لحظه های بودن

لحظه های بودن ( به انگلیسی: Moments of Being ) مجموعه ای از مقالات ویرجینیا وولف [ ۱] است که پس از مرگش منتشر شده و بیشتر شرح حال خود اوست.
وی از روزهای خوشِ کودکی می گوید، روزهایی که به قول خودش داخل یک حبه ی انگور دراز کشیده بود و زندگی را می دید. از این خاطره به آن خاطره می رود و از صحنه ای به صحنه ی دیگر پرت می شود، هرچند پیش از آن که بتواند چیزی را کامل توصیف کند آن چیز از دستش می لغزد و فقط طرحی گذرا از آن به جا می ماند.
ویرجینیا وولف در برابر سرگشتگی اش در زمان حال، به خاطرات گذشته بازمی گردد و انگار در جستجوی علتِ این سرگشتگی است، تلاش می کند تا ( به قول خودش ) چیزی واقعی از میان ظواهر دریابد.
او در خاطرات خویش در پی کشف لحظه است - آن هم نه هر لحظه ای - لحظه ی آگاهی و نگاه و سکوت. . . لحظه ی بودن و حضور.
ویرجینیا وولف در آخرین سال های عمرش ( وقتی آلمانی ها در جنگ جهانی دوم، انگلیس را بمباران می کردند ) نوشتن این خاطرات را آغاز کرده و تلاشش این بوده تا از «لحظه های بودن» و آنات وجود خویش پرده بردارد.
لحظه های بودن شامل ۵ مقاله است.
"Reminisces" ( 1907
"A Sketch of the Past" 1938
"22 Hyde Park Gate" 1920/1
"Old Bloomsbury" 1921/2
"Am I a Snob?" 1936
متن اصلی این مقالات که سال ۱۹۷۲ پیدا و منتشر شد در دانشگاه ساسکس [ ۲] و در کتابخانه بریتانیا British Library در لندن قرار دارد.