لاپلاس پیر سیمون

دانشنامه آزاد فارسی

لاپْلاس، پیِر سیمون (۱۷۴۹ـ۱۸۲۷)(Laplace, Pierre Simon)
لاپْلاس، پیِر سیمون
اخترشناس و ریاضی دان فرانسوی. در ۱۷۹۶ نظریۀ منشأ گرفتن منظومۀ خورشیدی از ابری گازی (← سحابی،_فرضیه) را مطرح ساخت. حرکت ماه و سیاره ها را بررسی کرد و کتاب ۵ جلدی رسالۀ مکانیک سماوی (۱۷۹۹ـ۱۸۲۵) را منتشر کرد. بسط نظریۀ احتمالاتازجمله دستاوردهای او در ریاضی است. رسالۀ مکانیک سماوی دربرگیرندۀ قانون جاذبۀ عمومی، کاربرد قانون گرانش در زمین، است و پدیده هایی مثل جزرومد مربوط به کِشندها، و حرکت تقدیمی اعتدالین در آن توضیح داده شده اند. در ۱۸۱۷ به مقام مارکی رسید. در نورماندی زاده شد و در کان درس خواند. در ۱۷۶۷ استاد ریاضی مدرسۀ نظامی پاریس شد. در ۱۷۹۹، پیش از انتصاب به مقام سناتوری از سوی ناپلئون، مدت کوتاهی به وزارت کشور برگزیده شد. از ۱۸۱۴ به بعد، از پادشاهی بوربون ها حمایت می کرد و در ۱۸۲۶، از امضای اعلامیۀ آکادمی فرانسه برای دفاع از آزادی مطبوعات خودداری کرد. از ۱۷۸۴ تا ۱۷۸۶، در رسالۀ مکانیک سماوی به توضیح تغییرات مدارهای مشتری و زحل پرداخت. در «نظریۀ جاذبۀ گوی وارها و شکل سیارات» (۱۷۸۵)، تابع پتانسیل و ضرایب لاپلاس را معرفی کرد که هر دوی آن ها برای تجزیه و تحلیل کاربردی مسائل فیزیک سودمندند.

پیشنهاد کاربران

بپرس