قلعه جولیان ( به عربی: طابیة رشید ) [ ۱] ( یا در برخی منابع، قلعه رشید ) قلعه ای است که در ساحل چپ یا غربی رود نیل در حدود ۵ کیلومتری ( ۳٫۱ مایل ) شمال غربی شهر رشید ( رزتا ) در سواحل شمالی مصر واقع شده است. این قلعه در ابتدا توسط امپراتوری عثمانی ساخته شد و سپس طی سالهای ۱۷۹۸ و ۱۸۰۱ در لشکرکشی فرانسه به مصر و سوریه توسط ناپلئون بناپارت اشغال شد. این قلعه به دلیل آنکه در سال ۱۷۹۹ سنگ روزتا در آن یافت شد به شهرت رسید.
این قلعه یک سازه مستطیلی کم ارتفاع با بلوک خانه ای مرکزی است که بر دورنمای چند کیلومتری رود نیل، تا جایی که به دریای مدیترانه می پیوندد، اشراف دارد. این بنا در حدود سال ۱۴۷۰ توسط مملوک سلطان قایت بیگ ساخته شد، همان کسی که قلعه قایتبای در اسکندریه را ساخت.
در سال ۱۵۱۶ سلطان قانسوه الغوری قلعه را با یک دیوار دفاعی تقویت کرد. این قلعه متعاقباً خراب شد. [ ۲] بخشی از این قلعه با استفاده از سنگ های غارت شده از دیگر اماکن باستانی مصر، در همان حوالی، ساخته شد. هنگامی که ویوانت دنون در سال ۱۷۹۹ از آن بازدید کرد، متوجه شد که «این بنا از مصالح ساختمان های قدیمی ساخته شده است؛ و سنگ هایی از مزغل از سنگ های مربوط به مصر علیا هستند که هنوز خطوط هیروگلیف مصری روی آنها هست. »[ ۳]
فرانسوی ها قلعه ویران شده را در ۱۹ ژوئیه ۱۷۹۹، تنها چند روز قبل از نبرد ابی قیر در اختیار گرفتند و شروع به بازسازی عجولانه آن کردند. این قلعه به شکل کامل تری بازسازی شد و به نام «توماس پراسپر جولیان» قلعه جولیان خوانده شد. [ ۴]
یکی از دستیاران ناپلئون، ستوان پیر فرانسوا بوشار، سنگ معروف روزتا را در حین تعمیر سنگرهای دفاعی در قلعه کشف کرد. ظاهراً مهندسان قلعه قایتبای آن را از جای دیگری، احتمالاً در نزدیکی سائیس، به آنجا آورده بودند تا از آن به عنوان پرکننده استفاده کنند. دو سال بعد، پس از یک محاصره و بمباران کوتاه، قلعه توسط نیروهای ترکیبی بریتانیا و ترکیه تسخیر شد.
این قلعه به طور گسترده توسط دولت مصر در دهه ۱۹۸۰ بازسازی شد و در سال ۱۹۸۵ توسط رئیس جمهور حسنی مبارک بازگشایی شد. این قلعه اکنون از سه طرف توسط روستای عزبت برج رشید احاطه شده است و ورود به آن برای عموم آزاد است. از رشید می توان با تاکسی به آنجا رفت. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین قلعه یک سازه مستطیلی کم ارتفاع با بلوک خانه ای مرکزی است که بر دورنمای چند کیلومتری رود نیل، تا جایی که به دریای مدیترانه می پیوندد، اشراف دارد. این بنا در حدود سال ۱۴۷۰ توسط مملوک سلطان قایت بیگ ساخته شد، همان کسی که قلعه قایتبای در اسکندریه را ساخت.
در سال ۱۵۱۶ سلطان قانسوه الغوری قلعه را با یک دیوار دفاعی تقویت کرد. این قلعه متعاقباً خراب شد. [ ۲] بخشی از این قلعه با استفاده از سنگ های غارت شده از دیگر اماکن باستانی مصر، در همان حوالی، ساخته شد. هنگامی که ویوانت دنون در سال ۱۷۹۹ از آن بازدید کرد، متوجه شد که «این بنا از مصالح ساختمان های قدیمی ساخته شده است؛ و سنگ هایی از مزغل از سنگ های مربوط به مصر علیا هستند که هنوز خطوط هیروگلیف مصری روی آنها هست. »[ ۳]
فرانسوی ها قلعه ویران شده را در ۱۹ ژوئیه ۱۷۹۹، تنها چند روز قبل از نبرد ابی قیر در اختیار گرفتند و شروع به بازسازی عجولانه آن کردند. این قلعه به شکل کامل تری بازسازی شد و به نام «توماس پراسپر جولیان» قلعه جولیان خوانده شد. [ ۴]
یکی از دستیاران ناپلئون، ستوان پیر فرانسوا بوشار، سنگ معروف روزتا را در حین تعمیر سنگرهای دفاعی در قلعه کشف کرد. ظاهراً مهندسان قلعه قایتبای آن را از جای دیگری، احتمالاً در نزدیکی سائیس، به آنجا آورده بودند تا از آن به عنوان پرکننده استفاده کنند. دو سال بعد، پس از یک محاصره و بمباران کوتاه، قلعه توسط نیروهای ترکیبی بریتانیا و ترکیه تسخیر شد.
این قلعه به طور گسترده توسط دولت مصر در دهه ۱۹۸۰ بازسازی شد و در سال ۱۹۸۵ توسط رئیس جمهور حسنی مبارک بازگشایی شد. این قلعه اکنون از سه طرف توسط روستای عزبت برج رشید احاطه شده است و ورود به آن برای عموم آزاد است. از رشید می توان با تاکسی به آنجا رفت. [ ۵]
wiki: قلعه جولیان