قیاس دلالت

[ویکی فقه] قیاسی با جامع بودنِ لازمه علت نه خود علت بین « اصل » و « فرع » می باشد.
قیاس دلالت، مقابل قیاس علت بوده و به قیاسی گفته می شود که لازمه علت، جامع بین اصل وفرع قرار داده شده، نه خود علت، مانند: قیاس حرمت نبیذ به خمر به واسطه وجود بوی تند و زننده آن که لازمه مشروبات مست کننده است، و نیز مانند: قیاس مال مسروقه با مال مغصوب در حکم به ضمان در فرض تلف شدن عین مال به این که هر دو در صورتی که عین آنها موجود باشد به صاحب اصلی برگردانده می شود؛ در این قیاس، «رد به صاحب اصلی در صورت وجود عین مال» علت ضمان نیست بلکه علت ضمان، تصرف عدوانی در مال غیر است که لازمه آن، حکم به رد عین مال می باشد.