شکست الکتریکی

شکست الکتریکی ( یا فروریزش الکتریکی ) پدیده ایست که وقتی اختلاف پتانسیل الکتریکی در یک عایق الکتریکی از آستانه ی تحمل آن عایق ( پتانسیل فروریزش ) بیشتر می شود، عایق الکتریکی تبدیل به رسانا می شود. در نتیجه جریان ناگهانی در مدار یا عایق ( دی الکتریک ) آزاد می شود که ممکن است مطلوب نباشد. این پدیده ممکن است در یک مدار اتفاق افتد و مدار را از کار بیندازد یا به علت اعمال بیش از حد ولتاژ به یک دی الکتریک، به طور ناگهانی تخلیه الکتریکی شود ( جریان زیادی از آن بگذرد ) . صاعقه نیز نوعی شکست الکتریکی به حساب می آید که باعث تخلیه ناگهانی در عایق ( هوا ) می شود. آستانه ی تحمل یک دی الکتریک را قدرت دی الکتریک می نامند و واحد آن عموماً kV/mm ( کیلوولت بر میلی متر ) است. [ ۱]
این پدیده ممکن است در مدار ایجاد شود. مثلاً اگر در مداری خازن باشد و شرایطی ایجاد شود که ولتاژ دو سر خازن خیلی زیاد شود ممکن است خازن بسوزد و مدار کارکرد خود را از دست دهد. یا ممکن است فیوز در مدار بسوزد یا به حالت قطع سوییچ شود.
این پدیده در مواد عایق ممکن است باعث تغییر خصوصیت های آنها شود. مثلاً در مواردی از این روش به صورت کنترل شده برای رسانا کردن مواد نارسانا استفاده می شود که ماده تولیدی کیفیت خوبی هم خواهد داشت.
در نیمه هادی ها مانند دیود اگر ولتاژ اعمالی در بایاس معکوس بیش از اندازه زیاد شود، پیوند های اتمی نیمه هادی می شکند و جریان عبوری از آن به یکباره به شدت افزایش یافته و باعث ذوب شدن و از بین رفتن نیمه هادی می شود.