لاورن الفونس

دانشنامه آزاد فارسی

لاورن آلفونس. لاوِرَن، آلفونس (۱۸۴۵ـ۱۹۲۲)(Laveran, Alphonse)
لاوِرَن، آلفونس
پزشک فرانسوی. به سبب کشف آن که عامل برخی بیماری ها، مانند مالاریا، پیش زیاناند، به جایزۀ نوبل پزشکی ۱۹۰۷ دست یافت. در پاریس زاده شد و در استراسبورگ درس خواند. در جنگ فرانسه و پروس جراح ارتش بود و در ۱۸۷۴، استاد پزشکی ارتش در کالج وال دو گراسه شد. از ۱۸۷۸ تا ۱۸۸۳، او را به الجزایر فرستادند. در ۱۸۹۶، ارتش را ترک کرد تا به انستیتو پاستور پاریس بپیوندد و در ۱۹۰۷، پول جایزه نوبل خود را صرف گشایش آزمایشگاه بیماری های گرمسیری در این انستیتو کرد. لاوِرَن در ۱۸۸۰ با آزمایش نمونه های خون مبتلایان به مالاریا، موجودات متحرک آمیب مانندی را در خون آن ها کشف کرد. این موجودات تقسیم می شدند و با تشکیل هاگ به یاخته های خونی غیرمبتلا حمله می کردند. او متوجه شد که همۀ هاگ ها در یاختۀ مبتلا رها می شوند و هم زمان با این رویداد، فرد مبتلا دچار حملۀ تب می شود. مطالعات لاوِرَن دربارۀ بیماری های ناشی از پیش زیان، شامل لیشمانیوزها و تریپانوزوم ها، بود. کتاب های منتشرشدۀ او عبارت اند از رساله ای در باب بیماری ها و همه گیری شناسی های ارتش (۱۸۷۵)، و تریپانوزوم و تریپانوزومی.

پیشنهاد کاربران

بپرس