لوکیوس تارکوئینیوسِ متکبر ( به لاتین: Lucius Tarquinius Superbus ) ( فوت شده در ۴۹۵ قبل از میلاد ) هفتمین و آخرین پادشاه روم بود که از ۵۳۴ قبل از میلاد تا ۵۰۹ ق. م. پادشاهی کرد. در این سال، به خاطر تجاوز پسرش سکستوس به لوکرتیا انقلابی روی داد که رژیم پادشاهی را سرنگون و جمهوری روم را برقرار کرد. [ ۱]
طبق گفتهٔ تیتوس لیویوس، تاریخ نگار مشهور رومی، او فرزند یا نوهٔ پنجمین پادشاه روم، لوکیوس تارکوئینیوس پریسکوس، بوده است؛ چون بیشتر مؤرخان او را پسرِ پریسکوس پنداشته اند، پس ما نیز بهتر است او را پسرش بینگاریم. [ ۲] او همچنین داماد سرویوس تولیوس، ششمین پادشاه روم، نیز بود اما در ۵۳۴ ق. م. پدرزن خود را کشت و به جای او شاه روم شد. [ ۳]
پدرش، لوکیوس تارکوئینیوس پریسکوس، سال های ۶۱۶ تا ۵۷۸ ق. م. سلطنت کرده بود، و نام پدر او دماراتوسِ اهل کورینت[ یادداشت ۱] ـ از اهالی شهر یونانی کورینت ـ بود که در سدهٔ هفتم ق. م. به ایتالیا مهاجرت کرده و در یکی از شهرهای ایتالیایی متعلق به اتروسکان به نام تارکوئینیئی[ یادداشت ۲] ( امروزه تارکوئینیا ) ساکن شده بود و در آنجا صاحب فرزندی شد به نام لوکومو ـ که بعدها لوکیوس تارکوئینیوس پریسکوس نامیده شد. این تارکوئینیوس پریسکوس، چون در شهر تارکوئینیئی مهاجر محسوب می شد، مورد تحقیر اتروسکان بود و فرصتی برای ترقی اجتماعی نداشت. پس به ناچار و به پیشنهاد همسر ثروتمندش تاناکوئیل[ یادداشت ۳] از آنجا به روم مهاجرت کرد که در آن دوره شهری جوان و مهاجرپذیر بود و، برای همین، امکان رشد و ترقی اجتماعی را برای مهاجران فراهم می کرد. او در این شهر، با گشاده دستی و بذل و بخشش به شهروندان روم، توجه پادشاه روم، آنکوس مارکیوس، [ یادداشت ۴] را جلب کرد و حتی به دربار او راه یافت و مربیِ فرزندانِ وی شد. [ ۴] با مرگ پادشاه، وقتی نشست مردمی برگزار شد تا پادشاه پنجم را انتخاب کنند، تارکوئینیوس پریسکوس با ارائهٔ نطقی استادانهْ توده ها را تشویق و راضی کرد که رأی به سلطنت او بدهند، و بدین گونه سلطنت خاندان تارکوئینیان بر روم شروع شد، [ ۵] خاندانی که اصالتاً یونانی ( از جانب پدرشان دماراتوس ) و اتروسکی ( از جانب مادر ) بودند. برای آنکه تارکوئینیوس های پدر و پسر با یکدیگر مشتبه نشوند، پدر را لوکیوس تارکوئینیوس پریسکوس ( پنجمین پادشاه روم ) و پسر را لوکیوس تارکوئینیوسِ متکبر ( هفتمین پادشاه روم ) نامیدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفطبق گفتهٔ تیتوس لیویوس، تاریخ نگار مشهور رومی، او فرزند یا نوهٔ پنجمین پادشاه روم، لوکیوس تارکوئینیوس پریسکوس، بوده است؛ چون بیشتر مؤرخان او را پسرِ پریسکوس پنداشته اند، پس ما نیز بهتر است او را پسرش بینگاریم. [ ۲] او همچنین داماد سرویوس تولیوس، ششمین پادشاه روم، نیز بود اما در ۵۳۴ ق. م. پدرزن خود را کشت و به جای او شاه روم شد. [ ۳]
پدرش، لوکیوس تارکوئینیوس پریسکوس، سال های ۶۱۶ تا ۵۷۸ ق. م. سلطنت کرده بود، و نام پدر او دماراتوسِ اهل کورینت[ یادداشت ۱] ـ از اهالی شهر یونانی کورینت ـ بود که در سدهٔ هفتم ق. م. به ایتالیا مهاجرت کرده و در یکی از شهرهای ایتالیایی متعلق به اتروسکان به نام تارکوئینیئی[ یادداشت ۲] ( امروزه تارکوئینیا ) ساکن شده بود و در آنجا صاحب فرزندی شد به نام لوکومو ـ که بعدها لوکیوس تارکوئینیوس پریسکوس نامیده شد. این تارکوئینیوس پریسکوس، چون در شهر تارکوئینیئی مهاجر محسوب می شد، مورد تحقیر اتروسکان بود و فرصتی برای ترقی اجتماعی نداشت. پس به ناچار و به پیشنهاد همسر ثروتمندش تاناکوئیل[ یادداشت ۳] از آنجا به روم مهاجرت کرد که در آن دوره شهری جوان و مهاجرپذیر بود و، برای همین، امکان رشد و ترقی اجتماعی را برای مهاجران فراهم می کرد. او در این شهر، با گشاده دستی و بذل و بخشش به شهروندان روم، توجه پادشاه روم، آنکوس مارکیوس، [ یادداشت ۴] را جلب کرد و حتی به دربار او راه یافت و مربیِ فرزندانِ وی شد. [ ۴] با مرگ پادشاه، وقتی نشست مردمی برگزار شد تا پادشاه پنجم را انتخاب کنند، تارکوئینیوس پریسکوس با ارائهٔ نطقی استادانهْ توده ها را تشویق و راضی کرد که رأی به سلطنت او بدهند، و بدین گونه سلطنت خاندان تارکوئینیان بر روم شروع شد، [ ۵] خاندانی که اصالتاً یونانی ( از جانب پدرشان دماراتوس ) و اتروسکی ( از جانب مادر ) بودند. برای آنکه تارکوئینیوس های پدر و پسر با یکدیگر مشتبه نشوند، پدر را لوکیوس تارکوئینیوس پریسکوس ( پنجمین پادشاه روم ) و پسر را لوکیوس تارکوئینیوسِ متکبر ( هفتمین پادشاه روم ) نامیدند.
wiki: لوکیوس تارکوئینیوس متکبر