قیاس مستنبطالعله. [ س ِ م ُ تَم ْ ب َ طُل ْ ع ِل ْ ل َ / ل ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) ( اصطلاح منطق ) هرگاه بیانات قانونگزار در مورد قوانین موضوعه مشتمل بر علت حکم قانون باشد، بطوری که قاضی برای کشف علت حکم محتاج به اعمال تدبیر و چاره جویی باشد و چنین علتی را که بدین وسیله بدست آورده واسطه سرایت حکم قانون به موضوعات مسکوت الحکم قرار دهد این عمل را اصطلاحاً قیاس مستنبطالعله نامند و آن دو قسم است : قطعی و ظنی. ( فرهنگ حقوقی جعفری لنگرودی ).
