لاکامپانِلا ( به ایتالیایی La Campanella ) به معنی زنگ کوچک و نامی است که فرانتس لیست به موومان سوم از ویولن کنسرتوی شمارهٔ ۲ نیکولو پاگانینی، ویولن نواز استثنایی، ایتالیایی داد. وجه تسمیهٔ آن این است که صدای یک زنگ کوچک در سراسر قطعه به گوش می رسد و با ویولن همراهی می کند. [ ۱] لیست بر اساس این قطعه اتود لاکامپانلای خود[ یادداشت ۱] را در سُل دیز مینور برای پیانو نوشت[ ۱] و در آن به دو تکنیک پرش دست و نیز تریل برای انگشتان ضعیفتر به طرز اساسی می پردازد.
این اتود سومین اتود از اتودهای شش گانهٔ پاگانینی است. مانند سایر اتودهای شش گانه دو نسخه دارد که نسخهٔ اول سال ۱۸۳۸ انتشار یافت و نسخهٔ دوم سال ۱۸۵۱. نیز همچون دیگر اتودهای شش گانه نواختن نسخهٔ نخست از نسخهٔ دوم دشوارتر است. به طور کلی این قطعه حتی نسخهٔ دوم آن از قطعات دشوار و ( ویرچوئوسیک ) پیانو به حساب می آید و بعضاً به عنوان آنکور در رسیتالها به کار می رود. لاکامپنلای فرانتز لیست در حقیقت، سخت ترین اتود پیانو برای دست راست است که با تکنیک تریل به همراه جهش های گسترده و فواصل بلند دولاچنگ نوشته شده است[ ۲] [ ۳] [ ۴]
این اتود به دلیل شناخته شدن به عنوان یکی از دشوارترین قطعاتی که تاکنون برای پیانو نوشته شده است مشهور است[ ۵] که نیازمند واکنش های سریع و بسیار بالای دست راست است. دست راست نوازنده نیازمند طی فواصل بلند میان هر اکتاو است. به طور کلی و در حالت استاندارد، این گونه جهش ها نیازمند چابکی انگشتان ضعیف تر دست است و می تواند مهارت و چابکی آنها را نیز به مرور افزایش دهد.
↑ از مجموعهٔ اتودهای شش گانهٔ پاگانینی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین اتود سومین اتود از اتودهای شش گانهٔ پاگانینی است. مانند سایر اتودهای شش گانه دو نسخه دارد که نسخهٔ اول سال ۱۸۳۸ انتشار یافت و نسخهٔ دوم سال ۱۸۵۱. نیز همچون دیگر اتودهای شش گانه نواختن نسخهٔ نخست از نسخهٔ دوم دشوارتر است. به طور کلی این قطعه حتی نسخهٔ دوم آن از قطعات دشوار و ( ویرچوئوسیک ) پیانو به حساب می آید و بعضاً به عنوان آنکور در رسیتالها به کار می رود. لاکامپنلای فرانتز لیست در حقیقت، سخت ترین اتود پیانو برای دست راست است که با تکنیک تریل به همراه جهش های گسترده و فواصل بلند دولاچنگ نوشته شده است[ ۲] [ ۳] [ ۴]
این اتود به دلیل شناخته شدن به عنوان یکی از دشوارترین قطعاتی که تاکنون برای پیانو نوشته شده است مشهور است[ ۵] که نیازمند واکنش های سریع و بسیار بالای دست راست است. دست راست نوازنده نیازمند طی فواصل بلند میان هر اکتاو است. به طور کلی و در حالت استاندارد، این گونه جهش ها نیازمند چابکی انگشتان ضعیف تر دست است و می تواند مهارت و چابکی آنها را نیز به مرور افزایش دهد.
↑ از مجموعهٔ اتودهای شش گانهٔ پاگانینی
wiki: لا کامپانلا