لی زنشنگ

لی زنشنگ (عکاس خبری). لی زنشنگ ( به چینی: 李振盛 به پین یین: Lǐ Zhènshèng؛ زادهٔ ۲۲ سپتامبر ۱۹۴۰ - درگذشته ژوئن ۲۰۲۰ ) عکاس خبری چینی بود که برخی از واقعی ترین تصاویر از انقلاب فرهنگی بزرگ طبقه کارگر، که بیشتر به انقلاب فرهنگی چین معروف است، را به تصویر کشید. [ ۱]
او در روزنامه هیلونگجیانگ، که خط حزب کمونیست را دنبال می کرد مشغول به کار بود و تصمیم وی برای بستن یک نوار سرخ رنگ که حاکی از دنباله روی از خط مشی رئیس مائو زدونگ بود، روی بازویش به وی امکان حضور در صحنه های این واقعه را می داد، در غیر این صورت جریان این اتفاقات را جایی می نوشت یا در خاطرش نگاه می داشت.
کتاب «سرباز خبری سرخ رنگ» وی در سال ۲۰۰۳ نشانگر آرمانهای انقلابی و همچنین ستمگری های رخ داده در طول انقلاب فرهنگی است. روزنامه هیلونگجیانگ دیلی مطابق با دستورالعمل دولت، سیاستی سختگیرانه داشت که فقط می توان تصاویر «مثبت» را منتشر کرد، که بیشتر شامل لبخند انقلابیون بود که از رئیس مائو تمجید می کردند. تصاویر «منفی» که جنایات آن زمان را نشان می داد، قبل از اینکه در سال ۱۹۸۸ در یک نمایشگاه عکس در معرض دید همگان قرار گیرند، در زیر تخته کفپوش خانه او پنهان شده بودند.
موزه ای ویژه، اختصاص به زندگی و کار لی، در سال ۲۰۱۷ در استان سیچوان به عنوان بخشی از مجموعه موزه جیانچوان افتتاح شد. [ ۲]
لی در خانواده ای فقیر در دالیان، در استان لیائونینگ به دنیا آمد. در بدو تولد، این شهر در منطقه اجاره ای کوانتونگ ( اجاره داده شده به ژاپن در آن دوران ) واقع شده بود، جایی که ژاپن رژیم دست نشانده، مانچوکوئو را در آنجا حاکم کرده بود. مادرش هنگام سه سالگی او درگذشت و برادر بزرگتر او که عضو ارتش آزادیبخش خلق بود در جریان جنگ داخلی چین کشته شد. لی به پدرش که آشپز یک کشتی بخار و بعداً کشاورز بود کمک می کرد تا اینکه لی ۱۰ ساله شد. لی علی رغم اینکه دیر به مدرسه رفت، به رتبه اول کلاس خود رسید. او بعداً در دانشکده فیلم چانگچون، پذیرش گرفت و بیشتر دانش عکاسی خود را آنجا آموخت. در سال ۱۹۶۳، او در زمانی کوتاه شغلی در روزنامه هیلونگجیانگ به دست آورد، اما جنبش آموزش سوسیالیستی مانع ادامه شد. لی به مدت تقریباً دو سال در حومه شهر با دهقانان زندگی کرد و آثار رئیس مائو را مطالعه کرد. [ ۳]
لی فقط چند ماه قبل از وقوع انقلاب فرهنگی بچین در بهار ۱۹۶۶ به شهر هاربین بازگشت. فقدان فیلم عکاسی، غارتگری ارتش سرخ و ممنوعیت سیاسی در برابر عکاسی از جنبه های منفی انقلاب، آنچه را او قادر به تصویر کشیدن بود محدود کرد. او خیلی زود فهمید که فقط افرادی که بازوبند سرخ رنگ ارتش سرخ را پوشانده اند می توانند بدون آزار و اذیت عکس بگیرند. برای رسیدن به این هدف، او گروه شورشی کوچک خود را در این روزنامه بنیان نهاد.