لغت

August Schleicher زبانشناس آلمانی می نویسد زبان پایه پارسی و هندی آریایی است. سنگ نوشته های بیستون کرمانشاه از دوران هخامنشی Behistun Inscription و نوشته های اوستایی نمونه هایی از زبان آریایی است. واژه های پارسی سره با زبان و لبها گویش می شود. کسی که به جای کنش, کار, کردار می گوید عمل که پارسی نیست می توان از جنبش دهان دریافت که از گلو در می آید و با شیوه گویش پارسی همخوانی ندارد. در بکار بردن واژه ها بایستی بسیار دور اندیشی کرد. ما در دانشگاه که پایان نامه خود را می نوشتیم و به پروفسور می دادیم ( در اروپا ) تا آنرا ویرایش کند تلاش می کردیم که هیچ واژه ایی از دیگری در آن بکار نبریم چون استاد هنگامیکه آنرا می دید می گفت در نوشته شما کپی از دیگران Plagiarism هست و باید آنرا دور ریخت. در کار کشور داری در آلمان ما یک همسایه داریم که در یکی از جرگه های آلمان است و در پارلمان می رود پشت تریبون و سخنرانی می کند چند بار در TV او را دیده ام که چه می گوید. آنچه من از ایشان یاد گرفتم این است که باید همیشه زیاد دیدور بود که چه واژه هایی را می گویی به ویژه در جایی که آنها از راه رسانه ها به بیرون و یا سرتاسر جهان می روند. به این یاد او آنچه می خواهد بگوید ابتدا آنها را می نویسد و چند بار می خواند و با خود می اندیشد چه بهتر است و نوشته را ویرایش می کند. گفت یک وزیر یا پرزیدنت رایزن دارد و به او می گوید چه باید بگوید و همه را برایش می نویسد. در آلمان چند بار رایزن پرزیدنت اواکرائین را برای گفتگو در باره جنگ در آن کشور فراخوانده اند. او یک مرد جوان خوش سخن و زیبا و بسیار هوشمند است. گرچه سن کمی دارد ونکه پروفسور در رشته بازرگانی است و پیش از جنگ و چنگ اندازی روسیه به کشور خود در یکی از بهترین دانشگاههای جهان کمبریج درس می داده. او آن اندازه با ارزش است که بانوی زیبا روی کارگذار برنامه در پایان برنامه به او گفت: تو را به خدا شما که دارید به کشورتان بر می گردید از خود خیلی نگهداری کنید. ناگفته نماند او آلمانی بدون سرزبان و کامل گفتگو می کرد و روی هم رفته چهار زبان می دانست.

در نبیگِ ( هراکلیتوس ) نوشته یِ ویل رایت، ترجمه کننده به آن پرداخته است.