لاک یِر، نورمَن (۱۸۳۶ـ۱۹۲۰)(Lockyer, Norman)
لاک یِر، نورمَن
دانشمند انگلیسی. طیف زبانه ها و لک های خورشید را بررسی کرد. ضمن کارهای پیشتازانۀ خود در زمینۀ طیف بینی، وجود هلیوم را در خورشید کشف کرد. در ۱۸۹۷، به لقب شهسواری دست یافت. در راگبی میدلندز زاده شد و کارش را در مقام اخترشناسی غیرحرفه ای آغاز کرد. در ۱۸۵۷، به عنوان کارمند غیرنظامی در وزارت جنگ استخدام شد، اما شهرت او در مقام اخترشناس موجب انتقالش به وزارت علوم و هنرها، و انتصاب او به مقام استادی کالج سلطنتی علوم، در ۱۸۸۱، شد. در ۱۸۶۹ به عضویت انجمن سلطنتی درآمد. در همان سال، مجلۀ علمی نیچر را تأسیس کرد و ۵۰ سال سردبیر آن بود. از ۱۸۹۰ تا ۱۹۱۱ سرپرست رصدخانۀ فیزیک خورشیدی در کنزینگتون جنوبی لندن بود. پس از بازنشستگی از ساوت کنزینگتون، رصدخانۀ هیل را در سیدموتِ دِوُن تأسیس کرد که پس از مرگش به رصدخانۀ نورمن لاک یر تغییر نام داد. در ۱۸۶۹، طیف بینی را به تلسکوپی پانزده سانتی متری متصل کرد و از آن برای رصد زبانه های خورشید، در زمان هایی غیر از گرفت کامل خورشید، استفاده کرد. هرچند نخستین بار بود که کسی به این فکر می افتاد، فکر مشابهی به ذهن اخترشناس فرانسوی، پیِر ژانسن، که در آن زمان در هندوستان کار می کرد، نیز رسیده بود. آن دو هم زمان نتایج مشابهی را به آکادمی علوم فرانسه فرستادند. چندی بعد آن دو همکار شدند. ژانسن در زمینۀ طیف خورشید به رصدهایی دست زد که منجر به کشف هلیوم در خورشید شد. لاک یر همچنین این نظریه را مطرح کرد که سمت گیری خرابه های باستانی استونهنج در راستای هم جهت با طلوع خورشید در زمان انقلاب تابستانی است. با توجه به تغییر تدریجی موقعیت طلوع خورشید در زمان انقلاب، محاسبه کرد که قدمت این یادمان تاریخی می باید ۲۰۰ سال بیشتر یا کمتر از ۱۸۴۰ پ م باشد. این نظر، چندی بعد از طریق عمرسنجی با کربن پرتوزا به تأیید رسید.
لاک یِر، نورمَن
دانشمند انگلیسی. طیف زبانه ها و لک های خورشید را بررسی کرد. ضمن کارهای پیشتازانۀ خود در زمینۀ طیف بینی، وجود هلیوم را در خورشید کشف کرد. در ۱۸۹۷، به لقب شهسواری دست یافت. در راگبی میدلندز زاده شد و کارش را در مقام اخترشناسی غیرحرفه ای آغاز کرد. در ۱۸۵۷، به عنوان کارمند غیرنظامی در وزارت جنگ استخدام شد، اما شهرت او در مقام اخترشناس موجب انتقالش به وزارت علوم و هنرها، و انتصاب او به مقام استادی کالج سلطنتی علوم، در ۱۸۸۱، شد. در ۱۸۶۹ به عضویت انجمن سلطنتی درآمد. در همان سال، مجلۀ علمی نیچر را تأسیس کرد و ۵۰ سال سردبیر آن بود. از ۱۸۹۰ تا ۱۹۱۱ سرپرست رصدخانۀ فیزیک خورشیدی در کنزینگتون جنوبی لندن بود. پس از بازنشستگی از ساوت کنزینگتون، رصدخانۀ هیل را در سیدموتِ دِوُن تأسیس کرد که پس از مرگش به رصدخانۀ نورمن لاک یر تغییر نام داد. در ۱۸۶۹، طیف بینی را به تلسکوپی پانزده سانتی متری متصل کرد و از آن برای رصد زبانه های خورشید، در زمان هایی غیر از گرفت کامل خورشید، استفاده کرد. هرچند نخستین بار بود که کسی به این فکر می افتاد، فکر مشابهی به ذهن اخترشناس فرانسوی، پیِر ژانسن، که در آن زمان در هندوستان کار می کرد، نیز رسیده بود. آن دو هم زمان نتایج مشابهی را به آکادمی علوم فرانسه فرستادند. چندی بعد آن دو همکار شدند. ژانسن در زمینۀ طیف خورشید به رصدهایی دست زد که منجر به کشف هلیوم در خورشید شد. لاک یر همچنین این نظریه را مطرح کرد که سمت گیری خرابه های باستانی استونهنج در راستای هم جهت با طلوع خورشید در زمان انقلاب تابستانی است. با توجه به تغییر تدریجی موقعیت طلوع خورشید در زمان انقلاب، محاسبه کرد که قدمت این یادمان تاریخی می باید ۲۰۰ سال بیشتر یا کمتر از ۱۸۴۰ پ م باشد. این نظر، چندی بعد از طریق عمرسنجی با کربن پرتوزا به تأیید رسید.
wikijoo: لاک_یر،_نورمن_(۱۸۳۶ـ۱۹۲۰)