لغو برده داری در بریتانیا ( انگلیسی: Abolitionism in the United Kingdom ) جنبشی بود که در پایان قرن هجدهم و ابتدای قرن نوزدهم برای پایان دادن به برده داری رسمی و غیررسمی در امپراتوری بریتانیا، تجارت برده از طریق اقیانوس اطلس و سراسر جهان وجود داشت. این رویداد بخشی از یک جنبش وسیعتر در غرب اروپا و سراسر خاک آمریکا بود.
در سال ۱۸۰۷ در بریتانیای کبیر خرید و فروش برده به صورت غیرقانونی انجام می شد ولی داشتن برده مجاز بود تا اینکه در سال ۱۸۳۳ غیرقانونی اعلام شد. این شروع یک پروسه از سال ۱۸۳۴ بود که در آن برده ها در تصاحب صاحبان قبلی خود بودند تا زمانی که در سال ۱۸۴۰ اغلب آن ها آزاد شدند و تا سال ۱۸۴۳ برخی از آن ها که به صورت استثنایی آزاد نشده بودند نیز به آزادی دست یافتند. صاحبان قبلی بردگان از دولت رسماً هزینه خسارت از دست دادن آن ها را دریافت کردند ولی بردگان چیزی دریافت نکردند.
در قرن ۱۷ میلادی، کوئیکرهای انگلیسی و گروه های مذهبی انجیلی، برده داری ( که بیشتر به آفریقایی ها اعمال می شد ) را به عنوان عملی غیر مسیحی محکوم کردند. در قرن هجدهم، لغو برده داری بخشی از اولین بیداری بزرگ در مستعمرات سیزده گانه بود؛ در همان دوره، متفکران عقل گرای عصر روشنگری به خاطر اینکه این عمل ناقض حقوق بشر بود از آن انتقاد کردند. جیمز ادوارد اوگلتورپ یکی از نخستین کسانی بود که علیه برده داری روشنگری کرد و ممنوعیت برده داری را در ایالت جورجیا اعمال کرد. [ ۱] با این تفاصیل ایده ضد برده داری در پایان قرن هجدهم توسعه یافت و مستعمره هایی که از کار بردگان استفاده می کردند نیز به این ایده پیوستند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سال ۱۸۰۷ در بریتانیای کبیر خرید و فروش برده به صورت غیرقانونی انجام می شد ولی داشتن برده مجاز بود تا اینکه در سال ۱۸۳۳ غیرقانونی اعلام شد. این شروع یک پروسه از سال ۱۸۳۴ بود که در آن برده ها در تصاحب صاحبان قبلی خود بودند تا زمانی که در سال ۱۸۴۰ اغلب آن ها آزاد شدند و تا سال ۱۸۴۳ برخی از آن ها که به صورت استثنایی آزاد نشده بودند نیز به آزادی دست یافتند. صاحبان قبلی بردگان از دولت رسماً هزینه خسارت از دست دادن آن ها را دریافت کردند ولی بردگان چیزی دریافت نکردند.
در قرن ۱۷ میلادی، کوئیکرهای انگلیسی و گروه های مذهبی انجیلی، برده داری ( که بیشتر به آفریقایی ها اعمال می شد ) را به عنوان عملی غیر مسیحی محکوم کردند. در قرن هجدهم، لغو برده داری بخشی از اولین بیداری بزرگ در مستعمرات سیزده گانه بود؛ در همان دوره، متفکران عقل گرای عصر روشنگری به خاطر اینکه این عمل ناقض حقوق بشر بود از آن انتقاد کردند. جیمز ادوارد اوگلتورپ یکی از نخستین کسانی بود که علیه برده داری روشنگری کرد و ممنوعیت برده داری را در ایالت جورجیا اعمال کرد. [ ۱] با این تفاصیل ایده ضد برده داری در پایان قرن هجدهم توسعه یافت و مستعمره هایی که از کار بردگان استفاده می کردند نیز به این ایده پیوستند.
