لودویگ فان بتهوون

لودویگ فان بتهوون ( آلمانی: Ludwig van Beethoven, ( شنیدن ) ؛ غسل تعمید ۱۷ دسامبر ۱۷۷۰ – ۲۶ مارس ۱۸۲۷ ) موسیقی دان و آهنگساز اهل آلمان بود. وی شخصیتی مهم در انتقال بین دوره های کلاسیک و رمانتیک در موسیقی غرب بود و یکی از بزرگ ترین آهنگسازان اروپایی به حساب می آید. زندگی حرفه ای او معمولاً به دوره های «اولیه»، «میانی» و «پایانی» تقسیم می شود. دورهٔ «اولیه» حدوداً تا سال ۱۸۰۲ ادامه دارد، دورهٔ «میانی» از سال ۱۸۰۲ تا ۱۸۱۲ را شامل می شود و دورهٔ «پایانی» از ۱۸۱۲ تا زمانِ مرگ وی در سال ۱۸۲۷ است. او در طول زندگی خود آثار بسیاری آفرید که نُه سمفونی، پنج کنسرتو پیانو، یک کنسرتوی ویولن، سی و دو سونات پیانو، شانزده کوارتت زهی، دو مس و اپرای فیدلیو از آن جمله اند.
بتهوون در بن متولد شد. استعداد موسیقی اش در سنین کودکی آشکار بود، و در ابتدا توسط پدرش یوهان فان بتهوون به سختی و فشرده آموزش داده می شد. وی بعداً توسط آهنگساز و رهبر ارکستر، کریستیان گوتلوب نیفه موسیقی آموخت و تحت نظارت او نخستین اثرِ خود، مجموعه ای از واریاسیون ها برای ساز شستی دار را در سال ۱۷۸۳ منتشر کرد. او بیشتر اوقات با خانوادهٔ هلن فان برونینگ[ الف] رفت وآمد داشت، با علاقه در آنجا پیانو تدریس می کرد و این راهی بود تا از زندگی خانگیِ ناکارآمد رهایی یابد. وی در سن ۲۱ سالگی، به وین نقل مکان کرد و در آنجا آموختن آهنگسازی را با یوزف هایدن ادامه داد. وی سپس به عنوان یک پیانیست چیره دست شهرت پیدا کرد و به زودی توسط کارل آلویس، شاهزاده لیخنوفسکی[ ب] برای آهنگسازی مورد حمایت قرار گرفت، که نتیجهٔ آن ساخت سه «تریو پیانو اپوس ۱» در سال ۱۷۹۵ شد ( که اولین کارهایی بودند که او با اپوس نامگذاری شان کرد ) .
اولین اثر بزرگِ ارکسترال بتهوون، سمفونی شماره ۱، در سال ۱۸۰۰ خلق شد؛ و در سال ۱۸۰۱، شش کوارتت زهی ( اپوس ۱۸ ) ساخت. بتهوون از کمی پیشتر به ناشنوایی مبتلا شده بود و بیماری اش در این سال ها رو به وخامت گذاشته بود، اما وی همچنان به فعالیت اش ادامه داد و سمفونی های سوم و پنجمِ خود را به ترتیب در سال های ۱۸۰۴ و ۱۸۰۸ منتشر کرد. کنسرتو ویولن در سال ۱۸۰۶ ساخته شد. وضعیت جسمانی وی تا سال ۱۸۱۱، با ناشنواییِ تقریباً کامل، وخیم تر شد، و او به همین دلیل از اجرای موسیقی و حضور در مجامع عمومی خودداری می کرد. آخرین کنسرتو پیانوی وی ( شماره ۵ معروف به «امپراتور» ) در آن سال با اجرای اولیه توسط پیانیست معروف، آرشیدوک رودولف به نمایش درآمد.

لودویگ فان بتهوون (۱۷۱۲–۱۷۷۳). لودویگ فان بتهوون ( پدربزرگ ) ( به آلمانی: Ludwig van Beethoven، با نام اصلیِ «لودُویکوس فان بیتهوفن» ( به هلندی: Ludovicus van Beethoven ) یا «لودویک فان بیتهوفن» ( به هلندی: Lodewijk van Beethoven ) ( تلفظ هلندی:  ) ( زادهٔ ۵ ژانویهٔ ۱۷۱۲، مشلان – درگذشتهٔ ۲۴ دسامبر ۱۷۷۳، بن ) خواننده، موسیقی دان، و آهنگساز اهل فلاندر هلند ( بلژیک امروزی ) بود. او پدر یوهان فان بتهوون و پدربزرگ پدریِ لودویگ فان بتهوون، آهنگساز بزرگ آلمانی، بود.
او فرزند یک نانوا به نام میشائل فان بتهوون ( Michael van Beethoven؛ ۱۶۸۴–۱۷۴۹ ) و همسر او، ماریا لوئیزه استویکرس ( Maria Louise Stuyckers ؛ ۱۶۸۵–۱۷۴۹ ) ، بود. میشائل، افزون بر نانوایی، به خرید و فروش املاک و همچنین تجارت لوازم منزل و تابلوهای عتیقه اشتغال داشت.
لودویگ فان بتهوون ( پدربزرگ ) در مارس ۱۷۳۳، یعنی در ۲۱سالگی، به بن نقل مکان کرد. او در ۱۷ سپتامبر ۱۷۳۳ با ماریا یوزفا پُل/ بال ( Maria Josepha Poll/ Ball ) ازدواج کرد. یوهان، پدر لودویگ ( آهنگساز بزرگ ) در آن شهر به دنیا آمد.