لاعه
لغت نامه دهخدا
لاعة. [ ع َ ] ( ع ص ) تأنیث لاع. زن عشقباز. || زن که قادر نکند مرد را بر خود. || زن تیزخاطر و چالاک. || اَتان لاعةالفؤاد الی جحشها؛ خر ماده عاشق زار بر بچه خود. ( منتهی الارب ).
لاعة. [ ع َ ] ( اِخ ) عَدَن ُ لاعة، دهی است به یمن غیر عدن ابین. شهری است در کوه صَبر و عَدَن دهی است که به وی منسوب کنند. ( منتهی الارب ). شهری است در جبل صبر از نواحی یمن بر کنار آن دیهی با لطافت است عدن لاعة نام. ولاعة موضعی است از یمن که دعوت مصریین از آنجا آغاز شد و محمدبن الفضل الداعی از آنجاست و از دُعاة مصری ابوعبداﷲ شیعی صاحب دعوت سرزمین مغرب بدانجا درآمده است. ( معجم البلدان ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید