قنیت
لغت نامه دهخدا
قنیة. [ ق ِن ْ ی َ ] ( ع مص ) درپرده و خانه نشین کردن دختر را. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ): قَنِی َ الجاریه ؛ پردگی و خانه نشین کرد دختر را. ( منتهی الارب ). گویند: قنیت الجاریه ( بطور مجهول )؛ بازداشته شدن از بازی با بچه ها و مستور نگاهداری شدن در خانه. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ).
قنیة. [ ق ُن ْ / ق ِن ْ ی َ ] ( ع اِ ) آنچه کسب شود. ( از اقرب الموارد ). مال ورزیده یخنی نهاده. || ( مص ) فراهم آوردن گوسفند و جز آن برای خوردن. ( منتهی الارب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید