قنبر راستگو ( زاده ۱۳۲۴ در سرریگان میناب ) [ ۱] که با نام خالو قنبر نیز شناخته می شود، موسیقی دان، خواننده جنوبی و نوازنده ساز جفتی اهل هرمزگان و یکی از نوازندگان شناخته شده ی ساز جفتی در ایران و جهان است. [ ۲]
در پنجمین اجلاس کمیته ثبت میراث ناملموس، شیوه نوازندگی نی جفتی قنبر راستگو در فهرست میراث ناملموس کشور ثبت ملی شد. [ ۳]
قنبر راستگو که اهل و ساکن استان هرمزگان در جنوب ایران است در بین نزدیکان و دوست دارانش به "خالو قنبر" و "قنبر احمد" هم شناخته می شود. [ ۱]
او نوازندهٔ «جفتی» و از شروه خوانان به نام ایران است[ ۴] و گویی پرداختن به مقولهٔ جفتی به عنوان یکی از سازهای مهم جنوب، با نام خالو قنبر در حافظهٔ هرمزگانی پیوند خورده است. [ ۱]
قنبر راستگو ضمن وفاداری به موسیقی منطقه، شاید تنها بازماندهٔ نسلی است که موسیقی ناب جفتی را سینه به سینه به یکدیگر رسانده اند. [ ۱]
جفتی از سازهای ویژهٔ منطقه است و به عبارتی صدای جفتی از بارزترین نواهای جنوبی ست که در هر نقطه از خطه جنوب اعم از جنوب غربی و شرقی، یا هرمزگان به عنوان مرکزیت جنوب ایران، صدای خود را در اشکال یا ساختارهای مختلف نمایان ساخته است. [ ۱]
قنبر راستگو از کودکی تاکنون زندگی سختی گذرانده [ ۵] و نواختن جفتی را در ۱۱ سالگی از دایی اش آموخته است.
خودش می گوید: ما زیر دست دائی ( عمهٔ مادری ) بزرگ شدیم و پدر و مادر خود را ندیده ایم. دائی ما را به زحمت بزرگ کرد، تا ما هم بعدها بزرگتر شدیم و زمستان ها به بندر می آمدیم و کار می کردیم، روی کشتی، برای ماهیگیری. از دوازده سالگی آمدیم بندرعباس و همین جا ماندیم. از همان سال ها تا امروز جفتی زدن برایم کار واجب شده است. ساعت ها می نوازم و از صدایش دل نمی کنم. "[ ۱] برای خودم و دلم ساز می زنم و شروه می خوانم و زندگی پرمشغله و سختم را می گذرانم. [ ۵]
«جوانی من به سختی سپری شد. تابستان ها در کارخانه پارچه بافی میناب کار می کردم. زمستان ها هم به بندرعباس می آمدم و در محله خواجه عطاء بشکه های نفتی که از آبادان می آمد را تخلیه می کردم. من آن موقع جزو سرکارگرها بودم. ۱۰ تا ۱۵ تومان هم حقوق می گرفتم. زندگی ام با کارگری سپری می شد. [ ۵]
خالو قنبر دربارهٔ شرایط زندگی خودش و هنرمندان هم دوره اش می گوید:[ ۵] «من اجاره نشین هستم. هنرمندان و پیشکسوتان بسیاری مثل من هستند که به نان شب محتاج اند و کسی سال و ماه سراغ شان را هم نمی گیرد، مگر وقتی جشنواره یا برنامه ای باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر پنجمین اجلاس کمیته ثبت میراث ناملموس، شیوه نوازندگی نی جفتی قنبر راستگو در فهرست میراث ناملموس کشور ثبت ملی شد. [ ۳]
قنبر راستگو که اهل و ساکن استان هرمزگان در جنوب ایران است در بین نزدیکان و دوست دارانش به "خالو قنبر" و "قنبر احمد" هم شناخته می شود. [ ۱]
او نوازندهٔ «جفتی» و از شروه خوانان به نام ایران است[ ۴] و گویی پرداختن به مقولهٔ جفتی به عنوان یکی از سازهای مهم جنوب، با نام خالو قنبر در حافظهٔ هرمزگانی پیوند خورده است. [ ۱]
قنبر راستگو ضمن وفاداری به موسیقی منطقه، شاید تنها بازماندهٔ نسلی است که موسیقی ناب جفتی را سینه به سینه به یکدیگر رسانده اند. [ ۱]
جفتی از سازهای ویژهٔ منطقه است و به عبارتی صدای جفتی از بارزترین نواهای جنوبی ست که در هر نقطه از خطه جنوب اعم از جنوب غربی و شرقی، یا هرمزگان به عنوان مرکزیت جنوب ایران، صدای خود را در اشکال یا ساختارهای مختلف نمایان ساخته است. [ ۱]
قنبر راستگو از کودکی تاکنون زندگی سختی گذرانده [ ۵] و نواختن جفتی را در ۱۱ سالگی از دایی اش آموخته است.
خودش می گوید: ما زیر دست دائی ( عمهٔ مادری ) بزرگ شدیم و پدر و مادر خود را ندیده ایم. دائی ما را به زحمت بزرگ کرد، تا ما هم بعدها بزرگتر شدیم و زمستان ها به بندر می آمدیم و کار می کردیم، روی کشتی، برای ماهیگیری. از دوازده سالگی آمدیم بندرعباس و همین جا ماندیم. از همان سال ها تا امروز جفتی زدن برایم کار واجب شده است. ساعت ها می نوازم و از صدایش دل نمی کنم. "[ ۱] برای خودم و دلم ساز می زنم و شروه می خوانم و زندگی پرمشغله و سختم را می گذرانم. [ ۵]
«جوانی من به سختی سپری شد. تابستان ها در کارخانه پارچه بافی میناب کار می کردم. زمستان ها هم به بندرعباس می آمدم و در محله خواجه عطاء بشکه های نفتی که از آبادان می آمد را تخلیه می کردم. من آن موقع جزو سرکارگرها بودم. ۱۰ تا ۱۵ تومان هم حقوق می گرفتم. زندگی ام با کارگری سپری می شد. [ ۵]
خالو قنبر دربارهٔ شرایط زندگی خودش و هنرمندان هم دوره اش می گوید:[ ۵] «من اجاره نشین هستم. هنرمندان و پیشکسوتان بسیاری مثل من هستند که به نان شب محتاج اند و کسی سال و ماه سراغ شان را هم نمی گیرد، مگر وقتی جشنواره یا برنامه ای باشد.
wiki: قنبر راستگو