[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
کمل (۵ بار)
ل (۳۸۴۲ بار)
کمال و کمول به معنی تمام است در صحاح و قاموس گفته: «اَلْکَمالُ: اَلتَّمامُ» میشود گفت: کمال وصفی است بالاتر از تمام، مثلا تمام انسان آن است که اعضایش ناقص نباشد و کمال انسان آن است که بعضی از اوصاف حمیده را هم داشته باشد مثل علم و شجاعت لذا در قاموس آمده «کَمَّلَهُ: اَتَّمَهُ و اَجْمَلَهُ» در مصباح گفته: «کمل» آنگاه گویند که اجزائش تمام و محاسنش کامل باشد. ولی ظاهرا این فرق در همه جا نیست بلکه اغلب کمال به معنی تمام است. . تا عده روزهایی را که روزه نگرفتهاید تمام کنید(و روزه بگیرید) و خدا را بزرگ بدانید. . این ده روز روزه وظیفه کسی است که قدرت قربانی ندارد. به نظر المیزان قید «کامِلَةٌ» برای آن است که سه روز و هفت روز هر یک حکم مستقلی است و هفت روز تمام کننده سه روز نیست بلکه کامل کننده آن است. علی هذا کمال در آیه وصفی است مافوق تمام و گرنه سه روز و هفت روز هر یک به نوبت خود تماماند. *** * «اَلْیَوْمَ اَکْمَلْتُ لَکُمْدینَکُمْ...» برای مزید توضیح لازم است این آیه را با صدر و ذیل آن نقل کنیم: . اگر از این آیه «اَلْیَوْمَ یَئِسَ» تا «دیناً» برداشته شود ضرری به حکم آیه و مضمون آن ابدا نخواهد داشت و اینطور میشود «ذَلِکُمْ فِسْقٌ فَمَنِ اضْطُرِّ فی مَخْمَصَةٍ» یعنی میته، خون، گوشت خوک و... بر شما حرام شد و آنها فسق اند ولی هر که در قحطی مضطر شد مانعی ندارد که بخورد. در سوره بقره نظیر این آیه آمده بدون«اَلْیَوْمَ یَئِسَ... دیناً» و آن ایناست . و نیز سوره . از اینجاست که در المیزان گوید: آنچه گفته شد نتیجه میدهد که «اَلْیَوْمَ یَئِسَ الذّینَ... دیناً» کلام معترضی است در وسط این آیه قرار گرفته و آیه در دلالت و بیانش احتیاجی به آن ندارد، خواه بگوییم از اول نزول در وسط آیه نازل شده یا بگوئیم رسول خدا (صلی الله علیه و آله) دستور داده در وسط آیه بنویسند یا بگوئیم در وقت تألیف قرآن آن را در وسط آیه قرار دادهاند زیرا هیچ یک از این احتمالات در جمله معترضه بودن آن اثری ندارد... نگارنده گوید: مؤید این مطلب آن است که در روایات و تفاسیر از نزول مستقل آن سخن گفتهاند بدون آنکه نظری به صدر و ذیل آیه داشته باشند. مثلا واحدی در اسباب النزول از طارق بن شهاب از عمربن الخطاب نقل کرده که «اَلْیَوْمَ اَکْمَلْتُ لَکُمْ...» درعصر روز عرفه که روز جمعه بود نازل گردید ایضا بخاری و ترمذی در صحیح خود کتاب تفسیر و نیز در تفسیر ابن کثیر و المنار و تفسیر خازن. همه در باره نزول مستقل آیه بحث کردهاند. نتیجه اینکه: نزول مستقّل این آیه حتمی است و بودنش در ضمن آیه 3 مائده به علت یکی از سه وجه است که از المیزان نقل گردید. ناگفته نماند: به شهادت روایات فریقین این آیه در غدیر خم نازل گردید پس از آنکه رسول خدا «صلی اللَّه علیه و آله» علی بن ابطالب «علیه السلام» را به خلافت منصوب فرمود در مجمع البیان آن را از امام باقر و امام صادق علیهماالسلام نقل کرده است. سبط ابن جوزی آن را در تذکره از ابوهریره و ابن کثیر در تفسیر خود از طبری از ابوسعید خدری و ابوهریره نقل میکند. به گمان من نقل اینکه نزول آیه در عرفه بوده تفریحی است که از اثر جعل معاندین اهل بیت علیهم السلام به وجود آمده تا جائی که سبط ابن جوزی احتمال داده که آیه دو دفعه نازل شده هم در عرفه هم در غدیر خم. به هر حال رجوع شود به الغدیر جلد اول که در آن از 16 کتاب از کتب معتبر اهل سنت نقل کرده و در مراجعه 11 کتاب المراجعات فرموده: در باب 39 و 40 غایةالمرام شش روایت از اهل سنت در این باره نقل شده است.
