لنف

تنابه یا لَنف ( به فرانسوی: lymphe ) حاوی سلول ( یاخته ) های خونی سفید ویژه ای به نام لنفوسیت است. لنفوسیت ها ماده ای را که پادتن نامیده می شود تولید می کنند. پادتن با میکروب ها و سموم در بدن مقابله می کند. [ ۱]
لنف همچنین به معنی دستگاه لنفاوی که بخشی از دستگاه ایمنی به حساب می آید است. دستگاه لنفاوی شبکه ای از رگ های لنفی است که این مایع شفاف ( لنف ) را منتقل می کنند. این دستگاه شامل بافت لنفاوی و رگ های لنفاوی است که مایع لنف در آنها در مسیری یک طرفه به سوی قلب جریان پیدا می کند.
لنف از کلمه لاتین lympha به معنی آب گرفته شده است.
عملکرد لنف به این صورت است که مایع لنف از مویرگ خارج می شود و به داخل سیاهرگ یا به کوچک ترین رگ لنفی می ریزد. این مویرگ ها به یکدیگر متصل می شوند و مجراهای بزرگی را شکل می دهند که سرانجام به مجرای سینه ای می ریزد که در کنار آئورت نزولی قرار گرفته است و به یکی از شاخه های اصلی بزرگ سیاهرگ زبرین متصل می شود. دریچه ها به جریان لنف اجازه حرکت در یک جهت را می دهند. غده های لنفاوی در تمام بدن و در مکان هایی که مویرگ های لنفی به هم متصل می گردند، یافت می شوند.
بافت لنفاوی در بسیاری از اندام های بدن، وجود دارد، به خصوص در گره های لنفاوی و نیز در فولیکول های لنفاوی که در دستگاه گوارش وجود دارند، مانند لوزه ها، هم قرار دارد. دستگاه لنفاوی همچنین شامل همه ساختارهایی است که وظیفه گردش و تولید لنفوسیت ( سلول های لنفاوی ) را به عهده دارند که شامل طحال، تیموس، مغز استخوان و بافت های لنفاوی مرتبط با دستگاه گوارش می شوند.
خون به طور مستقیم در سلول ها و بافت های پارانشیمی ( اصلی ) بدن قرار نمی گیرد، بلکه اجزای خون ابتدا از مویرگ ها خارج می شوند و به مایع میان بافتی بدل می شوند. این مایع بینابینی با سلول های اصلی اندام ها در تماس است. لنف مایعی است که هنگام وارد شدن مایع بینابینی به رگ های لنفاوی اولیه در دستگاه لنفاوی تولید می شود. مایع لنف در مسیر شبکه رگ های لنفاوی حرکت می کند.

لَنْف (lymph)
مایعی در سیستم لنفاوی مهره داران. مویرگ های لنفی لنف را از بافت ها جمع و در رگ های بزرگ تر لنفی تخلیه می کنند. رگ های لنفی به گره های لنفاوی منتهی می شوند که اجسام کوچک گردی اند و بیشتر در گردن، زیر بغل، کشالۀ ران، ناحیه سینه، و شکم یافت می شوند. در این گره ها، لنفوسیت هایی وجود دارند که مغز استخوان آن ها را ایجاد کرده است و مواد و باکتری های مضر را تصفیه می کنند. رگ هایی لنف را از گره های لنفاوی به مجرای سینه ای و رگ لنفی راست هدایت می کنند و آن را به سیاهرگ بزرگی در گردن می ریزند. مهره دارانی نظیر دوزیستان دارای قلبی لنفاویاند که لنف را به رگ های لنفاوی می فرستد. لنف حمل برخی مواد غذایی و گلبول های سفید خون به بافت ها، و نیز دفع مواد زائد از آن ها را به عهده دارد. لنف از طریق مویرگ ها به فضای میان بافتی ترشح می شود و ترکیبی مشابه پلاسمای خون دارد. نیز← دستگاه لنفاوی