فریدریش گوستاف امیل مارتین نیمولر ( به آلمانی: Friedrich Gustav Emil Martin Niemöller ) ( زاده ۱۴ ژانویه ۱۸۹۲ – درگذشته ۶ مارس ۱۹۸۴ ) کشیش پروتستان ضد نازیسم است که به خاطر مقاومت در برابر هیتلر و گفتار کوتاه شعرگونه اش که به اشتباه به برتولت برشت نسبت می دهند و مدام دستکاری و کم و زیاد می شود، شهرت جهانی دارد.
اول سراغ کمونیست ها آمدند، سکوت کردم چون کمونیست نبودم. بعد سراغ سوسیالیست ها آمدند، سکوت کردم زیرا سوسیالیست نبودم. بعد سراغ یهودی ها آمدند، سکوت کردم چون یهودی نبودم. سراغ خودم که آمدند، دیگر کسی نبود تا به اعتراض برآید.
شعر مارتین نیمولر را نباید به برتولت برشت[ ۱] ( که خودش کمونیست بود ) ، نسبت داد. توجه کنیم که راوی شعر می گوید: زمانی که نازی ها کمونیست ها را بردند، من سکوت کردم، چون کمونیست نبودم. البته برشت اشعاری با مضمون آنچه مارتین نیمولر نقل کرده، سروده است[ ۲] اما، شعر ( اول سراغ کمونیستها آمدند… ) [ ۳] از او نیست.
مارتین نیمولر در ۱۴ ژانویه ۱۸۹۲ در آلمان به دنیا آمد و در سال ۱۹۸۴ درگذشت. او در سن ۱۸ سالگی وارد نیروی دریایی آلمان شد و چند سال بعد فرماندهی یک زیردریایی را در جنگ اول جهانی بعهده گرفت. بعد از جنگ، به فعالان سیاسی متمایل به حزب نازی ( حزب ملی سوسیالیست کارگران آلمان ) ، پیوست و همراه با فاشیست های دست راستی آلمان و گروه ارتجاعی و شبه نظامی «فری کورپز»[ ۴] است که امثال رزا لوکزامبورگ و کارل لیبکنشت را ربودند و کشتند ــ در سرکوب نیروهای مترقی که تحت تأثیر بلشویکها بودند، شرکت داشت. مارتین نیمولر اگرچه بعدها به دلائل مذهبی مثل دستگیری پروتستان ها و دخالت بیش از حد هیتلر در کار کلیسا، با دولت درافتاد و به جرم سوءاستفاده از منبر و محراب، [ ۵] توسط گشتاپو دستگیر و زندانی شد و گرچه به دستور شخص هیتلر، از اردوگاه کار اجباری زاکسنهاوزن[ ۶] به کمپ مخوف داخائو[ ۷] منتقل گشت و رنجها دید اما، در آغاز از هیتلر جانبداری می کرد.
در سال ۱۹۳۷ مارتین نیمولر نیز روانه زندان شد، ابتدا قرار بود سر به نیست شود اما، با شفاعت مقامات مذهبی که استدلال می کردند آنچه گشتاپو فعالیت مضر می نامد، صرفاً وظیفه مذهبی مارتین نیمولر بوده و وی پیش تر جانب هیتلر و حزب نازی را گرفته است ـ پیشنهاد گوبلز[ ۸] برای تیرباران نیمولر، خنثی شد و او با توجه به خدمات گذشته اش در نیروی دریایی آلمان و احتمال توبه، بر خلاف دوست نزدیکش دیتریش بنهوفر[ ۹] زنده ماند. مارتین نیمولر تا سال ۱۹۴۵ ( که متفقین زندان های هیتلر را باز کردند ) در بند بود و هشت سال و اندی زندانی کشید. در دوران حبس، یکی از پسرانش در جنگ کشته شد و دومی را هم ( که در جبهه شرق شرکت داشت ) ، ارتش سرخ دستگیر کرد. دخترش هم بر اثر بیماری دیفتری درگذشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاول سراغ کمونیست ها آمدند، سکوت کردم چون کمونیست نبودم. بعد سراغ سوسیالیست ها آمدند، سکوت کردم زیرا سوسیالیست نبودم. بعد سراغ یهودی ها آمدند، سکوت کردم چون یهودی نبودم. سراغ خودم که آمدند، دیگر کسی نبود تا به اعتراض برآید.
شعر مارتین نیمولر را نباید به برتولت برشت[ ۱] ( که خودش کمونیست بود ) ، نسبت داد. توجه کنیم که راوی شعر می گوید: زمانی که نازی ها کمونیست ها را بردند، من سکوت کردم، چون کمونیست نبودم. البته برشت اشعاری با مضمون آنچه مارتین نیمولر نقل کرده، سروده است[ ۲] اما، شعر ( اول سراغ کمونیستها آمدند… ) [ ۳] از او نیست.
مارتین نیمولر در ۱۴ ژانویه ۱۸۹۲ در آلمان به دنیا آمد و در سال ۱۹۸۴ درگذشت. او در سن ۱۸ سالگی وارد نیروی دریایی آلمان شد و چند سال بعد فرماندهی یک زیردریایی را در جنگ اول جهانی بعهده گرفت. بعد از جنگ، به فعالان سیاسی متمایل به حزب نازی ( حزب ملی سوسیالیست کارگران آلمان ) ، پیوست و همراه با فاشیست های دست راستی آلمان و گروه ارتجاعی و شبه نظامی «فری کورپز»[ ۴] است که امثال رزا لوکزامبورگ و کارل لیبکنشت را ربودند و کشتند ــ در سرکوب نیروهای مترقی که تحت تأثیر بلشویکها بودند، شرکت داشت. مارتین نیمولر اگرچه بعدها به دلائل مذهبی مثل دستگیری پروتستان ها و دخالت بیش از حد هیتلر در کار کلیسا، با دولت درافتاد و به جرم سوءاستفاده از منبر و محراب، [ ۵] توسط گشتاپو دستگیر و زندانی شد و گرچه به دستور شخص هیتلر، از اردوگاه کار اجباری زاکسنهاوزن[ ۶] به کمپ مخوف داخائو[ ۷] منتقل گشت و رنجها دید اما، در آغاز از هیتلر جانبداری می کرد.
در سال ۱۹۳۷ مارتین نیمولر نیز روانه زندان شد، ابتدا قرار بود سر به نیست شود اما، با شفاعت مقامات مذهبی که استدلال می کردند آنچه گشتاپو فعالیت مضر می نامد، صرفاً وظیفه مذهبی مارتین نیمولر بوده و وی پیش تر جانب هیتلر و حزب نازی را گرفته است ـ پیشنهاد گوبلز[ ۸] برای تیرباران نیمولر، خنثی شد و او با توجه به خدمات گذشته اش در نیروی دریایی آلمان و احتمال توبه، بر خلاف دوست نزدیکش دیتریش بنهوفر[ ۹] زنده ماند. مارتین نیمولر تا سال ۱۹۴۵ ( که متفقین زندان های هیتلر را باز کردند ) در بند بود و هشت سال و اندی زندانی کشید. در دوران حبس، یکی از پسرانش در جنگ کشته شد و دومی را هم ( که در جبهه شرق شرکت داشت ) ، ارتش سرخ دستگیر کرد. دخترش هم بر اثر بیماری دیفتری درگذشت.
wiki: مارتین نیمولر