مار امو

مار امو متکلم و نویسنده مشهور مانوی قرن سوم میلادی که در ولایت سغد شاهنشاهی ساسانی می زیسته است. در مورد اصالت وی آگاهی کافی وجود ندارد اگرچه نامی سریانی دارد که البته میان مانویان مرسوم بوده گاهی او را پارتی توصیف کرده اند که بخاطر متونی است که به زبان پارتی از وی به رشته تحریر درآمده. برخی حدسیات هم او را سغدی تبار می داند. مارامو زبان پارتی را زبان رسمی جامعه مانوی شرق ایران نمود. او در حالت شهود مانی را دیده که او را به خوانده کتاب گنج زندگان تشویق می کند. همچنین عنوان شده حقایق جهان از طریق فرشته ای بر وی عرضه شده است. برخی از آثار او از واحه ترفان در آسیای میانه بدست آمده است. مانی او را گرامی ترین پسر خود می دانست و چهار ساعت پایانی عمر مانی در کنار مار امو گذشت. گسترش شدید مذهب مانوی در شرق ایران را به دو دلیل می دانند. یکی فرار پیروان مانی پس از کشته شدن وی به نواحی شرقی ایران و دیگری فعالیت های دینی مارامو و تبلیغات وی برای این آیین. آثار نوشتاری متعددی از وی در دست است.