لسیتین

لسیتین یک لغت یونانی و به معنای زرده تخم مرغ است و علت نام گذاری آن، وجود میزان فراوان لسیتین در زرده تخم مرغ و همچنین کشف این ماده برای اولین بار در زرده تخم مرغ بوده است. لسیتین، یک گروه از فسفولیپیدها می باشند که ترکیب اسید، گلیسرول، کولین با اسیدهای چرب مانند فسفاتیدیل کولین، فسفاتیدیل اینوزیتول و فسفاتیدیل اتانل آمین.
لسیتین فسفولیپیدی است که در تمام موجودات زنده یافت می شود. این ماده مخلوطی از دی گلیسرید اسیدهای چرب استئاریک، پالمیتیک و اولئیک با استر کولین اسید فسفریک است. بدن قادر به ساختن لسیتین است، به علاوه لسیتین را می توان در بسیاری از غذاها یافت.
فسفاتیدیل کولین ( از لسیتین ها ) به عنوان فسفولیپید غالب ( بیش از ۵۰٪ ) در غشای بیشتر سلول های پستانداران است. فسفاتیدیل کولین مهم ترین فسفولیپید غشاء سلولی بوده و پیش ساز استیل کولین می باشد.
لسیتین درتشکیل سلول ها عصبی و ساختمان مغزی نقش بسیار مهمی دارد؛ لذا ممکن است مصرف لسیتین کافی در دوران حاملگی هنگام تشکیل سیستم عصبی و مغز جنین مؤثر باشد. ( افزایش هوش در بچه ها ) لسیتین ممکن است در کاهش حافظه نیز نقش پیش گیری کننده داشته باشد.
لسیتین در بدن احتمالاً موجب کاهش سطح کلسترول می شود. کاهش سطح کلسترول در پیشگیری از ابتلا به آترواسکلروز عروقی و سنگ کیسه صفرا مؤثر است.
لسیتین همراه ویتامین سی نقش مهمی در سوخت و ساز چربی های پوست دارد لذا در بهبود آکنه، سلامت و طراوت پوست و مو ممکن است مفید باشد.

لِسیتین (lecithin)
لیپیدی حاوی نیتروژن و فسفات. بخش حیاتی غشای یاخته های گیاهی و جانوری را می سازد. این نام از ریشۀ یونانی لکیتوس، زردۀ تخم، گرفته شده و زردۀ تخم مرغ منبع عمدۀ لسیتین است.