریمه شدند.
مازراتی به سرپرستی جورجیو آسکانلی، توسعهٔ یک خودروی مسابقه ای با صلاحیت ورود به مسابقات جی تی را آغاز کرد. این خودرو، که درنهایت نام ام سی۱۲ برای آن انتخاب شد، در ابتدا «ام سی سی» ( مخفف عبارت "Maserati Corse Competizione" ) نامیده می شد و قرار بود همزمان با یک نسخهٔ جاده ای به نام «ام سی اس» ( مخفف "Maserati Corse Stradale" ) توسعه یابد. [ ۱۴] عمدهٔ شکل دهی به بدنهٔ این خودرو توسط فرانک استفنسون، که در آن زمان مدیر بخش طراحی و توسعه مفهومی فراری - مازراتی بود، انجام شد، اما شکل اولیه به هنگام آزمایش در تونل باد و بر پایه ایده ای که توسط جورجتو جوجارو ارائه شده بود، ساخته شد. [ ۱۵] فرم بدنهٔ ام سی سی بسیار شبیه به ام سی۱۲ است، اما چندین تفاوت اساسی بین این دو مدل وجود دارد که مهم ترین آنها اسپویلر عقب است. [ ۱۴] آندره برتولینی در طول روند توسعهٔ این خودرو، به عنوان رانندهٔ ارشد آزمون کار می کرد، اگرچه برخی آزمایش ها توسط مایکل شوماخر، که چندین بار ام سی سی را در پیست فیورانو آزمایش کرده بود، انجام شد. در طی مراحل توسعه، پس از آن که مازراتی نام ام سی۱۲ را به عنوان نام رسمی این خودرو تثبیت کرد، نام ام سی سی توسط این شرکت کنار گذاشته شد. [ ۱۴] [ ۱۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفطراحی و ساخت این خودرو توسط مازراتی، بر روی شاسی انزو فراری انجام شده است، اما اتومبیل نهایی بسیار بزرگتر بوده و از ضریب پسار پایین تری بهره مند است. [ ۹] ام سی۱۲ طویل تر، بزرگ تر و بلندتر بوده و نسبت به انزو فراری، که دارای شتاب سریع تر، عملکرد بهتر ترمز ( فاصله ترمز کوتاه تر ) و سرعت بالاتری است، از دماغهٔ تیزتر و منحنی های روان تری برخوردار است. بیشینهٔ سرعت ام سی۱۲، ۳۳۰ کیلومتر بر ساعت ( ۲۰۵ مایل بر ساعت ) است؛ در حالی که بیشینهٔ سرعت انزو فراری، ۳۵۰ کیلومتر بر ساعت ( ۲۱۷٫۵ مایل بر ساعت ) است. [ ۹] [ ۱۲]
ام سی۱۲ به نشانهٔ بازگشت مازراتی به مسابقات پس از ۳۷ سال ساخته شده است. [ ۱۳] نسخهٔ جاده ای این خودرو به منظور همگام سازی برای نسخهٔ مسابقه ای ساخته شد. یکی از پیش نیازهای شرکت در مسابقات جی تی، تولید حداقل ۲۵ دستگاه خودروی جاده ای است. سه اتومبیل مسابقه ای جی تی۱ با موفقیت چشمگیری وارد این مسابقات شدند. مازراتی در اواخر فصل ۲۰۰۴، ام سی۱۲ را وارد مسابقات جی تی کرد و در مسابقه ای که در پیست بین المللی جوهای برگزار شد، به پیروزی دست یافت. ام سی۱۲های مسابقه ای در سال ۲۰۰۵ وارد مسابقات سری لمانز آمریکا شدند، اما به سبب عدول از محدودیت اندازه و وزن مجبور به پرداخت جریمه شدند.
مازراتی به سرپرستی جورجیو آسکانلی، توسعهٔ یک خودروی مسابقه ای با صلاحیت ورود به مسابقات جی تی را آغاز کرد. این خودرو، که درنهایت نام ام سی۱۲ برای آن انتخاب شد، در ابتدا «ام سی سی» ( مخفف عبارت "Maserati Corse Competizione" ) نامیده می شد و قرار بود همزمان با یک نسخهٔ جاده ای به نام «ام سی اس» ( مخفف "Maserati Corse Stradale" ) توسعه یابد. [ ۱۴] عمدهٔ شکل دهی به بدنهٔ این خودرو توسط فرانک استفنسون، که در آن زمان مدیر بخش طراحی و توسعه مفهومی فراری - مازراتی بود، انجام شد، اما شکل اولیه به هنگام آزمایش در تونل باد و بر پایه ایده ای که توسط جورجتو جوجارو ارائه شده بود، ساخته شد. [ ۱۵] فرم بدنهٔ ام سی سی بسیار شبیه به ام سی۱۲ است، اما چندین تفاوت اساسی بین این دو مدل وجود دارد که مهم ترین آنها اسپویلر عقب است. [ ۱۴] آندره برتولینی در طول روند توسعهٔ این خودرو، به عنوان رانندهٔ ارشد آزمون کار می کرد، اگرچه برخی آزمایش ها توسط مایکل شوماخر، که چندین بار ام سی سی را در پیست فیورانو آزمایش کرده بود، انجام شد. در طی مراحل توسعه، پس از آن که مازراتی نام ام سی۱۲ را به عنوان نام رسمی این خودرو تثبیت کرد، نام ام سی سی توسط این شرکت کنار گذاشته شد. [ ۱۴] [ ۱۶]
wiki: مازراتی ام سی۱۲