مارینا راسکووا

مارینا میخایلوونا راسکووا ( روسی: Мари́на Миха́йловна Раско́ва؛ IPA:  ؛ ۲۸ مارس ۱۹۱۲ – ۴ ژانویهٔ ۱۹۴۳ ) نخستین زن در شوروی بود که نشان ناوبری هوایی را دریافت نمود. راسکووا که در جوانی آرزو داشت خواننده اپرا شود به یک مربی نظامی و اولین زن ناوبر شوروی تبدیل شد. او رکوردهای زیادی از خود به جا گذاشت و بنیانگذار و فرمانده هنگ هوایی ۵۸۷ بود. راسکووا یکی از ۸۰۰ هزار زنی است که در ارتش سرخ خدمت کردند، او سه هنگ هوایی مخصوص زنان تشکیل داد که ۳۰ قهرمان اتحاد شوروی در آن نشان گرفتند.
مارینا مالینینا در یک خانواده طبقه متوسط به دنیا آمد. پدرش خواننده اپرا و مربی آواز بود و مادرش نیز معلم بود. خاله او نیز یک خواننده مشهور بود و برادر ناتنی اش هم با نام بوریس مالینین از دانشمندان کشتی سازی شوروی بود. برخلاف دیگر زنان هوانورد شوروی، [ ۱] مارینا از ابتدا علاقه ای به هوانوردی نداشت. [ ۲] او در اصل می خواست که یک موزیسین و خواننده اپرا شود. [ ۱]
پدر مارینا در سال ۱۹۱۹ وقتی که او هفت سال داشت فوت نمود. [ ۱] مارینا به تحصیل در موسیقی ادامه داد اما دچار عفونت گوش میانی گشت و نتوانست آواز را ادامه دهد. او که از موسیقی خارج شده بود در دبیرستان خود را وقف شیمی و مهندسی کرد. پس از فارغ التحصیلی در سال ۱۹۲۹ به عنوان شیمی دان در کارخانه رنگرزی مشغول به کار شد و همان جا با مهندسی به نام سرگئی راسکوف ازدواج کرد و نام خانوادگی خود را به راسکووا تغییر داد. مارینا مدتی بعد در آکادمی نیروی هوایی به عنوان نقشه کش مشغول به کار شد. [ ۲]
راسکووا نخستین زن ناوبر نیروی هوایی شوروی در سال ۱۹۳۳ شد. [ ۳] او یک سال بعد تدریس در آکادمی های هوایی را آغاز نمود که در آن به زنان و مردان ناوبری نظامی را تعلیم می داد. در سال های بعد آموزش خلبانی او تکمیل شد و در سال ۱۹۳۵ طلاق گرفت. [ ۲] در سال های ۱۹۳۸–۱۹۳۷ مارینا رکوردهای هوایی بسیاری را ثبت کرد که در چشم اتحاد شوروی موفقیت های بزرگی محسوب می شدند و برای مارینا شهرت به همراه آورد.
مشهورترین رکورد او پروازی است که با توپولف آنت - ۳۷ ( نسخه اصلاح شده بمب افکن دوربرد بولخوویتونوف دی بی - آ ) در ۲۵–۲۴ سپتامبر ۱۹۳۸ رخ داد. در این پرواز که می خواست رکورد جهانی پرواز بدون توقف زنان را بشکند مارینا به عنوان ناوبر همراه با پولینا اوسیپنکو و والنتینا گریزودوبوفا از مسکو تا کامسامولسک بر آمور در خاور دور روسیه پرواز می کردند. این پرواز ۲۶ ساعت و ۲۹ دقیقه یه طول انجامید و طی آن ۵۹۴۷ کیلومتر پیموده شد اما در انتها مسیر به علت نبود دید هواپیما نتوانست فرودگاه رو بیابد و مجبور به فرود اضطراری شد. از آنجایی که کاکپیت ناوبر راه ورودی به بقیه هواپیما نداشت و احتمال می رفت در فرود آسیب جدی ببیند مارینا پیش از فرود با چتر بیرون پرید. تیم جستجو پس از هشت روز هواپیما را پیدا کردند اما مارینا ۱۰ روز بدون آب و با مقدار کمی غذا در طبیعت سرگردان بود تا توانست خود را به هواپیما برساند. تمامی خدمه پس از انتقال به مکان امن در ۲ نوامبر ۱۹۳۸ نشان برتری قهرمان اتحاد شوروی را کسب کردند که آن ها را تبدیل به اولین زنانی کرد که این نشان را به دست آوردند. [ ۴]