لالا دین دایال یا راجا دین دایال ( ۱۹۰۵–۱۸۴۴ ) ( به پنجابی: ਲਾਲਾ ਦੀਨ ਦਯਾਲ ) عکاس نامی هندوستان است. در اواسط دهه هفتاد میلادی به عنوان عکاس کار خود را با افتتاح استودیویی در بمبئی و سپس حیدرآباد آغاز کرد. او در دربار محبوب علی خان آصف جاه پنجم یا همان نظام حیدرآباد به عنوان عکاس مشغول به فعالیت شد و سپس در سال ۱۸۸۵ به عنوان نایب السلطنه برگزیده شد. دین دایال در سال ۱۸۹۷ نشان حکم سلطنتی ( رویال وارانت ) را از ملکه ویکتوریا دریافت نمود.
دین دایال در ساردهانا یکی از شهرهای ایالت اوتارپرادش در خانواده ای که پیشه ی جواهر فروشی داشتند، چشم به جهان گشود. او در سال ۱۹۶۶ در کالج مهندسی عمران ( ThomasonCollege of Civil Engineering ) ، دوره های آموزش های فنی را گذراند.
در سال ۱۸۶۶ دین دایال وارد کارهای دولتی شد و همزمان با کار عکاسی در دبیرخانه ای در شهر ایندور نیز مشغول به کار شد. نخستین مشتری او برای عکاسی ماهاراجه تُکوجی رائوی دوم از ایالت ایندور بود که بعدها او را به عالیجناب هنری دالی که از استانداران هند مستعمره بود معرفی کرد و با تشویق همان دو بود که دین دایال اقدام به راه اندازی استودیو عکاسی در ایندور نمود.
او در سال ۱۸۶۸ استودیوی «لالا دین دایال و پسران» را راه اندازی کرد و پس از آن از سوی ماهاراجه تُکوجی و عالیجناب دالی ماموریت یافت تا از معابد و مکان های گوناگون هندوستان عکس بگیرد.
او در سال ۱۸۷۰ استودیوهایی در شهرهای سکندرآباد، بمبئی و ایندور راه اندازی کرد. لالا دین دایال در سال ۱۸۸۰ به همراه عالیجناب لپل هنری گریفین در سفر به بندیل کهند از معماری های باستانی منطقه عکاسی کرد. گیفین به او پیشنهاد داد تا با موضوع باستان شناسی به عکاسی بپردازد. نتیجه ی این پیشنهاد مجموعه عکسی دربرگیرنده ۸۶ عکس از بناهای بنام تاریخی هند مستعمره بود. پس از آن او از کارهای دولتی بازنشسته شد و به صورت حرفه ای بر روی هنر عکاسی تمرکز کرد.
دین دایال در سال ۱۹۰۵ در شهر بمبئی درگذشت. پس از مرگ او، خانواده اش تا چند نسل بعد فعالیت استودیو را تا به امروز ادامه داده اند.
امروزه مجموعه های عکس او جزو گنجینه های مستند هند به شمار می آیند. مجموعه بزرگی در برگیرنده عکس های مشهوری از خشکسالی ۱۸۷۰ که در موزه ی «پیبودی اسکس» در آمریکا و مجموعه الکازی در دهلی نو می باشد.
در سال ۲۰۱۰ به سرپرستی جیوتیندرا جین نمایشگاهی برای مرور آثار و زندگی لالا دین دایال برگزار شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدین دایال در ساردهانا یکی از شهرهای ایالت اوتارپرادش در خانواده ای که پیشه ی جواهر فروشی داشتند، چشم به جهان گشود. او در سال ۱۹۶۶ در کالج مهندسی عمران ( ThomasonCollege of Civil Engineering ) ، دوره های آموزش های فنی را گذراند.
در سال ۱۸۶۶ دین دایال وارد کارهای دولتی شد و همزمان با کار عکاسی در دبیرخانه ای در شهر ایندور نیز مشغول به کار شد. نخستین مشتری او برای عکاسی ماهاراجه تُکوجی رائوی دوم از ایالت ایندور بود که بعدها او را به عالیجناب هنری دالی که از استانداران هند مستعمره بود معرفی کرد و با تشویق همان دو بود که دین دایال اقدام به راه اندازی استودیو عکاسی در ایندور نمود.
او در سال ۱۸۶۸ استودیوی «لالا دین دایال و پسران» را راه اندازی کرد و پس از آن از سوی ماهاراجه تُکوجی و عالیجناب دالی ماموریت یافت تا از معابد و مکان های گوناگون هندوستان عکس بگیرد.
او در سال ۱۸۷۰ استودیوهایی در شهرهای سکندرآباد، بمبئی و ایندور راه اندازی کرد. لالا دین دایال در سال ۱۸۸۰ به همراه عالیجناب لپل هنری گریفین در سفر به بندیل کهند از معماری های باستانی منطقه عکاسی کرد. گیفین به او پیشنهاد داد تا با موضوع باستان شناسی به عکاسی بپردازد. نتیجه ی این پیشنهاد مجموعه عکسی دربرگیرنده ۸۶ عکس از بناهای بنام تاریخی هند مستعمره بود. پس از آن او از کارهای دولتی بازنشسته شد و به صورت حرفه ای بر روی هنر عکاسی تمرکز کرد.
دین دایال در سال ۱۹۰۵ در شهر بمبئی درگذشت. پس از مرگ او، خانواده اش تا چند نسل بعد فعالیت استودیو را تا به امروز ادامه داده اند.
امروزه مجموعه های عکس او جزو گنجینه های مستند هند به شمار می آیند. مجموعه بزرگی در برگیرنده عکس های مشهوری از خشکسالی ۱۸۷۰ که در موزه ی «پیبودی اسکس» در آمریکا و مجموعه الکازی در دهلی نو می باشد.
در سال ۲۰۱۰ به سرپرستی جیوتیندرا جین نمایشگاهی برای مرور آثار و زندگی لالا دین دایال برگزار شد.
wiki: لالا دین دایال