قوس الکتریکی

قوس الکتریکی حالتی از تخلیه الکتریکی در هوا یا دیگر محیط هایی است که معمولاً نارسانا هستند. زمانی که جریان الکتریکی توسط هوای بین دو رسانا که مستقیماً با هم در تماس نیستند منتقل شود، قوس الکتریکی ایجاد می شود. این قوس به ولتاژ، هدایت الکتریکی محیط و فاصله بین دو رسانا بستگی دارد.
قوس الکتریکی یا تخلیهٔ قوس، شکست الکتریکی گازی است که تخلیه الکتریکی طولانی مدت ایجاد می کند. جریان از طریق یک محیط که در حالت عادی غیر رساناست، مانند هوا، یک پلاسما تولید می کند. پلاسما ممکن است نور مرئی تولید کند. تخلیه قوس با ولتاژ کمتری نسبت به تخلیه درخشان مشخص می شود و به انتشار ترمونی الکترونی از الکترودهای پشتیبانی کننده قوس متکی است. اصطلاح قدیمی همان طور که در عبارت «لامپ قوس ولتایی» به کار رفته است، قوس ولتایی است.
در اواخر دهه ۱۸۰۰، لامپ قوس الکتریکی برای روشنایی عمومی بسیار مورد استفاده قرار می گرفت. برخی از قوس های الکتریکی فشار ضعیف در بسیاری از کاربردها مورد استفاده قرار می گیرند. به عنوان مثال، لوله های فلورسنت، جیوه، سدیم و لامپ های متال هالید برای روشنایی استفاده می شود. لامپ های قوس زنون برای پروژکتورهای فیلم استفاده شده است.
سال ۱۸۰۲ دانشمندی روسی به نام واسیلی ولادیمیروویچ پتروف پی برد که اگر دو تکه زغال چوب را به قطب های باتری بزرگی وصل کنیم و آن ها را به هم تماس دهیم و سپس کمی از هم جدا کنیم شعله روشنی بین دو تکه زغال دیده می شود؛ و انتهای آن ها که از شدت گرما سفید شده است نور خیره کننده ای گسیل می دارد. هفت سال بعد همفری دیوی ( H. Davy ) فیزیکدان انگلیسی این پدیده را مشاهده نمود و پیشنهاد کرد که این پدیده به احترام ولادیمیروویچ قوس ولتا نامیده شود.
در اواخر قرن نوزدهم، روشنایی قوس الکتریکی برای روشنایی عمومی استفاده گسترده ای داشت. تمایل به سوسو زدن و خش خش قوس های الکتریکی یک مشکل اساسی بود. در سال ۱۸۹۵، هرتا مارکس آیرتون یک سری مقالات را برای برق نوشت و توضیح داد که این پدیده ها نتیجه تماس اکسیژن با میله های کربن مورد استفاده برای ایجاد قوس است. هرتا مارکس در سال ۱۸۹۹، اولین زنی بود که مقاله خود را در مؤسسه مهندسان برق ( IEE ) چاپ کرد. مقاله وی با عنوان «هیس هیس قوس الکتریکی» بود. اندکی پس از آن، آیرتون به عنوان اولین عضو زن ( IEE ) انتخاب شد. زن بعدی که در ( IEE ) پذیرفته شد در سال ۱۹۵۸ بود. او تقاضا کرد که مقاله ای را درانجمن سلطنتی ارائه دهد، اما به دلیل جنسیت اجازه نداشت و «مکانیزم قوس الکتریکی» توسط جان پری به جای او در سال ۱۹۰۱ ارائه شد.

قوس الکتریکی (electric arc)
تخلیۀ الکتریکی پیوستۀ جریان الکتریکی بالا بین دو الکترود، با ایجاد نور درخشان و گرما. از این پدیده برای ساخت لامپ های قوسی (لامپ قوسی زغالی) استفاده می کنند. این لامپ زمانی در دستگاه های نمایش فیلم کاربرد فراوان داشت. در کورۀ قوس الکتریکی، قوسی که بین الکترودهای کربنی عظیم و بار فلزی داخل کوره ایجاد می شود، گرمای لازم برای ذوب فلز را فراهم می کند. در جوشکاری قوسی، گرمای لازم برای گداخت فلز را قوس الکتریکی تأمین می کند. تخلیۀ الکتریکی در گازهای کم فشار، از جمله در لامپ های نئون و سدیم، را نیز قوس الکتریکی به حساب می آورند.