لشت نشا

لَشتِ نِشا ( به گیلکی: لٚشتٚ نشاٰ ) یکی از شهرهای استان گیلان در شمال ایران است.
این شهر با جمعیت ۱۰٬۶۲۲ نفر ( برآورد ۱۳۹۰خ ) در بخش لشت نشا شهرستان رشت قرار دارد. بخش لشت نشا به مرکزیت این شهر دارای سه دهستان اصلی و بیش از پنجاه آبادی است. در این شهر می توان به یک دهستان معروف زیبا کنار و روستاهای معروف گفشه، خشک اسطلخ، لیچاه، فخر آباد، چونچنان، جلیدان، علی بزایه، اشاره کرد و همچنین دکل مخابراتی تلویزیونی با ارتفاع ۳۶۵ متر هم در این بخش و روستای خشک اسطلخ دهستان زیبا کنار وجود دارد.
مساحت بخش لشت نشا ۱۶۲ کیلومتر مربع و مساحت مرکز شهر لشت نشا ۵/۲۳ کیلومترمربع است. بخش لشت نشا یکی از بخشهای حاصلخیز شهرستان رشت می باشد که ارتفاع آن از دریا ۱۸ - الی متر است. توچاء در مرکز لشت نشا قرار دارد. لشت نشا در ۲۵ کیلومتری شمال شرقی رشت قرار دارد. و ساحل زیبای زیباکنار، چنچنان، خشک اصطلخ جز این بخش هستند و دارای پست برق ۶۳ مگاواتی است که برق خشکبیجار را هم فراهم می کند
مردم لشت نشا گیلک هستند و به زبان گیلکی با گویش بیه پس سخن می گویند. گفته می شود گویش اصلی زبان گیلکی مربوط به این شهر است و زبان گیلکی در لشت نشاء کمترین تغییر را در طول دوره های تاریخی داشته است.
داستانی فلکوریک و احتمالاً غیر تاریخی وجود دارد که در آن پادشاهی به نام مروان دستور داد هر زنی که خوشش آمد را به حرمسرای او ببرند. زنان گیلک از او دعوت کردند به شالیزار برود و حین نشای برنج، هر کسی را برگزید، با خود ببرد. مروان شاه پذیرفت و به نشا رفت ولی زنان با پرتاب گِل از او استقبال کردند و زیر خرواری از گل ماند. از آن زمان، شهر «لشت نشا» نام گرفت. [ ۳]
سرزمین لشت نشا از مناطق قدیمی گیلان است که سابقهٔ تاریخی آن را بنا به آثار باستانی خرابه های موجود در آن به قبل از اسلام می رسانند. لشت نشا از نظر موقعیت جغرافیایی در منطقه بیه پس، یعنی در غرب گیلان ( غرب سفیدرود ) ، قرار دارد، جزء اولین مناطقی بود که مذهب شیعه زیدی را پذیرفت و به همین علت بیش از دیگر مناطق صحنهٔ درگیری ها و پیکارهای خونبار و خونین بود.
در دورهٔ صفویان به دلیل مالیات های سنگین و فشارها و ستم گری ها، قیام های روستایی و مبارزات دهقانی در آن اوج گرفت، قیام روستایی امیر دو باج به سال ۹۷۸ ه’ ق و قیام روستایی به رهبری بوسعید میرچپک به سال ۱۰۰۲ ه’ ق، جنبش روستایی کارکیا علی حمزه در سال ۱۰۰۴ ه’ ق و قیام دهقانی به رهبری کالنجار سلطان معروف به عادلشاه و غریب شاه در زمان شاه صفی به سال ۱۰۳۸ ه’ ق نمونه های آن است. در سال ۱۰۲۱ ه’. ق به فرمان شاه عباس دو قبیلهٔ اژدرو چپک به سیلاخور کوچ داده شدند و اراضی لشت نشا جزئی از املاک سلطنتی قرار گرفت. این رویه تا عصر قاجار ادامه یافت.

لَشْتْ نِشا
شهری در استان گیلان، شهرستان رشت، و مرکز اداری بخش لَشت نشا. با ارتفاعی در حدود ۲۰ متر پایین تر از سطح دریاهای آزاد، در جلگه ای ساحلی، در ۲۶کیلومتری شرق شمالی رشت، سر راه خُمام به آستانۀ اشرفیه و لاهیجان قرار دارد. جمعیت آن ۱۰,۷۸۵ نفر است.