لئونیداس فرانک چِینی ( به انگلیسی: Leonidas Frank Chaney ) ( ۱ آوریل ۱۸۸۳ – ۲۶ اوت ۱۹۳۰ ) بازیگر آمریکایی بود. وی علاوه بر هنرپیشگی یکی از مهم ترین پیشگامان هنر گریم در تاریخ سینما هم به شمار می رود. او همچنین یکی از مهم ترین بازیگران ژانر وحشت سینماست و بسیاری از گریم های نقش هایش را شخصاً انجام می داد. نوآوری و مهارت او در گریم به حدی بود که اهالی سینما لان چِینی را «مرد هزار چهره» لقب داده بودند.
«لئونیداس فرانک چِینی» در روز اول آوریل ۱۸۸۳ در کلورادوی آمریکا زاده شد. پدرش که یک آرایشگر موفق بود، قبل از رسیدن به سن ۲ سالگی و بر اثر بیماری، شنوایی خود را از دست می دهد. مادرش نیز که در مدرسه ویژه کودکان ناشنوا تدریس می کرد خود از ابتدای تولد ناشنوا بود. این امر باعث می شود تا لان درک خوبی از انسان هایی داشته باشد که متفاوت به دنیا می آیند و همچنین در اجرای پانتومیم به مهارتی چشمگیر برسد.
آغاز فعالیت هنری چِینی به سال ۱۹۰۲ بازمی گردد یعنی زمانی که او وارد صحنه تئاتر می شود و در سال ۱۹۱۲ فعالیت سینمایی خود را آغاز می کند. مهارت مثال زدنی او در گریم کمکش می کند تا در فضای پر رقابت آن زمان به نقش های متعددی دست یابد، اما آغاز روند اوج گیری چِینی به سال های ۱۹۱۸ و ۱۹۱۹ و زمانی باز می گردد که در فیلم هایی چون «مرد معجزه» به ایفای نقش پرداخت. بازی او در این فیلم نه تنها او را به عنوان یک استعداد در هنرپیشگی به صنعت سینما معرفی کرد بلکه وی را در مقام ارباب و استاد هنر گریم مطرح ساخت.
همین امر باعث شد تا او چندین نقش به یاد ماندنی سینما و بویژه ژانر وحشت را در تاریخ سینما به نام خود ثبت کند که در میان آنها می توان به کاراکتر «کازیمودو» در«گوژپشت نتردام» ( ۱۹۲۳ ) و«اریک» در «شبح اپرا» ( ۱۹۲۵ ) اشاره کرد. او همچنین در فیلم دلهره آور کلاسیک «لندن پس از نیمه شب» ( ۱۹۲۷ ) نیز به ایفای نقش پرداخت. این فیلم از مهم ترین فیلم های مفقود شده تاریخ سینما به شمار می رود، البته استفاده او از گریم تنها به فیلم های ترسناک محدود نمی شد بلکه او در چند فیلم جنایی نیز هنرنمایی کرد. هنر چِینی تنها در گریم و بازیگری در فیلم های ترسناک نبود چراکه او در اجرای حرکات موزون فردی متبحر به حساب می آمد و می توانست در کمدی هم با قدرت ظاهر شود، البته به گواهی کارشناسان و دوستانش و به رغم وجود نسخه های صوتی، او دارای صدای زیبا نیز بود که او را به یک خواننده چیره دست تبدیل می کرد. در سال ۱۹۳۰ چِینی در نسخه بازسازی شده یکی از فیلم های اولیه اش با نام «سه نامقدس» به ایفای نقش می پردازد که هم اولین کار با کلام او بود و هم آخرین فیلمی که او در آن بازی کرد. اهمیت این فیلم در آن است که صرفنظر از چارلی چاپلین، لان چِینی را به عنوان آخرین چهره نامدار سینمای صامت که در فیلم های با کلام نیز حضور داشت مطرح می کند و همچنین تنها فیلمی است که صدای روان او را در خود نگه داشته است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف«لئونیداس فرانک چِینی» در روز اول آوریل ۱۸۸۳ در کلورادوی آمریکا زاده شد. پدرش که یک آرایشگر موفق بود، قبل از رسیدن به سن ۲ سالگی و بر اثر بیماری، شنوایی خود را از دست می دهد. مادرش نیز که در مدرسه ویژه کودکان ناشنوا تدریس می کرد خود از ابتدای تولد ناشنوا بود. این امر باعث می شود تا لان درک خوبی از انسان هایی داشته باشد که متفاوت به دنیا می آیند و همچنین در اجرای پانتومیم به مهارتی چشمگیر برسد.
آغاز فعالیت هنری چِینی به سال ۱۹۰۲ بازمی گردد یعنی زمانی که او وارد صحنه تئاتر می شود و در سال ۱۹۱۲ فعالیت سینمایی خود را آغاز می کند. مهارت مثال زدنی او در گریم کمکش می کند تا در فضای پر رقابت آن زمان به نقش های متعددی دست یابد، اما آغاز روند اوج گیری چِینی به سال های ۱۹۱۸ و ۱۹۱۹ و زمانی باز می گردد که در فیلم هایی چون «مرد معجزه» به ایفای نقش پرداخت. بازی او در این فیلم نه تنها او را به عنوان یک استعداد در هنرپیشگی به صنعت سینما معرفی کرد بلکه وی را در مقام ارباب و استاد هنر گریم مطرح ساخت.
همین امر باعث شد تا او چندین نقش به یاد ماندنی سینما و بویژه ژانر وحشت را در تاریخ سینما به نام خود ثبت کند که در میان آنها می توان به کاراکتر «کازیمودو» در«گوژپشت نتردام» ( ۱۹۲۳ ) و«اریک» در «شبح اپرا» ( ۱۹۲۵ ) اشاره کرد. او همچنین در فیلم دلهره آور کلاسیک «لندن پس از نیمه شب» ( ۱۹۲۷ ) نیز به ایفای نقش پرداخت. این فیلم از مهم ترین فیلم های مفقود شده تاریخ سینما به شمار می رود، البته استفاده او از گریم تنها به فیلم های ترسناک محدود نمی شد بلکه او در چند فیلم جنایی نیز هنرنمایی کرد. هنر چِینی تنها در گریم و بازیگری در فیلم های ترسناک نبود چراکه او در اجرای حرکات موزون فردی متبحر به حساب می آمد و می توانست در کمدی هم با قدرت ظاهر شود، البته به گواهی کارشناسان و دوستانش و به رغم وجود نسخه های صوتی، او دارای صدای زیبا نیز بود که او را به یک خواننده چیره دست تبدیل می کرد. در سال ۱۹۳۰ چِینی در نسخه بازسازی شده یکی از فیلم های اولیه اش با نام «سه نامقدس» به ایفای نقش می پردازد که هم اولین کار با کلام او بود و هم آخرین فیلمی که او در آن بازی کرد. اهمیت این فیلم در آن است که صرفنظر از چارلی چاپلین، لان چِینی را به عنوان آخرین چهره نامدار سینمای صامت که در فیلم های با کلام نیز حضور داشت مطرح می کند و همچنین تنها فیلمی است که صدای روان او را در خود نگه داشته است.
wiki: لان چینی