لنت ترمز

لنت ترمز بخشی از سامانهٔ ترمز دیسکی است که در خودروها و برخی صنایع دیگر کاربرد دارند. لنت های ترمز از صفحه های فولادی در پشت و مواد اصطکاکی متصل شده به سطح صفحهٔ فلزی، که در مقابل دیسک چرخندهٔ ترمز قرار می گیرد، تشکیل شده اند.
لنت های ترمز، انرژی جنبشی حاصل از حرکت وسیلهٔ نقلیه را به واسطهٔ اصطکاک به انرژی گرمایی تبدیل می کنند. در سامانه های ترمز دیسکی، در هر چرخ دو لنت ترمز تعبیه می شود که هردو رو به دیسک های ترمز قرار می گیرند. [ ۱]
مفهوم کلی لنت های ترمز یا ترمزهای دیسکی، به عنوان جایگزینی برای ترمزهای کاسه ای، دست کم از سال ۱۹۰۲ و از زمان ثبت اختراعی از سوی فردریک لنکستر در همان سال، مطرح شده بود. [ ۲] با این حال، با توجه به هزینهٔ بالا و کمبودهای این نوع ترمزها نسبت به ترمزهای کاسه ای، این سامانه ها تا پیش از پایان جنگ جهانی دوم مورد استفادهٔ گسترده قرار نگرفتند. [ ۳] با بهبود فناوری ترمزهای دیسکی، عملکرد این نوع ترمز به سرعت از ترمزهای کاسه ای پیشی گرفت. تفاوت عملکرد این دو نوع از ترمز، بیش از هر زمان دیگری در سال ۱۹۵۳ و با کسب جایزه بزرگ مسابقات ۲۴ ساعته لمانز در مسابقهٔ استقامت توسط یک خودروی جگوار مجهز به لنت های ترمز به طور قابل توجهی تجلی یافت. [ ۳] [ ۴] موفقیت این خودروی جگوار عموماً به ترمزهای دیسکی آن نسبت داده شد که امکان ورود سریع تر راننده به پیچ ها و تأخیر بیشتر در زمان ترمزگیری نسبت به سایر رقبا را برای رانندگان فراهم کرده بود و در نهایت به پیروزی آن ها انجامید. تا پیش از سال ۱۹۶۳، بخش عمدهٔ خودروهای مجهز به ترمزهای دیسکی ساخت اروپا بودند و خودروهای آمریکایی در اواخر دههٔ ۱۹۶۰ و پس از اختراع کالیپرهای ثابت، که نصب این سامانه را ارزان تر و جمع و جورتر ساخته بودند، به استفاده از این نوع ترمزها روی آوردند. [ ۳]
مهم ترین خصوصیاتی که در زمان انتخاب موارد برای ساخت لنت های ترمز مد نظر قرار می گیرند، به شرح زیر است:
• قابلیت ماده برای مقاومت در برابر محو شدن عملکرد ترمز، که به دلیل افزایش دمای ماده بر اثر تبدیل انرژی جنبشی به انرژی گرمایی رخ می دهد. [ ۵] [ ۶]
• تأثیرات رطوبت بر محو شدن عملکرد ترمز. تمامی سامانه های ترمز به گونه ای طراحی می شوند که دست کم به طور موقت در برابر آب از خود مقاومت نشان دهند. [ ۵] [ ۶]
• قابلیت بازیابی سریع از افزایش دما یا رطوبت، و ارائهٔ سطوح اصطکاک تقریباً یکسان در هر نقطه ای از فرایند خشک شدن یا خنک شدن. [ ۵] [ ۶]
• ضریب اصطکاک لنت های ترمز امروزی باید به اندازه ای پایین باشد که از قفل شدن چرخ ها جلوگیری کند و در عین حال باید به اندازه ای بالا باشد که نیروی متوقف سازی کافی را فراهم کند. ضریب های اصطکاک برای مواد تشکیل دهندهٔ لنت های ترمز معمولاً میان ۰٫۳ تا ۰٫۵ است. [ ۶]
• قابلیت مقاومت در برابر خوردگی بر اثر اصطکاک، اما نه به حدی که به بهای حفظ عمر لنت ها، منجر به خوردگی سریع تر دیسک های ترمز شود. [ ۵] [ ۶]
• قابلیت مادهٔ تشکیل دهندهٔ لنت برای تماس یک نواخت و متعادل با سطح دیسک یا کاسه. برخی مواد مورد استفاده پس از مدتی قطعه قطعه می شوند یا باعث تشکیل حفره، فرورفتگی یا وارد آمدن صدمه های دیگر بر سطح مورد تماس خود می شوند. [ ۵] [ ۶]
• قابلیت ایجاد نیروی اصطکاک مناسب همزمان با عملکرد خوب و بی صدا. [ ۶]