قیام مختار ثقفی

دانشنامه عمومی

قیام مختار ثقفی به حرکت سیاسی - مذهبی مختار ثقفی گفته می شود که بر اساس آن قصد کرد به خون خواهی حسین بن علی و اصحابش، از قاتلان او انتقام بگیرد و حکومتی شیعی را در کوفه بنا کند.
مختار در سال اول هجری مقارن با ۶۲۲ میلادی در طائف چشم به جهان گشود. پدر او، ابوعبید بن مسعود بن عمرو بن عوف بن عقده بن قسی بن منبه بن بکر بن هوازن ثقفی، از قبیله بنی ثقیف بود. پدر او از صحابه های محمد و از فرماندهان سپاه اسلام به شمار می رفت که در نبرد پل با شاهنشاهی ساسانی ( ۶۳۴ میلادی ) کشته شد. مادر او، دومه دختر عمرو بن وهب بود. [ ۱] [ ۲] [ ۳] قبیله بنی ثقیف یکی از شاخه های قبیلهٔ بزرگ قیس عیلان به شمار می آمد. [ ۴]
جنبش ضداموی و ضدزبیری مختار، یک جنبش اجتماعی بود که با هدف خونخواهی از قتل حسین بن علی و اصحابش و برپایی حکومتی عادلانه صورت گرفت. در این قیام، مختار به عنوان یک رهبر کاریزماتیک توانست موالی و شیعیان بسیاری را با خود همراه سازد و در مقابل، دشمنان بسیاری را بر علیه خود بشوراند. مختار در میان این قیام، به جهت قدرت طلبی خود مورد مؤاخذه افرادی قرار گرفت و این قیام سرآخر به جهت نداشتن تأیید سجاد به عنوان امام شیعیان پس از حسین بن علی، منتهی به شکست شد. [ ۵]
پس از بر تخت نشستن یزید در آوریل ۶۸۰م، کوفی های حامی علویان حسین بن علی، برادر کوچکتر حسن را برانگیختند تا قیامشان علیه یزید را رهبری کند. در پی این درخواست، حسین عموزاده اش مسلم بن عقیل را برای ارزیابی فضای سیاسی کوفه به آنجا فرستاد. [ ۶] در ابتدا، مختار میزبانی ابن عقیل را در خانه اش بر عهده گرفت. نعمان بن بشیر، پدرزن مختار، به دلیل رفتار ملایم با مسلم و یارانش از حکومت برکنار و عبیدالله بن زیاد به جای او منصوب گشت. در نتیجهٔ سرکوب و مانور سیاسی ابن زیاد، پراکنده شدن یاران مسلم آغاز شد و او مجبور شد که قیام را پیش از موعد مقرر آغاز کند. در این هنگام مختار در شهر حضور نداشت. او پس از شنیدن اخبار، اقدام به جمع آوری نیرو از اطراف و حومهٔ کوفه کرد اما پیش از رسیدن مختار به شهر، قیام ابن عقیل سرکوب شد و شکست خورد و وی به دستور ابن زیاد اعدام شد. سپس، مختار دستگیر و به نزد ابن زیاد برده شد، ولی او هرگونه شرکتش در این قیام را انکار کرد. نهایتاً، وی زندانی شد. در همان هنگام که مختار در زندان به سر می برد، در ۱۰ اکتبر ۶۸۰م، حسین بن علی در نبرد کربلا به دست نیروهای ابن زیاد کشته شد. [ ۷] پس از این رویداد مختار با میانجگری عبدالله بن عمر، فرزند بانفوذ عمر خلیفه دوم، که شوهرخواهر مختار نیز بود، آزاد شد و به او دستور داده شد تا کوفه را ترک کند. [ ۸]
عکس قیام مختار ثقفی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

نهضت مختار ثقفی
نهضت مختار ثقفى ( 64 - 67ق ) اثر دکترمحمودرضا افتخارزاده، اثرى است که در راستاى بررسى انتقادى نهضت هاى تاریخى شیعه، به بررسى شخصیت مختار و ابعاد مختلف قیام او و اتهامات نسبت داده شده به وى پرداخته است. این کتاب به زبان فارسى و در سال 1374 نوشته شده است.
...
[مشاهده متن کامل]

