قید احترازی

[ویکی فقه] قید احترازی به قید محدود کننده دایره مفهومی کلام اطلاق می شود.
قید احترازی، مقابل قید غیر احترازی بوده و به قیدی گفته می شود که برای تنگ کردن دایره موضوع حکم و خارج کردن غیر موضوع مقید، از شمول حکم نسبت به آن، در کلام می آید، مانند آن که مولا بگوید: «اعتق رقبة مؤمنة؛ برده مؤمنی را آزاد کن» که در این جا قید « ایمان » برای احتراز از آزاد کردن برده کافر است؛ یعنی او را از شمول حکم آزادی خارج می سازد.
اصل در قیود
اصل در قیود، احترازی بودن است.