لیدزماهی ( نام علمی: Leedsichthys problematicus ) نام یک گونه از رده پرتوبالگان است.
لیدزماهی، که شاید بزرگ ترین ماهی تاریخ باشد، اولین بار در سال ۱۸۸۶ نزدیک پیتربوروی انگلستان کشف شد. این ماهی، با وجود اندازه ی عظیمش، پالوده خواری بی آزار بود. دهان بزرگ لیدزماهی می توانست مقدار زیادی آب را یک باره ببلعد. بعد - درست مثل کوسه های آسوده و نهنگ های بی دندان امروزی - به کمک شیارهای آبششی یا صفحه های شبکه ای عقب دهانش ریزجاندارانِ آب دریا را غربال می کرد. [ ۱]
لیدزماهی را جزو ماهی های ستبرتنه طبقه بندی کرده اند؛ ماهی هایی با اسکلت های نیمه کلسیمی. چون غضروف چندان خوب سنگواره نمی شود، به سبب این کم کلسیم بودنِ اسکلت، بسیاری از استخوان های این ماهی حفظ نشده اند و بعضی بقایایش هم چنان ظریفند که به آسانی می شکنند. اما دندان های لیدزماهی محکم تر از استخوان هایش بودند و می توان تخمین زد که این ماهی بیش از ۴۰ هزار دندان داشته است. [ ۲]
تنها امکان دفاعی لیدزماهی در برابر مهاجمان این بود که دم ۵ متری قدرتمندش را محکم تکان بدهد. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفلیدزماهی، که شاید بزرگ ترین ماهی تاریخ باشد، اولین بار در سال ۱۸۸۶ نزدیک پیتربوروی انگلستان کشف شد. این ماهی، با وجود اندازه ی عظیمش، پالوده خواری بی آزار بود. دهان بزرگ لیدزماهی می توانست مقدار زیادی آب را یک باره ببلعد. بعد - درست مثل کوسه های آسوده و نهنگ های بی دندان امروزی - به کمک شیارهای آبششی یا صفحه های شبکه ای عقب دهانش ریزجاندارانِ آب دریا را غربال می کرد. [ ۱]
لیدزماهی را جزو ماهی های ستبرتنه طبقه بندی کرده اند؛ ماهی هایی با اسکلت های نیمه کلسیمی. چون غضروف چندان خوب سنگواره نمی شود، به سبب این کم کلسیم بودنِ اسکلت، بسیاری از استخوان های این ماهی حفظ نشده اند و بعضی بقایایش هم چنان ظریفند که به آسانی می شکنند. اما دندان های لیدزماهی محکم تر از استخوان هایش بودند و می توان تخمین زد که این ماهی بیش از ۴۰ هزار دندان داشته است. [ ۲]
تنها امکان دفاعی لیدزماهی در برابر مهاجمان این بود که دم ۵ متری قدرتمندش را محکم تکان بدهد. [ ۳]
wiki: لیدزماهی