لورن باکال

لورن باکال ( به انگلیسی: Lauren Bacall ) ( زاده ۱۶ سپتامبر ۱۹۲۴ – مرگ ۱۲ اوت ۲۰۱۴ ) خواننده و بازیگر آمریکایی بود که با داشتن نگاه های گیرا و صدایی متمایز چهره ای شناخته شده است. او در سال ۲۰۰۹ از سمت بنیاد فیلم آمریکا به عنوان بهترین ستاره زن قرن بیستم سینمای کلاسیک هالیوود نامگذاری شد و در همان سال در جهت «به رسمیت شناساندن نقش اصلی او در عصر طلایی تصاویر متحرک»، جایزه افتخاری آکادمی را از آکادمی علوم و هنرهای تصاویر متحرک دریافت کرد.
لورن باکال با نام تولد بتی جوان پریسکی ( به انگلیسی: Betty Joan Perske ) در خانواده ای از طبقهٔ متوسط در نیویورک زاده شد ابتدا آموزش باله دید و سپس به بازیگری علاقه مند شد و در آکادمی هنرهای دراماتیک درس خواند و همان جا بود که با بازیگرانی چون کرک داگلاس آشنا شد. نخستین تجربهٔ تئاتری اش با استقبال روبرو نشد و اجباراً به کار برای مجله های مد روی آورد.
عکسش که روی مجلهٔ هارپرز بازار منتشر شد توجه همسر هاوارد هاکس کارگردان را به سوی خود جلب کرد و از او تست گرفته شد و بدین ترتیب بود که در فیلم داشتن و نداشتن ( ۱۹۴۴ ) بازی کرد.
در زمان فیلمبرداری یکی از فیلم ها با هامفری بوگارت آشنا شد و یک سال بعد با هم ازدواج کردند آن ها تا سال ۱۹۵۷ یعنی تا زمان مرگ بوگارت بر اثر سرطان دو فیلم دیگر را با هم بازی کردند.
باکال در سال ۱۹۷۹ کتاب زندگینامه اش را تحت عنوان روی پای خودم منتشر کرد.
در سال ۱۹۷۴ در فیلم پر ستاره قتل در قطار سریع السیر شرق بازی کرد که اقتباسی از یکی از داستان های جنایی آگاتا کریستی بود.
باکال با حضورش در فیلم تیرانداز ( ۱۹۷۶ ) برای جان وین که بر اثر بیماری سرطان در شرف مرگ بود نوعی تسلی خاطر محسوب می شد.
صدای خش دار و جذاب باکال تا پایان عمرش خواستار زیادی داشت و روی انواع و اقسام آگهی ها از غذای گربه تا تورهای مسافر کشتی های تفریحی حرف می زد.
• کاندیدای بفتای بهترین بازیگر مکمل زن برای فیلم آینه دو چهره دارد در سال ۱۹۹۶
او در تاریخ ۱۲ اوت ۲۰۱۴ در سن ۸۹ سالگی درگذشت[ ۱]