قضیه دائمه

[ویکی فقه] قضیه دائمه، یکی از اصطلاحات به کار رفته در علم منطق بوده و به معنای قضیه دالّ بر دوام حکم برای موضوع است.
قضیه دائمه از اقسام قضایای موجهه بسیطه، قضیه ای است که در آن حکم به دوام نسبت شده باشد یعنی حکم شده باشد که محمول از موضوعش جدا نمی شود و پیوسته با آن هست. دوام به حسب مفهوم اعم از ضرورت است، زیرا دوام به معنای شمول و استمرار ثبوت محمول برای موضوع در تمام اوقات وجود موضوع است و استمرار ممکن است بدون ضرورت بوده باشد. اما ضرورت به معنای آن است که انفکاک محمول از موضوع ممتنع است، و البته چیزی که ممنوع الانفکاک باشد مسلماً دائمی خواهد بود پس قضیه دائمه اعم از ضروریه است. در متون منطقی (به زبان عربی) به دو قضیه ضروریه مطلقه و دائمه مطلقه از باب تغلیب، "دائمتان" (دو قضیه دائمه) اطلاق می شود.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • خوانساری، محمد، منطق صوری.• شیرازی، قطب الدین، درة التاج (منطق).• مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد.• تفتازانی، عبدالله بن شهاب الدین، الحاشیة علی تهذیب المنطق.• خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس.
۱. ↑ خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۱۳۵.
...