ماده اولیه (کیمیاگری). در کیمیاگری و فلسفه، ماده اولیه یا ماده نخستین ( برای توضیح فلسفی به: ماده و صورت مراجعه کنید ) ، ماده اولیه ای است که در همه جا هست و برای کار بزرگ کیمیاگری و ایجاد سنگ فلاسفه مورد نیاز است. ماده اولیه، اسامی بسیار فراوانی دارد. این ماده، اساس بی شکل و بدوی همه مواد است که شبیه به هرج و مرج، عنصر پنجمین ( جوهر حقیقی اشیا ) یا اتر است. کیمیاگران باطنی ماده اولیه را با استفاده از تشبیه توصیف می کنند و آن را با مفاهیمی مانند روح جهانی مقایسه می کنند.
گاهی اوقات مفهوم ماده اولیه به ارسطو نسبت داده می شود. [ ۲] ریشه های اولیه این ایده را می توان در فلسفه آناکساگوراس یافت، که نوس را در رابطه با هرج و مرج توصیف می کند. این مفهوم با کیهان شناسی امپدوکلس نیز مرتبط است. [ ۳]
هنگامی که کیمیاگری در مصرِ یونانی - رومی بر پایه های فلسفه یونان توسعه یافت، مفهوم ماده اولیه را به عنوان یک اصل بنیادی شامل شد. مری آن اتوود از واژه های منسوب به آرنالدوس دو ویلا نوا برای توصیف نقش ماده اولیه در نظریه بنیادی کیمیاگری استفاده می کند: «اینکه در طبیعت ماده ناب خاصی وجود دارد، که با کشف و به کمال رساندن هنر، به تناسب تمام اجسام ناقصی را که آنها را لمس می کند را به خودش مبدل می سازد . »[ ۴] اگرچه توصیفات ماده اولیه در طول تاریخ تغییر کرده است، اما این مفهوم در اندیشه کیمیاگری محوری باقی مانده است.
نویسندگان کیمیاگری از تشبیهات برای توصیف ماهیت جهانی ماده اولیه استفاده کردند. آرتور ادوارد ویت بیان می کند که همه نویسندگان کیمیاگری «نام واقعی» آن را پنهان کرده اند. از آنجایی که ماده اولیه دارای تمام صفات و خصوصیات چیزهای ابتدایی است، نام های اقسام اشیاء، به آن اختصاص داده شده است. [ ۵] گزارش مشابهی را می توان در کتاب Theatrum Chemicum یافت:
آنها ماده اولیه را با همه چیز مقایسه کرده اند: با مرد و زن، با هیولای هرمافرودیت، با آسمان و زمین، با بدن و روح، با هرج و مرج، با عالم صغیر و توده درهم؛ ماده اولیه در خودش همه رنگ ها و همه فلزات بالقوه را داراست؛ چیزی از آن شگفت تر در جهان نیست، چرا که خودش را ایجاد می کند، خود را آبستن می کند و خودش را می زاید. [ ۶]
ماده اولیه با هیولی، آتش اولیه، پروتئوس، نور و عطارد مقایسه شده است. [ ۷] مارتین رولند در فرهنگ لغت کیمیاگری خود در سال ۱۶۱۲ بیش از پنجاه مترادف برای ماده اولیه فهرست می کند. متن او شامل توجیه اسامی و مقایسه آنها است. او تکرار می کند که «فلاسفه آن قدر مخلوق خدا را که ماده اولیه نامیده می شود، به ویژه از نظر کارایی و اسرار آن، تحسین کرده اند، که نام های بسیاری و تقریباً هر توصیف ممکنی بر آن گذاشته اند، چرا که نمی دانند چگونه آن را ستایشی درخور کنند . »[ ۸] ویت هشتاد و چهار نام دیگر را فهرست می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگاهی اوقات مفهوم ماده اولیه به ارسطو نسبت داده می شود. [ ۲] ریشه های اولیه این ایده را می توان در فلسفه آناکساگوراس یافت، که نوس را در رابطه با هرج و مرج توصیف می کند. این مفهوم با کیهان شناسی امپدوکلس نیز مرتبط است. [ ۳]
هنگامی که کیمیاگری در مصرِ یونانی - رومی بر پایه های فلسفه یونان توسعه یافت، مفهوم ماده اولیه را به عنوان یک اصل بنیادی شامل شد. مری آن اتوود از واژه های منسوب به آرنالدوس دو ویلا نوا برای توصیف نقش ماده اولیه در نظریه بنیادی کیمیاگری استفاده می کند: «اینکه در طبیعت ماده ناب خاصی وجود دارد، که با کشف و به کمال رساندن هنر، به تناسب تمام اجسام ناقصی را که آنها را لمس می کند را به خودش مبدل می سازد . »[ ۴] اگرچه توصیفات ماده اولیه در طول تاریخ تغییر کرده است، اما این مفهوم در اندیشه کیمیاگری محوری باقی مانده است.
نویسندگان کیمیاگری از تشبیهات برای توصیف ماهیت جهانی ماده اولیه استفاده کردند. آرتور ادوارد ویت بیان می کند که همه نویسندگان کیمیاگری «نام واقعی» آن را پنهان کرده اند. از آنجایی که ماده اولیه دارای تمام صفات و خصوصیات چیزهای ابتدایی است، نام های اقسام اشیاء، به آن اختصاص داده شده است. [ ۵] گزارش مشابهی را می توان در کتاب Theatrum Chemicum یافت:
آنها ماده اولیه را با همه چیز مقایسه کرده اند: با مرد و زن، با هیولای هرمافرودیت، با آسمان و زمین، با بدن و روح، با هرج و مرج، با عالم صغیر و توده درهم؛ ماده اولیه در خودش همه رنگ ها و همه فلزات بالقوه را داراست؛ چیزی از آن شگفت تر در جهان نیست، چرا که خودش را ایجاد می کند، خود را آبستن می کند و خودش را می زاید. [ ۶]
ماده اولیه با هیولی، آتش اولیه، پروتئوس، نور و عطارد مقایسه شده است. [ ۷] مارتین رولند در فرهنگ لغت کیمیاگری خود در سال ۱۶۱۲ بیش از پنجاه مترادف برای ماده اولیه فهرست می کند. متن او شامل توجیه اسامی و مقایسه آنها است. او تکرار می کند که «فلاسفه آن قدر مخلوق خدا را که ماده اولیه نامیده می شود، به ویژه از نظر کارایی و اسرار آن، تحسین کرده اند، که نام های بسیاری و تقریباً هر توصیف ممکنی بر آن گذاشته اند، چرا که نمی دانند چگونه آن را ستایشی درخور کنند . »[ ۸] ویت هشتاد و چهار نام دیگر را فهرست می کند.
wiki: ماده اولیه (کیمیاگری)