لگد دورانی ( به ژاپنی: ماواشی گِری، به کره ای: دُلیو چاگی ) یک ضربه پا است که در آن پا همراه با چرخش بدن به صورت دورانی حرکت می کند و سپس زانو باز شده و با قسمت جلوی پا به حریف ضربه زده می شود.
این ضربه یکی از پرکاربردترین ضربات پا در تمامی هنرهای رزمی است و در مبارزات رشته هایی چون کاراته ( کیوکوشین، انشین، شوتوکان و. . . ) ، کیک بوکسینگ، ووشو یا کونگ فو، تکواندو، موای تای بیشتر از هر ضربه پای دیگری کاربرد دارد. در رشته های مختلف روش های متفاوتی برای زدن این ضربه وجود دارد. محل برخورد ضربه می تواند قسمت پایین ( مثلاً کشاله ران ) ، قسمت میانی ( مثل پهلو ) یا قسمت بالای بدن یعنی سر و صورت باشد.
در کاراته از روش های مختلفی برای اجرای ضربه ماواشی گری استفاده می شود. در کاراته سنتی مثل شوتوکان عقیده براین است که اجرای این ضربه با سینه پا ( برآمدگی زیر انگشتان در کف پا ) پرقدرت تر و در عین حال کم خطرتر است. همچنین بعد از ضربه بایستی پا به سرعت جمع شود تا حریف آن را نگیرد. همچنین به دلیل سرعت بالای ضربه داشتن تعادل بسیار مهم است و برای حفظ تعادل بایستی پای دیگر کاملاً بر روی زمین باشد.
در برخی سبک های کاراته اجرای ماواشی گری با ساق پا نیز مرسوم است. در این روش ساق پا قسمتی است که به بدن حریف برخورد می کند.
«ماواشی گری برشی» یکی دیگر از انواع این ضربه است که در آن پا بالاتر از هدف مورد نظر قرار می گیرد و سپس به سمت پایین حرکت می کند. این روش برای ضربه به کشاله ران بسیار مؤثر شمرده می شود. در مسابقات هنرهای رزمی ترکیبی نیز ضربات ماواشی گری برشی معمول هستند.
در کیوکوشین کاراته نوع خاصی از ماواشی گری برشی ابداع شده که در آن ضربه با پاشنهٔ پا و با چرخش بیشتر کمر و انداختن وزن بدن به سمت حریف انجام می شود. در این شیوه معمولاً به گردن حریف حمله می شود. اویاما بنیانگذار کیوکوشین شیوه های دیگری از ماواشی گری را نیز آموزش می داد که در آن ها با ساق پا به ران و دنده ها حمله می شود.
در تکواندو ضربه دولیوچاگی بسیار سریعتر از سبک های ژاپنی اجرا می شود. در این روش پای مخالف ۱۸۰ درجه به سمت عقب می چرخد و بالاتنه کاملاً به سمت عقب خم می شود.
انعطاف بالا و رقص پای مناسب و جهش کوتاه در هنگام ضربه از عوامل بالابرنده سرعت در شیوه تکواندویی دولیوچاگی هستند. محل برخورد ضربه نیز معمولاً روی پا است اما در فرم ها مثل کاراته سنتی ضربه با سینهٔ پا اجرا می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین ضربه یکی از پرکاربردترین ضربات پا در تمامی هنرهای رزمی است و در مبارزات رشته هایی چون کاراته ( کیوکوشین، انشین، شوتوکان و. . . ) ، کیک بوکسینگ، ووشو یا کونگ فو، تکواندو، موای تای بیشتر از هر ضربه پای دیگری کاربرد دارد. در رشته های مختلف روش های متفاوتی برای زدن این ضربه وجود دارد. محل برخورد ضربه می تواند قسمت پایین ( مثلاً کشاله ران ) ، قسمت میانی ( مثل پهلو ) یا قسمت بالای بدن یعنی سر و صورت باشد.
در کاراته از روش های مختلفی برای اجرای ضربه ماواشی گری استفاده می شود. در کاراته سنتی مثل شوتوکان عقیده براین است که اجرای این ضربه با سینه پا ( برآمدگی زیر انگشتان در کف پا ) پرقدرت تر و در عین حال کم خطرتر است. همچنین بعد از ضربه بایستی پا به سرعت جمع شود تا حریف آن را نگیرد. همچنین به دلیل سرعت بالای ضربه داشتن تعادل بسیار مهم است و برای حفظ تعادل بایستی پای دیگر کاملاً بر روی زمین باشد.
در برخی سبک های کاراته اجرای ماواشی گری با ساق پا نیز مرسوم است. در این روش ساق پا قسمتی است که به بدن حریف برخورد می کند.
«ماواشی گری برشی» یکی دیگر از انواع این ضربه است که در آن پا بالاتر از هدف مورد نظر قرار می گیرد و سپس به سمت پایین حرکت می کند. این روش برای ضربه به کشاله ران بسیار مؤثر شمرده می شود. در مسابقات هنرهای رزمی ترکیبی نیز ضربات ماواشی گری برشی معمول هستند.
در کیوکوشین کاراته نوع خاصی از ماواشی گری برشی ابداع شده که در آن ضربه با پاشنهٔ پا و با چرخش بیشتر کمر و انداختن وزن بدن به سمت حریف انجام می شود. در این شیوه معمولاً به گردن حریف حمله می شود. اویاما بنیانگذار کیوکوشین شیوه های دیگری از ماواشی گری را نیز آموزش می داد که در آن ها با ساق پا به ران و دنده ها حمله می شود.
در تکواندو ضربه دولیوچاگی بسیار سریعتر از سبک های ژاپنی اجرا می شود. در این روش پای مخالف ۱۸۰ درجه به سمت عقب می چرخد و بالاتنه کاملاً به سمت عقب خم می شود.
انعطاف بالا و رقص پای مناسب و جهش کوتاه در هنگام ضربه از عوامل بالابرنده سرعت در شیوه تکواندویی دولیوچاگی هستند. محل برخورد ضربه نیز معمولاً روی پا است اما در فرم ها مثل کاراته سنتی ضربه با سینهٔ پا اجرا می شود.
wiki: لگد دورانی