لاستیک بوتیل ( به انگلیسی: Butyl rubber ) ، که اغلب تنها «بوتیل» خوانده می شود، لاستیکی مصنوعی، پلیمری ناهمگن از ایزوبوتیلن و ایزوپرن است. حروف اختصاری IIR نمایانگر لاستیک ایزوبوتیلن ایزوپرن هستند. پلی ایزوبوتیلن، که PIB یا پلی ایزوبوتن با فرمول مولکولی ( C 4 H 8 ) n پلیمری همگن از ایزوبوتیلن یا ۲ - متیل ۱ - پروپن است که لاستیک بوتیلی بر پایهٔ آن تشکیل می شود. لاستیک بوتیلی از پلیمری شدن حدود ۹۸ درصد ایزوبوتیلن با ۲ درصد ایزوپرن تولید می شود. از لحاظ ساختاری، پلی ایزوبوتیلن مشابه پلی پروپیلن است با این تفاوت که روی هر کربن در میان به جای یک گروه، دو گروه متیل دارد. پلی ایزوبوتیلن یک مادهٔ ویسکوالاستیک بی رنگ یا با رنگ زرد کمرنگ است. این ماده به طور کل، بی بو و بی مزه است، هرچند می تواند دارای بوی مشخصهٔ خفیفی باشد.
لاستیک بوتیلی نفوذناپذیری فوق العاده ای مقابل نفوذ گازها دارد و قسمت های طویل پلی ایزوبوتیلن زنجیر پلیمری آن باعث بروز خواص انعطاف پذیری خوبی می شود. [ نیازمند منبع]
فرمول پلی ایزوبوتیلن: − ( − CH 2 − C ( CH 3 ) 2 − ) n −
فرمول لاستیک ایزوبوتیلن ایزوپرن:
این ماده می تواند از مونومر ایزوبوتیلن CH 2 = C ( CH 3 ) 2 با فرایند پلیمری شدن افزودن کاتیونی تولید شود.
لاستیک بوتیلی که یک لاستیک مصنوعی، یا الاستومر است، در برابر هوا نفوذناپذیر است و در بسیاری از مواردی که لاستیک مقاوم در برابر نفوذ هوا نیاز است استفاده می شود. پلی ایزوبوتیلن و لاستیک بوتیلی در ساخت مواد چسبی، مواد شیمیایی کشاورزی، ترکیبات فیبرهای نوری، اورینگ ها، چسب های آکواریوم، مواد آب بندی، سلفون ها، سیالات الکتریکی، روان کننده ها، کاغذ، محصولات مراقبت فردی، غلیظ کننده های رنگدانه، برای اصلاح مواد لاستیکی و پلیمری برای آب بندی و محافظت از تجهیزاتی که در محیط های با حضور اسلحه های شیمیایی قرار دارند، به عنوان افزونه های سوخت، و آدامس استفاده می شود. اولین استفادهٔ اصلی از لاستیک بوتیلی جدارهٔ داخلی تیوب تایر بود. این استفاده کماکان مهم ترین بخش از استفادهٔ این ماده در بازار است.
ایزوبوتیلن توسط مایکل فارادی در سال ۱۸۲۵ کشف شد. پلی ایزوبوتیلن ابتدا در سال ۱۹۳۱ توسط بخش ب آ اس اف مؤسسهٔ آی جی فاربن با استفاده از کاتالیست برن تری فلوئورید در دمای پایین توسعه یافت و با عنوان تجاری اپانول - بی فروخته شد. پلی ایزوبوتیلن همچنان به عنوان هستهٔ اصلی تجاری ب آ اس افباقی مانده است. [ نیازمند منبع]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفلاستیک بوتیلی نفوذناپذیری فوق العاده ای مقابل نفوذ گازها دارد و قسمت های طویل پلی ایزوبوتیلن زنجیر پلیمری آن باعث بروز خواص انعطاف پذیری خوبی می شود. [ نیازمند منبع]
فرمول پلی ایزوبوتیلن: − ( − CH 2 − C ( CH 3 ) 2 − ) n −
فرمول لاستیک ایزوبوتیلن ایزوپرن:
این ماده می تواند از مونومر ایزوبوتیلن CH 2 = C ( CH 3 ) 2 با فرایند پلیمری شدن افزودن کاتیونی تولید شود.
لاستیک بوتیلی که یک لاستیک مصنوعی، یا الاستومر است، در برابر هوا نفوذناپذیر است و در بسیاری از مواردی که لاستیک مقاوم در برابر نفوذ هوا نیاز است استفاده می شود. پلی ایزوبوتیلن و لاستیک بوتیلی در ساخت مواد چسبی، مواد شیمیایی کشاورزی، ترکیبات فیبرهای نوری، اورینگ ها، چسب های آکواریوم، مواد آب بندی، سلفون ها، سیالات الکتریکی، روان کننده ها، کاغذ، محصولات مراقبت فردی، غلیظ کننده های رنگدانه، برای اصلاح مواد لاستیکی و پلیمری برای آب بندی و محافظت از تجهیزاتی که در محیط های با حضور اسلحه های شیمیایی قرار دارند، به عنوان افزونه های سوخت، و آدامس استفاده می شود. اولین استفادهٔ اصلی از لاستیک بوتیلی جدارهٔ داخلی تیوب تایر بود. این استفاده کماکان مهم ترین بخش از استفادهٔ این ماده در بازار است.
ایزوبوتیلن توسط مایکل فارادی در سال ۱۸۲۵ کشف شد. پلی ایزوبوتیلن ابتدا در سال ۱۹۳۱ توسط بخش ب آ اس اف مؤسسهٔ آی جی فاربن با استفاده از کاتالیست برن تری فلوئورید در دمای پایین توسعه یافت و با عنوان تجاری اپانول - بی فروخته شد. پلی ایزوبوتیلن همچنان به عنوان هستهٔ اصلی تجاری ب آ اس افباقی مانده است. [ نیازمند منبع]
wiki: لاستیک بوتیل