کمل (۵ بار)
ل (۳۸۴۲ بار)
کمال و کمول به معنی تمام است در صحاح و قاموس گفته: «اَلْکَمالُ: اَلتَّمامُ» میشود گفت: کمال وصفی است بالاتر از تمام، مثلا تمام انسان آن است که اعضایش ناقص نباشد و کمال انسان آن است که بعضی از اوصاف حمیده را هم داشته باشد مثل علم و شجاعت لذا در قاموس آمده «کَمَّلَهُ: اَتَّمَهُ و اَجْمَلَهُ» در مصباح گفته: «کمل» آنگاه گویند که اجزائش تمام و محاسنش کامل باشد. ولی ظاهرا این فرق در همه جا نیست بلکه اغلب کمال به معنی تمام است. . تا عده روزهایی را که روزه نگرفتهاید تمام کنید(و روزه بگیرید) و خدا را بزرگ بدانید. . این ده روز روزه وظیفه کسی است که قدرت قربانی ندارد. به نظر المیزان قید «کامِلَةٌ» برای آن است که سه روز و هفت روز هر یک حکم مستقلی است و هفت روز تمام کننده سه روز نیست بلکه کامل کننده آن است. علی هذا کمال در آیه وصفی است مافوق تمام و گرنه سه روز و هفت روز هر یک به نوبت خود تماماند. *** * «اَلْیَوْمَ اَکْمَلْتُ لَکُمْدینَکُمْ...» برای مزید توضیح لازم است این آیه را با صدر و ذیل آن نقل کنیم: . اگر از این آیه «اَلْیَوْمَ یَئِسَ» تا «دیناً» برداشته شود ضرری به حکم آیه و مضمون آن ابدا نخواهد داشت و اینطور میشود «ذَلِکُمْ فِسْقٌ فَمَنِ اضْطُرِّ فی مَخْمَصَةٍ» یعنی میته، خون، گوشت خوک و... بر شما حرام شد و آنها فسق اند ولی هر که در قحطی مضطر شد مانعی ندارد که بخورد. در سوره بقره نظیر این آیه آمده بدون«اَلْیَوْمَ یَئِسَ... دیناً» و آن ایناست . و نیز سوره . از اینجاست که در المیزان گوید: آنچه گفته شد نتیجه میدهد که «اَلْیَوْمَ یَئِسَ الذّینَ... دیناً» کلام معترضی است در وسط این آیه قرار گرفته و آیه در دلالت و بیانش احتیاجی به آن ندارد، خواه بگوییم از اول نزول در وسط آیه نازل شده یا بگوئیم رسول خدا (صلی الله علیه و آله) دستور داده در وسط آیه بنویسند یا بگوئیم در وقت تألیف قرآن آن را در وسط آیه قرار دادهاند زیرا هیچ یک از این احتمالات در جمله معترضه بودن آن اثری ندارد... نگارنده گوید: مؤید این مطلب آن است که در روایات و تفاسیر از نزول مستقل آن سخن گفتهاند بدون آنکه نظری به صدر و ذیل آیه داشته باشند. مثلا واحدی در اسباب النزول از طارق بن شهاب از عمربن الخطاب نقل کرده که «اَلْیَوْمَ اَکْمَلْتُ لَکُمْ...» درعصر روز عرفه که روز جمعه بود نازل گردید ایضا بخاری و ترمذی در صحیح خود کتاب تفسیر و نیز در تفسیر ابن کثیر و المنار و تفسیر خازن. همه در باره نزول مستقل آیه بحث کردهاند. نتیجه اینکه: نزول مستقّل این آیه حتمی است و بودنش در ضمن آیه 3 مائده به علت یکی از سه وجه است که از المیزان نقل گردید. ناگفته نماند: به شهادت روایات فریقین این آیه در غدیر خم نازل گردید پس از آنکه رسول خدا «صلی اللَّه علیه و آله» علی بن ابطالب «علیه السلام» را به خلافت منصوب فرمود در مجمع البیان آن را از امام باقر و امام صادق علیهماالسلام نقل کرده است. سبط ابن جوزی آن را در تذکره از ابوهریره و ابن کثیر در تفسیر خود از طبری از ابوسعید خدری و ابوهریره نقل میکند. به گمان من نقل اینکه نزول آیه در عرفه بوده تفریحی است که از اثر جعل معاندین اهل بیت علیهم السلام به وجود آمده تا جائی که سبط ابن جوزی احتمال داده که آیه دو دفعه نازل شده هم در عرفه هم در غدیر خم. به هر حال رجوع شود به الغدیر جلد اول که در آن از 16 کتاب از کتب معتبر اهل سنت نقل کرده و در مراجعه 11 کتاب المراجعات فرموده: در باب 39 و 40 غایةالمرام شش روایت از اهل سنت در این باره نقل شده است.
wikialkb: لِتُکْمِلُوا