لوسیوس سپتیمیوس ( به لاتین: Lucius Septimius ) یک سرباز و مزدور رومی بود که بیشتر به سبب مشارکت در قتل یکی از اعضای تریوم ویرات اول یعنی گنایوس پومپیئوس کبیر شناخته شده است. در هنگام ترور وی ( سپتامبر ۴۸ پیش از میلاد ) سپتیمیوس به عنوان یک مزدور در خدمت بطالسهٔ مصر بود. وی با فرمان کشتن پومپیئوس از سوی مشاوران بطلمیوس سیزدهم مأمور این کار شد، مشاورانی که در پی جلب رضایت ژولیوس سزار بودند.
لوسیوس سپتیمیوس تحت هدایت گنایوس پومپیئوس کبیر در طول جنگ پیراتی با دزدان دریایی در ۶۷ ق. م خدمت کرد، و پس از آن در ارتش آئولوس گابینیوس که بطلمیوس دوازدهم را در ۵۵ ق. م به تاج و تخت مصر بازگرداند، مشارکت داشت و پس از آن به عنوان فرمانده نیروی رومی مستقر در اسکندریه مصر موسوم به گابینیانی[ یادداشت ۱] حضور داشت تا از پادشاه پشتیبانی و حفاظت کند. در کتاب سزار با عنوان در باب جنگ داخلی، مؤلف به وی درجه تریبون سربازان را نسبت می دهد. [ ۱] هنگامی که پومپیئوس پس از شکست در نبرد فارسال در ۴۸ ق. م به مصر گریخت امیدوار به کسب پشتیبانی و کمک گابینیانی ها و پادشاه جدید، بطلمیوس سیزدهم، بود چرا که گابینیانی ها قبلاً به پدر وی یعنی بطلمیوس دوازدهم در بازگرداندن تاج و تخت خود کمک کرده بودند، امّا خواجگان و مشاوران این پادشاه جوان پنداشتند که می توانند با کشتن پومپیئوس دل سزار را بدست آورند. ژنرال مصری آخیلیاس در معیت سپتیمیوس و نظامی دیگری به نام سالویوس در ساحل اسکندریه به دیدن وی رفتند. آنان با ظاهری دوستانه به وی خوش آمد گفتند و سپس در قایق وی را کشتند. [ ۲]
بر طبق آنچه هم پلوتارک و هم سزار می گویند، پومپیئوس به خاطر حضور سپتیمیوس اطمینان خاطر داشت، چرا که سپتیمیوس قبلاً در ارتش وی خدمت کرده بود و او را می شناخت، امّا همین سپتیمیوس بود که اولین خنجر را از پشت به وی زد و سپس دو تای دیگر نیز به وی پیوستند. [ ۳] سپتیمیوس سر پومپیئوس کبیر را از تن جدا کرد و انگشتر خاتم دار وی را برد. این قتل البته سزار را تسلی نداد و حتّی وی را به گریه انداخت[ ۴] [ یادداشت ۲] و در جنگی که بر سر جانشینی در مصر درگرفت، نیروی گابینیانی طرف بطلمیوس سیزدهم را گرفت، در عوض سزار و لژیون هایش با کلئوپاترا، خواهر بطلمیوس سیزدهم، متحد شدند. سرنوشت سپتیمیوس معلوم نیست.
در ادبیات و نوشته های پس از وی، مرگ پومپیئوس را تنها به سپتیمیوس نسبت می دهند، یا حداقل مسئولیت اولیه چنین کاری را بر گردن او می اندازند. برای نمونه در شعر حماسی رومی به نام فارسالیا اثر مارکوس انایوس لوکانوس این حقیقت که سپتیمیوس، به عنوان یک شهروند رومی، با یک پادشاه بیگانه بند و بست داشته، همچون امری بس مذموم نشان داده شده است. لوکانوس سپتیمیوس را به عنوان الگوی مثالی یک خائن توصیف می کند: «سپتیمیوس در آینده چه آبرویی خواهد داشت؟ آنانی که اقدام بروتوس را یک جنایت می نامند، به این شرارت چه نامی خواهند داد؟»[ یادداشت ۳] [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفلوسیوس سپتیمیوس تحت هدایت گنایوس پومپیئوس کبیر در طول جنگ پیراتی با دزدان دریایی در ۶۷ ق. م خدمت کرد، و پس از آن در ارتش آئولوس گابینیوس که بطلمیوس دوازدهم را در ۵۵ ق. م به تاج و تخت مصر بازگرداند، مشارکت داشت و پس از آن به عنوان فرمانده نیروی رومی مستقر در اسکندریه مصر موسوم به گابینیانی[ یادداشت ۱] حضور داشت تا از پادشاه پشتیبانی و حفاظت کند. در کتاب سزار با عنوان در باب جنگ داخلی، مؤلف به وی درجه تریبون سربازان را نسبت می دهد. [ ۱] هنگامی که پومپیئوس پس از شکست در نبرد فارسال در ۴۸ ق. م به مصر گریخت امیدوار به کسب پشتیبانی و کمک گابینیانی ها و پادشاه جدید، بطلمیوس سیزدهم، بود چرا که گابینیانی ها قبلاً به پدر وی یعنی بطلمیوس دوازدهم در بازگرداندن تاج و تخت خود کمک کرده بودند، امّا خواجگان و مشاوران این پادشاه جوان پنداشتند که می توانند با کشتن پومپیئوس دل سزار را بدست آورند. ژنرال مصری آخیلیاس در معیت سپتیمیوس و نظامی دیگری به نام سالویوس در ساحل اسکندریه به دیدن وی رفتند. آنان با ظاهری دوستانه به وی خوش آمد گفتند و سپس در قایق وی را کشتند. [ ۲]
بر طبق آنچه هم پلوتارک و هم سزار می گویند، پومپیئوس به خاطر حضور سپتیمیوس اطمینان خاطر داشت، چرا که سپتیمیوس قبلاً در ارتش وی خدمت کرده بود و او را می شناخت، امّا همین سپتیمیوس بود که اولین خنجر را از پشت به وی زد و سپس دو تای دیگر نیز به وی پیوستند. [ ۳] سپتیمیوس سر پومپیئوس کبیر را از تن جدا کرد و انگشتر خاتم دار وی را برد. این قتل البته سزار را تسلی نداد و حتّی وی را به گریه انداخت[ ۴] [ یادداشت ۲] و در جنگی که بر سر جانشینی در مصر درگرفت، نیروی گابینیانی طرف بطلمیوس سیزدهم را گرفت، در عوض سزار و لژیون هایش با کلئوپاترا، خواهر بطلمیوس سیزدهم، متحد شدند. سرنوشت سپتیمیوس معلوم نیست.
در ادبیات و نوشته های پس از وی، مرگ پومپیئوس را تنها به سپتیمیوس نسبت می دهند، یا حداقل مسئولیت اولیه چنین کاری را بر گردن او می اندازند. برای نمونه در شعر حماسی رومی به نام فارسالیا اثر مارکوس انایوس لوکانوس این حقیقت که سپتیمیوس، به عنوان یک شهروند رومی، با یک پادشاه بیگانه بند و بست داشته، همچون امری بس مذموم نشان داده شده است. لوکانوس سپتیمیوس را به عنوان الگوی مثالی یک خائن توصیف می کند: «سپتیمیوس در آینده چه آبرویی خواهد داشت؟ آنانی که اقدام بروتوس را یک جنایت می نامند، به این شرارت چه نامی خواهند داد؟»[ یادداشت ۳] [ ۵]
wiki: لوسیوس سپتیمیوس