قضیه شخصیه

[ویکی فقه] قضیه شخصیه، به معنای قضیه حملیه دارای موضوع جزئی، یا شرطیه دارای اتصال یا انفصالِ مقیّد به حالت یا زمان معیّن و خاص است.
قضیه شخصیه، هم از اقسام قضایای حملیه است و هم قضایای شرطیه. اما با توجه به ماهیت قضیه حملیه و شرطیه، معنای قضیه شخصیه در این دو، تا حدودی متفاوت است.
فرق قضایای شخصیه حملی و شرطی
در قضیه حملیه، موضوع محور تقسیم قضیه به شخصیه و غیر آن است اما در قضیه شرطیه که موضوع، مطرح نیست، مقدّم و تالی، و اتصال یا انفصال بین آن دو، محور تقسیم است. به همین سبب، دو اختلاف بین حملیات و شرطیات وجود دارد: ۱. قضیه حملیه چهار قسم پیدا می کند: شخصیه، مهمله، طبیعیه و محصوره. اما قضیه شرطیه سه قسم پیدا می کند: شخصیه، مهمله و محصوره. وجود قضیه طبیعیه در شرطیات منتفی است، زیرا طبیعیه یکی از اقسام قضایا است به اعتبار این که موضوع، مفهوم موجود در ذهن است؛ ۲. شخصیه یا مهمله یا محصوره بودن قضیه حملیه به لحاظ موضوع قضیه است، ولی در شرطیه به لحاظ نحوه اتصال یا انفصال مقدّم و تالی است.
قضیه شخصیه حملیه
قضیه شخصیه حملیه، قضیه ای است که موضوع آن جزئی (غیر قابل صدق بر امور متعدد) باشد. مثل: "زیدٌ کاتبٌ" (قضیه شخصیه حملیه موجبه) و "زیدٌ لیس بکاتبٍ" (قضیه شخصیه حملیه سالبه).
قضیه شخصیه شرطیه
...