• ۱ساختار
• ۲گزارش محتوا
• ۳وضعیت کتاب
• ۴پانویس
• ۵منابع مقاله
• ۶پیوندها
ساختار
کتاب با مقدمه نویسنده آغاز و مطالب در چهار فصل تنظیم شده است.
نویسنده در ابتدا به معرفى کتبى پرداخته که در مورد مختار نوشته شده و سپس، ضمن بررسى اقوال و دیدگاه هاى مختلف درباره وى، به بحث پیرامون اتهامات و تحریفات نسبت داده شده به او پرداخته و در پایان، نهضت وى را مورد ارزیابى قرار داده است.
گزارش محتوا
نویسنده در مقدمه اش بر کتاب شیوه تحقیقى غرب را به چالش کشیده و پژوهش آکادمیک مطلوب غرب را در واقع گریم چهره کریه دژخیمان تاریخ حاکم و ذبح علمى قهرمانان مظلوم و متهم تاریخ محکوم دانسته است. وى سپس تأکید مى کند که �در این پژوهش کوشیده ام تا مختار و قیام او را از زندان اتهام تاریخ تبرئه کنم و ساحت عقیدتى وى را از گرد و غبار تحریف پاک نمایم و در آخر به ارزیابى اشتباهات سیاسى او پرداخته ام که به قیمت نابودى نهضت وى تمام شد[۱]
فصل اول به کتاب شناسى آثار و کتبى اختصاص دارد که در مورد مختار و قیام او نوشته شده است. این آثار به زبان هاى عربى، فارسى، ترکى، گجراتى، اردو، آلمانى، انگلیسى، فرانسوى مى باشد. در این فصل همچنین، ضمن شناسایى و دسته بندى منابعى که در مورد مختار نوشته شده، به بررسى و نقد آن ها نیز پرداخته شده است[۲]
به اعتقاد نویسنده، منابع تاریخى شیعه امامیّه که در دوره حضور امامان تدوین و تألیف شده بود، در دوران انتقال به عصر غیبت و حاکمیت خطّ اعتدال که مرحله نوینى در حیات سیاسى - اجتماعى شیعه امامیّه مى باشد، دچار حادثه شد. آن بخش از منابع تاریخى دوره نخست عصر غیبت نیز به دلایل سیاسى - اجتماعى بسیارى از گزند حوادث مصون نماند؛ هرچند که تشیّع امامیه درپى غیبت امام، از برکت وجود رهبران معتدلش از سوى خلافت به رسمیت شناخته شد و در کنار مذاهب رسمى تسنّن قرار گرفت، اما وجود جنگ هاى فرقه اى و به آتش کشیدن کانون هاى فرهنگى - علمى شیعه از سوى سنّیان، در نابودى میراث هاى تاریخى شیعه امامیه نقش مهمى داشته است[۳]
بنابراین آنچه پیرامون تاریخ دوره حضور امامان تألیف شده، محصول سده هاى پنجم و ششم هجرى است. به نظر نویسنده، فهرست آثار مؤلفان شیعى دوره حضور نشان مى دهد که در آن مقطع تاریخى که تشیّع یک عقیده و آرمان سرّى و مذهب ممنوع بوده است، مختار و قیام او در کانون عقاید و توجه اصحاب امامان قرار داشته و تألیفاتى را باعث شده است[۴]
در فصل دوم، اقوال و دیدگاه هاى تاریخى و معاصر در مورد مختار، در پنج بخش زیر بررسى شده است:
1. پیشوایان معصوم ( ع ) ؛ نویسنده معتقد است منبع اصلى این نقطه نظرها، رجال کشى است که با ذکر سلسله سند آمده است از جمله: از امام على ( ع ) نقل شده که آن حضرت، مختار را به هنگام کودکى در مدینه بر زانو نشانده و در حالى که بر سرش دست مى کشیده فرموده: اى زیرک! اى زرنگ!. در خبر دیگرى که نشان مى دهد جامعه شیعى دوره حضور تحت تأثیر تبلیغات امویان و مخالفان قرار داشته و عوام و احتمالاً خواص شیعه از مختار بد مى گفته اند، از امام صادق ( ع ) نقل است که فرمود: مختار را دشنام ندهید چرا که قاتلان خاندان ما را کشت و به خون خواهى ما برخاست، بیوه زنان ما را شوهر داد و به هنگام سختى زندگى، اموالى در میان ما تقسیم کرد[۵]
2. علماى امامیه؛ که از جمله آن ها، کشّى از علماى شیعى سده سوّم و چهارم هجرى است که از کانون هاى علمى - سیاسى شیعه بدور بوده که به نظر نویسنده، چون در جامعه سنّیان مى زیسته، از جوّ تند تبلیغاتى ضد شیعه و شایعات تاریخى مخالفان متأثّر شده و مختار را بنیانگذار فرقه کیسانیه مى داند. وى پس از نقل روایات موافق و مخالف، چنین اظهار نظر کرده که مختار همان کسى است که مردم را به سوى ابن حنفیه فرا مى خواند که به آن کیسانیه گفته اند و آنان همان مختاریه مى باشند. اما این نظریه توسط رجال شناسان امامیه نقد و رد شده است[۶]
