ماده قابل برنامه ریزی

ماده قابل برنامه ریزی مادهای است که توانایی تغییر خواص فیزیکی خود ( همچون شکل، چگالی، مدول، هدایت، خواص نوری، و غیره ) را در یک روش برنامه ریزی، بر اساس ورودی کاربر یا سنجش مستقل دارد؛ بنابراین، ماده قابل برنامه ریزی مفهومی مشابه به ماده ای که ذاتاً دارای توانایی انجام پردازش اطلاعات است را دارد.
ماده قابل برنامه ریزی اصطلاحی است که در اصل در سال ۱۹۹۱ توسط Toffoli و Margolus ارئه شده است تا به گروهی از عناصر محاسبه ای ریزدانه ای مرتب شده در فضا منسوب گردد. [ ۱] مقاله آنها یک بستر محاسباتی را بیان می کند که از گره های محاسباتی ریزدانه ای پخش شده در فضا به وجود آمده است که این ها تنها با نزدیک ترین همسایه های خود تعامل دارند. در این زمینه، ماده قابل برنامه ریزی به مدلهای محاسبه شده شبیه به اتوماسیون سلولی و اتوماسیون شبکه ای گازی اشاره دارد. [ ۲] معماری CAM - 8 نمونه تحقق سخت افزاری در این مدل است. [ ۳] همچنین این عملکرد در برخی از انواع علم ماشین سازی خود تکرار به اسم «ناحیه های مرجع دیجیتالی» ( DRA ) شناخته می شود.
در اوایل دهه ۱۹۹۰، مقدار قابل توجهی کار در رباتیک قابل تنظیم مجدد با فلسفه ای شبیه به ماده قابل برنامه ریزی وجود داشت.
همان طور که فناوری نیمه هادی، فناوری نانو و فناوری دستگاه خودجایگزین پیشرفت کرده اند، استفاده از اصطلاح ماده قابل برنامه ریزی تغییر کرده است تا بازتاب این واقعیت باشد که مجموعه ای از عناصر را می توان ساخت که در واقعیت قابلیت دارند برای تغییر خصوصیات فیزیکی خود «برنامه ریزی» شوند، نه فقط در شبیه سازی. پس می توان گفت، ماده قابل برنامه ریزی به معنای «هر ماده حجمی است که قابلیت برنامه ریزی برای تغییر خصوصیات فیزیکی خود را دارد» است.
در تابستان ۱۹۹۸، در بحثی در مورد اتمهای مصنوعی و ماده قابل برنامه ریزی، ویل مک کارتی و جی اسنایدر لفظ "quantum wellstone" ( یا به سادگی "wellstone" ) را ابداع کردند تا بتوانند این شکل فرضی اما قابل قبول از ماده قابل برنامه ریزی را توصیف کنند. مک کارتی در داستان خود از این اصطلاح استفاده کرده است.
در ۲۰۰۲، ست گلدشتاین و تاد موری پروژه claytronics را در دانشگاه کارنگی ملون شروع کردتد تا مکانیسم های اساسی سخت افزاری و نرم افزاری لازم برای درک ماده قابل برنامه ریزی را بررسی کنند.
در ۲۰۰۴، گروه علوم و فناوری اطلاعات دارپا ( ISAT ) پتانسیل ماده قابل برنامه ریزی را بازرسی کرد. نتیجه این موضوع در ۲۰۰۶–۲۰۰۵ مطالعه «تحقق ماده قابل برنامه ریزی» شد، که یک برنامه چند ساله برای تحقیق و توسعه ماده قابل برنامه ریزی طرح کرده است.