لاپلاند

لاپْلانْد (Lapland)
لاپْلانْد
ناحیه ای در اروپا در مدار شمالگان، در کشورهای نروژ، سوئد، فنلاند، و شبه جزیرۀ کولا در شمال غربی روسیه، بدون تعریف سیاسی. منابع اصلی آن عبارت اند از کروم، مس، آهن، الوار، نیروی برقابی، و گردشگری. جمعیت بومی آن سومی نام دارند (قبلاً لاپ ها نامیده می شدند)، که ده درصد از آنان صحرانشین اند و بقیه اساساً در آبادی های ساحلی سکونت دارند. دمای لاپلاند پایین است و دو ماه از تابستان روز و دو ماه از زمستان شب است. کشاورزی در تابستان صورت می گیرد. لاپلاند اسکاندیناوی شامل سنگپوزها و آبدره ها، یخچال های طبیعی ژرف، دریاچه های کوهستانی و رودهایی است که از دریاچه ها تغذیه می کنند. لاپلاند روسی و فنلاندی به بخش های پست تر همتای سوئدی خود شباهت دارد. مناطق مرتفع تر دارای پوشش گیاهی توندراست و مناطق پایین تر را درختان کاج، صنوبر، و باتلاق ها پوشانده اند. هوای این منطقه قطبی است. برحسب فاصله از شمال مدار شمالگان، خورشید در زمستان به مدت هفت یا هشت هفته از افق بالا نمی آید و تاریکی نسبی حکمفرماست؛ به استثنای زمانی که شفق شمالی، منطقه ای پوشیده از برف را روشن می کند. تابستان سه ماه طول می کشد و نسبتاً گرم است؛ خورشید نیمه شب در شمال رووانیمی، مرکز لاپلاند فنلاند، زیر مدار شمالگان، دیده می شود. گرچه فعالیت های کشاورزی در این منطقه با فصل کوتاه کشت و یخبندان تابستانی محدود شده است، یونجه، سیب زمینی، و جوِ دوسر در آن تولید می شود. ذخایر غنی سنگ آهن، به ویژه در لاپلاند سوئد، قرار دارد؛ غنی ترین ذخایر سنگ آهن جهان در کیرونا و یلیواره یافت می شود (سنگ های معدنی آن دست کم حاوی ۶۰درصد آهن است). برای خدمات رسانی به معدنچی ها، راه آهن برقی در ۱۹۰۲ از لولئو، در خلیج بوتنی، تا نارویک، در ساحل نروژ، احداث شده است. جمعیت سامی لاپلاند بیشتر وقت خود را به نگهداری از گله های بزرگ گوزن شمالی می گذراند، که به نحو فصلی از منطقه ا ی به منطقۀ دیگر می روند و گوشت، شیر، و پوست مردم را تأمین می کنند؛ از شاخ و استخوان های آن ها در صنایع دستی استفاده می شود.