مارعه

لغت نامه دهخدا

( مارعة ) مارعة. [ رِ ع َ ] ( اِخ ) پدر بطنی است و آن پادشاهی بود. اولاد او را موارع گویند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). پدر بطنی ازتازیان و اولاد وی را موارع نامند. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس