قضا ( انگلیسی: Districts of Mandatory Palestine ) نخستین سطح تقسیمات کشوری فلسطین زیر قیمومت بریتانیا بود. و در تمام دوران فلسطین اجباری یعنی از سال ۱۹۲۰ تا ۱۹۴۸ وجود داشتند. تعداد و وسعت سرزمینی مناطق در طول زمان و همچنین تقسیمات فرعی آنها متفاوت بود.
در عربی، هر ناحیه به عنوان یک منطقه ( جمع: مناطق ) و در زبان عبری به عنوان «ماخوز» ( به عبری: מחוז ) شناخته می شد.
در پایان دوره قیمومت، فلسطین به ۶ ناحیه و ۱۶ ناحیه فرعی تقسیم شد. [ ۱]
در طول دوره عثمانی، فلسطین به استان های مختلفی تقسیم شد که هر کدام حول یک شهر اصلی بودند: صفد، عکا، نابلس، اورشلیم و غزه. این استان ها دارای بخش های فرعی بودند که در اطراف شهرهای استانی متمرکز بودند. به عنوان مثال، در طول قرون ۱۸ و ۱۹، ناحیه فرعی لد، منطقه بین مودیعین - مکابیم - ریعوت در جنوب تا شهر العاد امروزی در شمال و از شرق دامنه های کوهستانی دره لد تا حومه یافا در غرب را در بر می گرفت. . این منطقه زیستگاه هزاران نفر از ساکنان حدود ۲۰ روستا بود که ده ها هزار هکتار زمین کشاورزی مرغوب را در اختیار داشتند. [ ۲]
تا ژوئن ۱۹۲۰، فلسطین تحت یک رژیم نظامی رسمی به نام او - ای - تی - ای ( جنوب ) بود. در ابتدا کشور به ۱۳ ناحیه اداری تقسیم شد که در سال ۱۹۱۹ به ۱۰ منطقه کاهش یافت که هر کدام تحت حکومت یک دولت نظامی بودند.
در آغاز سال ۱۹۲۰، ۹ ناحیه وجود داشت: بیت المقدس، یافا، الخلیل، جنین، صفد، عکا، طبریه، طولکرم و بئر السبع، [ ۳] اما این تقسیم بندی تا ماه بعد به بیت المقدس، حیفا، الخلیل، جنین، نابلس، صفد، عکا، طبریه، جلیل، طولکرم و بئر السبع تغییر یافت. [ ۴]
این تقسیم پس از اتخاذ یک اداره غیرنظامی در اواسط سال ۱۹۲۰ تجدید نظر شد. در سپتامبر ۱۹۲۰، مناطق بیت المقدس، الجلیل، فنیقیه ( حیفا سابق ) ، سامره، یافا، غزه و بئر السبع بودند. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر عربی، هر ناحیه به عنوان یک منطقه ( جمع: مناطق ) و در زبان عبری به عنوان «ماخوز» ( به عبری: מחוז ) شناخته می شد.
در پایان دوره قیمومت، فلسطین به ۶ ناحیه و ۱۶ ناحیه فرعی تقسیم شد. [ ۱]
در طول دوره عثمانی، فلسطین به استان های مختلفی تقسیم شد که هر کدام حول یک شهر اصلی بودند: صفد، عکا، نابلس، اورشلیم و غزه. این استان ها دارای بخش های فرعی بودند که در اطراف شهرهای استانی متمرکز بودند. به عنوان مثال، در طول قرون ۱۸ و ۱۹، ناحیه فرعی لد، منطقه بین مودیعین - مکابیم - ریعوت در جنوب تا شهر العاد امروزی در شمال و از شرق دامنه های کوهستانی دره لد تا حومه یافا در غرب را در بر می گرفت. . این منطقه زیستگاه هزاران نفر از ساکنان حدود ۲۰ روستا بود که ده ها هزار هکتار زمین کشاورزی مرغوب را در اختیار داشتند. [ ۲]
تا ژوئن ۱۹۲۰، فلسطین تحت یک رژیم نظامی رسمی به نام او - ای - تی - ای ( جنوب ) بود. در ابتدا کشور به ۱۳ ناحیه اداری تقسیم شد که در سال ۱۹۱۹ به ۱۰ منطقه کاهش یافت که هر کدام تحت حکومت یک دولت نظامی بودند.
در آغاز سال ۱۹۲۰، ۹ ناحیه وجود داشت: بیت المقدس، یافا، الخلیل، جنین، صفد، عکا، طبریه، طولکرم و بئر السبع، [ ۳] اما این تقسیم بندی تا ماه بعد به بیت المقدس، حیفا، الخلیل، جنین، نابلس، صفد، عکا، طبریه، جلیل، طولکرم و بئر السبع تغییر یافت. [ ۴]
این تقسیم پس از اتخاذ یک اداره غیرنظامی در اواسط سال ۱۹۲۰ تجدید نظر شد. در سپتامبر ۱۹۲۰، مناطق بیت المقدس، الجلیل، فنیقیه ( حیفا سابق ) ، سامره، یافا، غزه و بئر السبع بودند. [ ۵]
