لئونید کانتوروویچ

لئونید کانتوروویچ ( به روسی: Леони́д Вита́льевич Канторо́вич ) ( ۱۹ ژانویه ۱۹۱۲ – ۷ آوریل ۱۹۸۶ ) ریاضی دان و اقتصاددان اهل روسیه بود که در سال ۱۹۷۵ به همراه تیالینگ کوپمانس موفق به دریافت جایزه نوبل در رشته اقتصاد شد. [ ۱]
کانتوروویچ ۱۹ ژانویه سال ۱۹۱۲ در سن پترزبورگ در یک خانوادهٔ یهودی تبار متولد شد. در سال ۱۹۲۶، در سن چهارده سالگی وارد دانشگاه دولتی سن پترزبورگ شد و در سال ۱۹۳۰ از دانشکده ریاضی فارغ التحصیل شد و تحصیلات تکمیلی خود را آغاز کرد. در سال ۱۹۳۴، در سن ۲۲ سال، او یک استاد کامل شد. ماجرا از این قرار بود که او به عنوان مشاور در موسسه ای به مسئله توزیع مواد اولیه برای حداکثر کردن بهره وری تجهیزات تحت قیدهای معینی پرداخت و بعد از آن مسائل اقتصادی زیادی را با همان شکل ریاضی پیدا کرد. در سال ۱۹۳۹ جزوه ای را تحت عنوان «روش ریاضی برنامه ریزی و سازماندهی تولید» منتشر نمود که به فرمول بندی مسائل اساسی اقتصادی، شکل ریاضی آن ها و روش حل آن ها اختصاص داشت. در اصل، این جزوه شامل ایده های اساسی برنامه ریزی خطی بود. کانتروویچ از این کار در افق های گسترده ای بهره جست. این امر در سه جهت محقق گردید: الف ) توسعه بیشتر روش های حل این گونه مسائل، تعمیم و کاربرد آنها ب ) تعمیم ریاضی این گونه مسائل از قبیل مسائل غیر خطی، مسائل در فضای تابعی، کاربرد این روش ها در علوم فنی و مکانیک ج ) گسترش روش توصیف و تحلیل از مسائل اقتصادی مجزا به سیستم های اقتصادی عمومی با کاربرد در مسائل برنامه ریزی در سطح صنعت، منطقه، کل اقتصاد و همچنین تحلیل ساختار شاخص های اقتصادی
فعالیت های کانتروویچ در دو جهت نخست زودتر از جهت سوم محقق گردید. مطالعات او با شروع جنگ متوقف شد و در طول جنگ به تدریس در مدرسه عالی مهندسان دریایی مشغول بود. با این وجود توانست اولین کتاب خود را در این دوره هم بنویسد. بعد از جنگ، در سال ۱۹۴۴ با بازگشت به لنینگراد و تدریس در دانشگاه به مسائل محاسباتی رایانه ای علاقه مند شد و در عین حال به مطالعات اقتصادی نیز ادامه داد. در سال ۱۹۵۱ کانتروویچ تجربیات خود را در کتابی خلاصه نمود و توضیحی نظام مند از الگوی خود دربارهٔ ترکیب برنامه ریزی خطی با برنامه ریزی پویا ارائه کرد. در اواسط دهه ۱۹۵۰ علاقه عمومی در بهبود کنترل اقتصادی در شوروی به طور چشمگیری افزایش یافت و شرایط برای مطالعات در استفاده از روش های ریاضی و رایانه ها در مسائل عمومی اقتصاد و برنامه ریزی بیشتر مورد توجه قرار گرفت. در آن زمان، کانتروویچ مجموعه گزارش ها و مقالات را در کتابی تحت عنوان «بهترین استفاده از منابع اقتصادی» منتشر نمود که شرح مبسوطی دربارهٔ رویکرد بهینه به مسائل اساسی اقتصاد از قبیل قیمت گذاری، ارزش گذاری، کارایی سهام و برنامه ریزی بود. این مباحث در مجامع علمی مورد بحث و بررسی قرار گرفت و با وجود برخی انتقادات مورد توجه دانشمندان و دولت ها قرار گرفت.