لولارد

لولارد Lollard
پیرو جان ویکلیف مصلح مذهبی انگلیس در قرن چهاردهم میلادی. لولاردها آیین نان و شراب در عشای ربانی را محکوم کرده و پشتیبان اختصاص اموال و دارایی های کلیسا برای امور خیریه بودند و جنگ و مجازات اعدام را نفی می کردند. لولاردها از حدود 1377م فعال بودند و پس از تصویب قانون ضرورت سوزاندن کفار (1401م)، بسیاری از آنان به آتش کشیده شدند. در 1414م لولاردها شورش ناموفقی در لندن به راه انداختند که به شورش اولد کسل شهرت یافت. واژۀ لولارد از واژۀ هلندی لولارت (زمزمه کننده) گرفته شده است. این واژه پیش از آن به گروه هایی در اروپا اطلاق می شد که به آمیختن رفتار زاهدمآبانه و باورهای کفرآمیز متهم بودند. فرقۀ لولاردی تا قرن شانزدهم در لندن و انگلیای شرقی ادامه یافت و سرانجام در جنبش پروتستان ادغام شد. جنبش لولارد از دانشگاه آکسفورد که ویکلیف در آن تدریس می کرد آغاز شد اما پس از مدتی غیردانشگاهیان، بازرگانان، روحانیون دون پایه و تعدادی از اعضای دربار ریچارد دوم به آن گرویدند. سرکوب پیروان این فرقه در دوران هنری چهارم آغاز شد. پس از شکست شورش اولدکسل، لولاردها به فعالیت زیرزمینی رو آوردند. بسیاری از سیاست ها و خط مشی های لولاردها مورد حمایت پروتستان های اولیه قرار گرفت.
18010700