قفقاز جنوبی که روس ها بدان ماورای قفقاز ( به روسی: Закавка́зье ) می گویند، نیمه جنوبی سرزمین قفقاز است. قفقاز ناحیه ای میان دریای خزر و دریای سیاه است که به دو بخش قفقاز جنوبی ( ماورای قفقاز ) و قفقاز شمالی تقسیم می شود.
قفقاز جنوبی شامل کشورهای جمهوری آذربایجان، ارمنستان، و گرجستان است. [ ۱]
قفقاز جنوبی در طول تاریخ حکومت های گوناگونی را به خود دیده است. جنگ های ایران و روسیه در اوایل قرن نوزدهم میلادی بر سر حکومت بر این منطقه درگرفت. در این جنگ ها امپراتوری روسیه به پیروزی رسید. با پیروزی امپراتوری روسیه، سرزمین های این ناحیه، ضمیمه خاک امپراتوری روسیه شد. پس از انقلاب ۱۹۱۷ روسیه و تشکیل اتحاد جماهیر شوروی، این سرزمین ها به صورت جمهوری های شوروی درآمد. پس از فروپاشی شوروی، سه کشور جمهوری آذربایجان، ارمنستان و گرجستان بر این ناحیه حکومت می کنند.
این منطقه که در حاشیه ایران، روسیه و ترکیه واقع شده است، قرن ها عرصه رقابت های سیاسی، نظامی، مذهبی و فرهنگی و توسعه طلبی بوده است. قفقاز جنوبی در طول تاریخ خود تحت کنترل امپراتوری های مختلفی از جمله امپراتوری هخامنشی، نوآشوری، اشکانی، رومی، ساسانی، بیزانسی، مغول، عثمانی، صفوی، افشاری، قاجار و روسیه بوده است. امپراتوری هایی که همگی اعتقادات و فرهنگ های خود را معرفی کردند. در طول تاریخ، بیشتر قفقاز جنوبی معمولاً تحت سلطه مستقیم امپراتوری های مختلف مستقر در ایران بوده است. در طول قرن نوزدهم، ایران قاجار مجبور شد این منطقه ( در کنار قلمروهای خود در داغستان، قفقاز شمالی ) را در نتیجه دو جنگ روسیه و ایران در آن قرن به طور غیرقابل برگشت به روسیه امپراتوری واگذار کند.
پادشاهی های باستانی منطقه شامل کولخیس، اورارتو، ایبریا، ارمنستان و آلبانی و غیره بودند. این پادشاهی ها بعداً در امپراتوری های مختلف ایرانی از جمله امپراتوری هخامنشی، امپراتوری اشکانی و ساسانی گنجانده شدند که طی آن ها دین زرتشتی به دین غالب در منطقه تبدیل شد. با این حال، پس از ظهور مسیحیت و تبدیل پادشاهی های قفقاز به دین جدید، دین زرتشتی رواج خود را از دست داد و تنها به دلیل قدرت و نفوذ ایران در منطقه باقی ماند؛ بنابراین، قفقاز جنوبی نه تنها به منطقه همگرایی نظامی، بلکه مذهبی نیز تبدیل شد که اغلب به درگیری هایی با امپراتوری های متوالی ایرانی ( و بعداً امپراتوری های تحت حکومت مسلمانان ) از یک طرف و امپراتوری روم ( و بعداً امپراتوری بیزانس ) منجر شد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفقفقاز جنوبی شامل کشورهای جمهوری آذربایجان، ارمنستان، و گرجستان است. [ ۱]
قفقاز جنوبی در طول تاریخ حکومت های گوناگونی را به خود دیده است. جنگ های ایران و روسیه در اوایل قرن نوزدهم میلادی بر سر حکومت بر این منطقه درگرفت. در این جنگ ها امپراتوری روسیه به پیروزی رسید. با پیروزی امپراتوری روسیه، سرزمین های این ناحیه، ضمیمه خاک امپراتوری روسیه شد. پس از انقلاب ۱۹۱۷ روسیه و تشکیل اتحاد جماهیر شوروی، این سرزمین ها به صورت جمهوری های شوروی درآمد. پس از فروپاشی شوروی، سه کشور جمهوری آذربایجان، ارمنستان و گرجستان بر این ناحیه حکومت می کنند.
این منطقه که در حاشیه ایران، روسیه و ترکیه واقع شده است، قرن ها عرصه رقابت های سیاسی، نظامی، مذهبی و فرهنگی و توسعه طلبی بوده است. قفقاز جنوبی در طول تاریخ خود تحت کنترل امپراتوری های مختلفی از جمله امپراتوری هخامنشی، نوآشوری، اشکانی، رومی، ساسانی، بیزانسی، مغول، عثمانی، صفوی، افشاری، قاجار و روسیه بوده است. امپراتوری هایی که همگی اعتقادات و فرهنگ های خود را معرفی کردند. در طول تاریخ، بیشتر قفقاز جنوبی معمولاً تحت سلطه مستقیم امپراتوری های مختلف مستقر در ایران بوده است. در طول قرن نوزدهم، ایران قاجار مجبور شد این منطقه ( در کنار قلمروهای خود در داغستان، قفقاز شمالی ) را در نتیجه دو جنگ روسیه و ایران در آن قرن به طور غیرقابل برگشت به روسیه امپراتوری واگذار کند.
پادشاهی های باستانی منطقه شامل کولخیس، اورارتو، ایبریا، ارمنستان و آلبانی و غیره بودند. این پادشاهی ها بعداً در امپراتوری های مختلف ایرانی از جمله امپراتوری هخامنشی، امپراتوری اشکانی و ساسانی گنجانده شدند که طی آن ها دین زرتشتی به دین غالب در منطقه تبدیل شد. با این حال، پس از ظهور مسیحیت و تبدیل پادشاهی های قفقاز به دین جدید، دین زرتشتی رواج خود را از دست داد و تنها به دلیل قدرت و نفوذ ایران در منطقه باقی ماند؛ بنابراین، قفقاز جنوبی نه تنها به منطقه همگرایی نظامی، بلکه مذهبی نیز تبدیل شد که اغلب به درگیری هایی با امپراتوری های متوالی ایرانی ( و بعداً امپراتوری های تحت حکومت مسلمانان ) از یک طرف و امپراتوری روم ( و بعداً امپراتوری بیزانس ) منجر شد. [ ۲]
wiki: قفقاز جنوبی