قیام ژاکوبیت در سال ۱۶۸۹ درگیری بود که عمدتاً در ارتفاعات اسکاتلند انجام شد و هدف آن بازگرداندن جیمز دوم و هفتم به تخت سلطنت، پس از برکناری او توسط انقلاب شکوهمند نوامبر ۱۶۸۸ بود. حامیان او که به نام «ژاکوبوس»، که لاتینی جیمز است، به نام «ژاکوبیت ها» و جنبش سیاسی مرتبط با آن به نام «ژاکوبیتیسم» شناخته می شدند. قیام ۱۶۸۹ اولین بار از یک سری شورش ها و توطئه هایی بود که به دنبال بازگرداندن دودمان استوارت بودند که تا اواخر قرن ۱۸ میلادی ادامه یافت.
شورش اسکاتلند بخشی از درگیری گسترده تر اروپا که به جنگ نه ساله معروف است، برای حمایت از جنگ ویلیامیت در ایرلند در سال های ۱۶۸۹ تا ۱۶۹۱ انجام شد. علیرغم پیروزی قاطع ژاکوبیت ها در کیلیکرانکی در ژوئیه ۱۶۸۹، رهبر کاریزماتیک آنها جان گراهام، ویسکونت اول داندی در حمله نهایی کشته شد. مرگ او، همراه با حمایت محدود داخلی یا خارجی، به این معنا بود که قیام هرگز تهدیدی واقعی برای دولت جدید ویلیام دوم و سوم و ماری دوم ایجاد نکرد. عملیات نظامی بزرگ در کرومدیل در ماه مه ۱۶۹۰ به پایان رسید، اگرچه کوه هایلند در نهایت تا سال ۱۶۹۲ و پس از کشتار گلنکو تحت کنترل قرار نگرفتند.
در فوریه ۱۶۸۵, جیمز دوم و هفتم با حمایت گسترده در هر سه پادشاهی انگلستان، اسکاتلند و ایرلند، علیرغم کاتولیک بودن وی به قدرت رسید. در ایرلند عمدتاً کاتولیک، امید می رفت که او زمین های مصادره شده از کاتولیک ها در قرن هفدهم را بازگرداند و قوانین جزایی را که حق آنها را برای داشتن مناصب دولتی محدود می کرد، لغو کند. در انگلستان و اسکاتلند، که هر دو عمدتاً پروتستان بودند، تجربه جنگ های ۱۶۳۸ تا ۱۶۵۱ سه پادشاهی به این معنی بود که بسیاری از عواقب دور زدن «وارث طبیعی» هراس داشتند. میل به ثبات منجر به فروپاشی سریع دو قیام پروتستان در ژوئن ۱۶۸۵، شورش مونموث در انگلستان و قیام آرگیل در اسکاتلند شد. [ ۱]
قوانین جانشینی ۱۶۸۱ اسکاتلند اطاعت از پادشاه را «بدون در نظر گرفتن مذهب» یک الزام قانونی کرد. در مقابل، جیمز سوگند یاد کرد که از اولویت کلیسای اسکاتلند یا کرک حمایت کند. تا سال ۱۶۸۰، بیش ۹۵ ۹۵ درصد اسکاتل دی ها عضو کرک بودند. تعداد کاتویک ها کمتر ۲ز ۲ درصد جمعیت بود و حتی دیگر ف قه های پروتستان ممنوع شد. [ ۲] تلاش برای لغو قانون آزمون اسکاتلند، حامیان یانه رو او را تضعیف کرد، در حالی که به پرزبیتریان مخالفی که در۱۶۸۵ ۱۶۸۵ از آرگیل حمایت کردند، پادا. ش داد [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشورش اسکاتلند بخشی از درگیری گسترده تر اروپا که به جنگ نه ساله معروف است، برای حمایت از جنگ ویلیامیت در ایرلند در سال های ۱۶۸۹ تا ۱۶۹۱ انجام شد. علیرغم پیروزی قاطع ژاکوبیت ها در کیلیکرانکی در ژوئیه ۱۶۸۹، رهبر کاریزماتیک آنها جان گراهام، ویسکونت اول داندی در حمله نهایی کشته شد. مرگ او، همراه با حمایت محدود داخلی یا خارجی، به این معنا بود که قیام هرگز تهدیدی واقعی برای دولت جدید ویلیام دوم و سوم و ماری دوم ایجاد نکرد. عملیات نظامی بزرگ در کرومدیل در ماه مه ۱۶۹۰ به پایان رسید، اگرچه کوه هایلند در نهایت تا سال ۱۶۹۲ و پس از کشتار گلنکو تحت کنترل قرار نگرفتند.
در فوریه ۱۶۸۵, جیمز دوم و هفتم با حمایت گسترده در هر سه پادشاهی انگلستان، اسکاتلند و ایرلند، علیرغم کاتولیک بودن وی به قدرت رسید. در ایرلند عمدتاً کاتولیک، امید می رفت که او زمین های مصادره شده از کاتولیک ها در قرن هفدهم را بازگرداند و قوانین جزایی را که حق آنها را برای داشتن مناصب دولتی محدود می کرد، لغو کند. در انگلستان و اسکاتلند، که هر دو عمدتاً پروتستان بودند، تجربه جنگ های ۱۶۳۸ تا ۱۶۵۱ سه پادشاهی به این معنی بود که بسیاری از عواقب دور زدن «وارث طبیعی» هراس داشتند. میل به ثبات منجر به فروپاشی سریع دو قیام پروتستان در ژوئن ۱۶۸۵، شورش مونموث در انگلستان و قیام آرگیل در اسکاتلند شد. [ ۱]
قوانین جانشینی ۱۶۸۱ اسکاتلند اطاعت از پادشاه را «بدون در نظر گرفتن مذهب» یک الزام قانونی کرد. در مقابل، جیمز سوگند یاد کرد که از اولویت کلیسای اسکاتلند یا کرک حمایت کند. تا سال ۱۶۸۰، بیش ۹۵ ۹۵ درصد اسکاتل دی ها عضو کرک بودند. تعداد کاتویک ها کمتر ۲ز ۲ درصد جمعیت بود و حتی دیگر ف قه های پروتستان ممنوع شد. [ ۲] تلاش برای لغو قانون آزمون اسکاتلند، حامیان یانه رو او را تضعیف کرد، در حالی که به پرزبیتریان مخالفی که در۱۶۸۵ ۱۶۸۵ از آرگیل حمایت کردند، پادا. ش داد [ ۳]
