لامپ نیمو

لامپ خلاء نیمو ( به انگلیسی: Nimo ) با کاربردی از روش لامپ های کوچک پرتوی کاتدی ( CRT ) بود که برای نمایشگرهای عددی استفاده می شده که توسط مهندسان الکترونیک صنعتی ( IEE ) در میانه های دهه ۱۹۶۰ ساخته شد. این لامپ دارای ده تفنگ الکترونی با شابلون هایی بود که پرتوهای الکترونی را به صورت شمارگانی شکل می داد.
لوله نیمو بر اساس ویژگی مشابه کاراکترون کار می کند، اما از طراحی بسیار ساده تری در آن استفاده شده است. نیموها به عنوان نمایشگرهای تک شماره ای ساده یا چهار یا شش رقمی با استفاده از یک سیستم انحراف مغناطیسی افقی ویژه در نظر گرفته شدند. مدار محرک این لوله با داشتن تنها سه نوع الکترود ( یک رشته حرارتی فیلامان ( کاتد ) ، یک آند و ده شبکه کنترل کننده «Control grid» مختلف ) ، بسیار ساده بود و از آنجایی که تصویر روی صفحه شیشه ای پخش می شد، دید وسیع تری نسبت به مثلاً لامپ های نیکسی می داد که نیمو سعی داشت جایگزین این نوع لامپ شود. [ ۱]
لوله به ۱۷۵۰ ولت جریان مستقیم ( DC ) برای آند و همچنین ۱٫۱ ولت برای رشته های فیلامان نیاز دارد، همچنین به یک تکنیک بایاس کاتدی برای رشته های فیلامان نیاز داشته که نمایش یک شمارگان را در مجراهای لامپ روشن و خاموش می کند و اجازه می دهد تا لوله های نمایشگر دچار هم تافتی شوند و مدار رابط را ساده تر کنند. [ ۲]
تولیدکننده لوله آلمانی تلفن کن سعی کرد یک کپی بدون مجوز از طرح را با شماره XM1000 بفروشد، [ ۳] اما در سال ۱۹۶۹ توسط شکایت IEE مجبور شد تمام لامپ های ساخته شده را از بین ببرد. فقط شمار کمی از آنها به جا ماندند که هنوز برچسبی برای بیشتر آنها وجود ندارد. [ ۴]
• کاراکترون، یکی دیگر از نمایشگرهای شمارشی مبتنی بر روش شابلونی