لوله عایق بندی شده

لوله های عایق بندی شده ( که به آنها لوله های پیش عایق یا لوله پیوندی[ ۱] نیز گفته می شود ) به طور گسترده برای گرمایش ناحیه ای و تأمین آب گرم در اروپا استفاده می شود. این نوع لوله ها از یک لوله فولادی، یک لایه عایق و یک پوشش بیرونی تشکیل شده اند. هدف اصلی استفاده از چنین لوله هایی حفظ دمای سیال در لوله ها است. یکی از کاربردهای رایج آن تأمین آب گرم از نیروگاه های گرمایش ناحیه ای است. لوله های تک عایق بیشتر مورد استفاده قرارمی گیرند، اما اخیراً در اروپا استفاده از لوله های دوعایقی در یک پوشش نیز رایج شده است. با استفاده از تکیه گاه های عایق لوله، از انتقال مستقیم گرما بین لوله ها و تکیه گاه های آنها جلوگیری می شود. [ ۲] [ ۳]
ماده عایق معمولاً فوم پلی اورتان یا مشابه آن با ضریب رسانش گرمایی k=0. 033 - 0. 024 W/mK ( رسانایی گرمایی ) است. پوشش بیرونی معمولاً پلی اتیلن با چگالی بالا ( HDPE ) است. تولید لوله های پیش عایق برای گرمایش ناحیه ای در اتحادیه اروپا توسط استاندارد EN253 تنظیم می شود. طبق EN253:2003، لوله ها باید برای کار در دمای ثابت ۱۳۰ درجه سلسیوس ( ۲۶۶ درجه فارنهایت ) تولیدشوند و به مدت ۳۰ سال، رسانش گرمایی را کمتر یا مساوی 0. 033 W/mK نگه دارند. ضخامت عایق ها نیز در سه سطح موجود است.
خطوط لوله عایق بندی شده معمولاً از لوله های ۶ متر ( ۲۰ فوت ) , ۱۲ متر ( ۳۹ فوت ) ، یا ۱۶ متر ( ۵۲ فوت ) در طول، در زیر زمین در عمق ۰٫۴–۱٫۰ متر ( ۱  فوت ۴  اینچ–۳  فوت ۳  اینچ ) است. عمر کارآمد شبکه های خطوط لوله گرمایش ناحیه ای بین ۲۵ تا ۳۰ سال تخمین زده می شود که پس از آن باید با لوله های جدید جایگزین شوند.
عایق الکتریکی ممکن است برای لوله های فلزی برای جلوگیری از خوردگی استفاده شود.