3. علماى سنى؛ که از جمله علماى ذکر شده، ابن سعد است که در طبقات، مختار را بر اساس روایات تاریخى و شایعات اموى ارزیابى کرده که: او نامه هائى به اسم ابن حنفیه جعل مى کرد و مردم را به نفع خود و به نام او دعوت مى نمود. در حالى که ابن حنفیه نسبت به وى نظر خوبى نداشت و امام سجاد ( ع ) هم بدون تقیه و آزادانه و در حضور مردم مختار را لعن مى کرد و هدایایش را پس فرستاد و پس از قتل مختار، براى تصرف در اموال اهدائى او از عبدالملک بن مروان اجازه گرفت[۷]
4. محققان مسلمان؛ که از جمله آن ها، محمّد ابوزهره است که با تکیه بر گفته هاى مبرّد، ابن حزم و ذهبى، مختار را از خوارج مى داند که سپس شیعه شد و بنیانگذار فرقه کیسانیه گردید و مى گوید: اندیشه مختار بذر پلیدى بود که جز زشتى چیزى ببار نیاورد ( همان، ص67 ) . در مقابل، عبدالرزاق مقرّم، مختار را مسلمان شیعه خالصى مى داند که براى خدا و خون خواهى امام حسین ( ع ) قیام کرد[۸]
5. شرق شناسان غربى؛ از جمله فان فلوتن که معتقد است مختار با تأئید و پشتیبانى موالى کوفه توانست قدرت را به دست گیرد و این در نتیجه آگاهى او از اوضاع اجتماعى روزگارش بود. او به موالى آموخته بود که حقى مساوى با اعراب دارند و باید احقاق حقوق خویش نمایند و به آنان قول داده بود که در صورت پیروزى میان آنان و اعراب، تساوى حقیقى و حقوقى برقرار خواهد کرد. به همین خاطر بیشتر یاران مختار از موالى بودند و تعداد اندکى عرب در سپاه او حضور داشتند[۹]
در فصل سوم، تحریفات و اتهاماتى که به مختار نسبت داده شده، مورد بحث و بررسى قرار گرفته است. به اعتقاد نویسنده، در این تردیدى نیست که قیام مختار، بزرگترین و تکان دهنده ترین حادثه سیاسى - نظامى و موفق ترین قیام شیعى تاریخ امویان محسوب مى شود و تنها قیامى است که به پیروزى و تشکیل حکومت رسید. بدیهى است که امویان از قیام مختار آسیب بسیارى دیدند و تلفات بسیارى دادند؛ در این قیام مهم ترین و برجسته ترین فرماندهان سیاسى - نظامى شامى و عراقى خود را از دست دادند و بیش از یک سال بخش بزرگى از قلمرو امپراطورى عربى - اموى در اختیار مختار بود و مى رفت که به اساس رژیم در تمامیت آن پایان دهد. بنابراین جاى شگفتى نیست که بیشترین تحریفات و تبلیغات علیه مختار صورت گرفته است[۱۰]
در آخرین فصل، به بررسى نهضت مختار پرداخته شده است. از جمله مطالب مورد بحث در این فصل، عبارتند از: قیام توابین درآمدى بر نهضت مختار؛ شناخت رهبرى نهضت مختار؛ امام و قیام؛ قیام از آغاز تا انجام؛ برخورد مختار با ناکثین و قاسطین[۱۱]
دو مقاله آکادمیک پیرامون مختار و قیام او به صورت پیوست در آخر کتاب آمده است. این دو مقاله به ترتیب نخستین و آخرین پژوهش آکادمیک منصفانه در غرب و شرق است که تاکنون پیرامون نهضت مختار ثقفى نوشته شده است؛ مقاله نخست از یک شرق شناس مشهور آلمانى است که پدر شرق شناسان و اسلام شناسان غربى نام گرفته و مقاله دوم از یک محقق مسلمان است که کوشیده تا منصفانه ترین تصویر را از مختار و قیام او ترسیم نماید. در عین حال هردو مقاله متأثر از روایات امویان بوده و بى اعتنا به منابع و روایات شیعى مى باشند[۱۲]
وضعیت کتاب
منابع کتب به ترتیب تاریخى، فهرست اشخاص، اماکن، فرق و مذاهب، اقوام و قبائل، کتب، شعائر و اصطلاحات و فهرست مطالب در انتهاى کتاب آمده است.
در پاورقى هاى کتاب علاوه بر ذکر منابع، توضیحاتى پیرامون برخى از کلمات و عبارات متن داده شده است.
به نقل از:
http://wikinoor. ir
و نیز نک:
http://wiki. ahlolbait.
این کتاب در دهه شصت خورشیدی تحقیق و تالیف شده است . بد یهی که دیدگاه محقق و مولف یکصد و هشتاد درجه تغییر کرده است ولی به دلیل بحران کتاب ، امکان تجدید نظر در چاپ جدید آن نیست.

بپرس